0
Geçen sene Nisan ayının başları idi. Yine gamsız ben grup ile ilgilenir amatör websitelerim ile kazançsızca uğraşırdım genellikle geceleri uyumazdım.Ara sıra alkol alıyordum o gece herşeyin başladığı o gece alkol aldım gecenin sonlarına doğru uyumuşum. Kalktığımda deli gibi susamıştım koridora çıktım mutfağa gittim. Mutfakta bir adam duruyordu hiç görmediğim tanımadığım bir adam. Kafamın iyiliğinden pek de giblemedim suyumu içip yatağa uzandım o sırada uyumuşum. Sabah kalktığımda sarhoşluğumdan dolayı hayal gördüğümü düşündüm ve gamsız olduğum için kafama pek takmadım. Ertesi gece rütin olarak yine alkol aldım gece aynı saatlerde uyandım tuvalate giderken aynı adamı gördüm üstüne doğru yürüdüğüm an kayboldu sabaha kadar uyuyamadım. Bu adam kafama takılmıştı bu sefer uyurken alkol almayacaktım erken saatlerde uyudum zaten her zaman her yerde ne koşulda olursa olsun uyuma yeteneğine sahiptim. Gece 2 sularında kalktım tüm evi gezdim ama adamı göremedim yatağıma gittiğimde yatağımda uzanmış yatıyordu yaklaştığımda kayboldu. Günlerce uyuyamadım zaten adamdan korktuğum da yoktu ancak farklı olan şey şuydu artık sokakta yürürken bile o adamı görüyordum bazen parkta oturuyor bazen gazete okuyordu.
Artık eskisi gibi gülemiyor , eğlenemiyordum sürekli mutsuzluk ve sıkıntı hissediyordum ve artık olaylara farklı yaklaşıyordum mesela içimde sıkıntı olduğu zaman akabinde kötü bir olay yaşardım o sıkıntı çöktüğünde oturur olacak kötü olan olayın gerçekleşmesini beklerdim ve olurdu. Bu his beni çok farklı bir insan yaptı kendimi bir tanrı gibi görmeye başladım yolda kırmızı ışıkta duran arabaların önüne geçip " Ben Tanrıyım , benim huzurumda duruyorsunuz" diye düşünürdüm. Gece uyku düzenim çok değişti duvarlara bakıp çeşitli hayaller görmeye başladım zaman çok hızlı veya çok yavaş geçiyordu örneğin masaya oturduğumda hayal kurar idim. Bana 10 dakika gibi gelen zaman aslında 3 saatti. Yani 3 saat sandalyede hareketsiz oturmuştum ailem bunu farketmiş farketmemeleri olanaksızdı. Tanıdık bir aile doktorumuz bir pgibiyatri önerdi. Randevu almış annem o gün geldiğinde aldı zütürdü olayların farkına varmıştım aslında bende istiyordum bu durumdan kurtulmayı doktor huzuruna çıktım.
Doktor hissettiklerimi sordu felsefik bir şekilde söyledim.
Doktor Hanım; Sana yardımcı olacağız merak etme dedi " teşekkür ettim bana bir form verdi doldurmamı istedi yan odada doldurdum ve doktorun beni çağırmasını beklemek için bir sandalyeye oturdum zaten koridor boşdu iki kişi vardı benim yaşlarımda güzel bakımlı bir kız vardı cidden çok güzeldi abazalığımın nedeni ile kızın yanına oturdum. Kız yüzüme sinirli sinirli bakmaya başladı zaten hasta olduğu belliydi mavi hastane eşofmanı giymişti ve " Arkadaşımın üstünden kalkar mısın? " dedi çok şaşırdım arkadaşın nerede onu göremiyorum dedim ve üstüne oturduğun için göremiyorsun dedi kalktım kimse yoktu birşey diyemeden doktor çağırdı formu verdim bir kaç ilaç yazdı PROZAC ve adını unuttuğum sürekli uyutan bir ilaç verdi bir ay sonra tekrar gelmemi söyledi. Çıktım kız hala orada oturuyordu baktım arkadaşını göremiyorum dedim bana Arif gitti dedi gülerek amk delisi dedim ve eve döndüm.
ilaçları düzenli olarak kullanıyordum içimdeki sıkıntıları bastırıyordu ilk başta ancak sonradan sıkıntılarım fazlalaştı.
O adam artık benim ile konuşmaya başlamışdı sürekli telkinler veriyordu sen delisin sen delirdin gibi kelimeler soyluyordu aslında etkileyici bir ses tonu vardı neyse bir ay sonra tekrar doktora gittim doktor şizofreni tanısı koydu. Ankara Numune Hastanesi D Blok'ta 40 gün kaldım orada yaşadıklarımı anlatmak istemiyorum orada çok arkadaşlıklar edindim herkes dertlerini anlatırdı herkes aynı duyguları yaşadıkları için birbirlerine tavsiyeler verirlerdi. Çok yazdım galiba ileride hastane ortdıbını yazmayı düşünüyorum neyse şu ana gelirsek hala ilaçlarıma devam ediyorum zaten kalıtsal bir hastalıkmış şuan bunları yazarken bile sıkıntılarım devam ediyor ancak o adamı göremiyorum.
Tümünü Göster
