neden intihar etmeyiz

piyano al, viski koy ve her akşam eve geldiğinde notaların dans edişini keşfetmek için kendine loş ışıkta biraz zaman ver.
hayattan keyif almazsan devam etmek tabi sıkıcı gelir.

param olsa hayattan gerçekten zevk alırdım.

çalışmadığım, sabahın köründe kalkmadığım, evden dışarı çıkmak zoruna olmadığım bi hayat beni kendime getirir.

evet dıbına koyim bi amacım da yok benim, zengin olsaydım da bi gün ölecektim.

ama o an yaşadığım zevk varya işte o an yaşadığım zevk beni hayata bağlayacak.

şu an çok mutluyum mesela. kola var önümde içiyorum pizza var yiyorum, 5 dk sonra hiç biri olmıcak evet

ama şu an çok mutluyum.

anı yaşayacaksın dıbına koyim ölene kadar bu böyle

aslında doğal seçilimde başarılı olarak neslin devdıbını sağlamak için "sürekli yaşa" güdüsünün çok ağır olması gerekir, aksi halde doğa sizin türünüzü yok edecektir.

http://www.evrimianlamak....1:Do%C4%9Fal_se%C3%A7ilim

@31 ben böyle düşünüyorum dostum, evrimsel süreçten bize kalan en büyük miras "ne olursa olsun yaşa" iç güdüsü. insanları hatırlayın deprem altında kalıp sidiğini içenler, afrika da açlıktan arkadaşını yiyen insanlar, ölmemek için nicesini öldüren insanlar.. işte bunlar ancak ve ancak yaşama iç güdüsü ile açıklanabilir şeyler.

@30 sonlandıramadığımız, arta kalan son iç güdü yaşama iç güdüsü mü yani ?

kinci olmayışımızın asıl sebebi farkındalık duygumuzdur.her geçen gün daha büyük acılara şahit olduğumuz için bir öncekini bastırıyor ve zamanla bu duygumuzu da yitiriyoruz.

@29 umut veya bizi bağlayan şeyler palavra be adamım. bence bizi yaşamda tutan tek şey hayvansal iç güdülerimiz. ve hafızamızın unutkan yapısınında bu konuda çok büyük payı var.

bir gün her şeyden vazgeçmişken ertesi gün hepsini unutup hayata devam edebiliyoruz. bu bir zafiyet gibi geliyor ancak yaşamın devamı için muhakkak gerekli bir şey. düşünsenize on yıl önce tartıştığınız çocuğa olan öfkeniz, akrabalarınızın cenazesindeki üzüntünüz, sistemin bozgununa karşı olan siniriniz hiç geçmiyor, unutmuyor unutamıyorsunuz.. işte o zaman her şey bambaşka olurdu.

@28 sence hala umudumuz mu var ? veya bağlayan bir şeyler..

haklısın, ancak bu intihar etmek için yeterli bir sebep değil. daha taktan şeyler olmalı.

Beni sevdiğim bağlıyor biraz

insanlar hayata çok fazla anlam yükledi.o kadar çok yüklediler ki doğal seleksiyonu bile çökerttiler.
hayata daha çok renk katabilmek için kendi benliklerinden ve doğanın kaynaklarından feragat ediyorlar.
doğum ile ölüm arasında en büyük ceremeyi ise ortada kalanlar çekiyor..

Bizim amımıza koyim

potasyum klorür bulayim amina bile koyacagim

birinci entarimde yaşamak demişim de yaşamak nedir dostlar ?
neden her gün uyanıyoruz? neden ürüyoruz ve neden kendimizi geliştiriyoruz ?
bütün bunların bir anlamı olmalı ancak bu anlam günümüz dinleriyle açıklanamayacak kadar derin bir anlam.

yani konuyu biraz daha detaylandırmak gerekirse, bir köpeği misal alalım.
herhangi bir sokak köpeği, evet aklınıza geldi.
şimdi düşünün o köpeği ve hayat hikayesini..
ne yaptı o köpek ? bir anne ve babadan dünyaya geldi, ergin bir birey olana kadar ailesi tarafından korunup kollandı, ergin bir birey olduktan sonra sosyal çevreye dahil oldu, kendinden güçsüzleri ezdi ve kendinden güçlü olanlara boyun eğdi. ardından kendisine bir çöplük edindi ve bir şekilde karnını doyurmayı beraberinde de sosyal ortamında takılmayı becerdi. ardından bir dişiyle çiftleşti ve yavruları oldu. bu yavruları büyütene kadar koruyup kolladı ardından bir süre daha yaşdıbına devam etti ve öldü..

bu hikaye size tanıdık geldi mi? yok yok ondan bahsetmiyorum mesela dedenizin hikayesinden farkı nedir? dedeniz de bu süreçleri bir şekilde geçirdi ve öldü.* peki sizin sonlanmamış hikayeniz ne kadar farklı olacak köpeğin hikayesinden ? yani bunca gayretin bir amacı yok mudur ? düşünme kabiliyetine sahip tek tür olarak insanlara düşen daha derin bir görev yok mudur neslin devamından ziyade ?

Bu cocuk felsefeci olur

onu bırak da şunu düşün; bi binanın 15. katından atlamak nasıl bi histir sence? düşerken ne düşünürsün yani. sürekli aklımda amk

@8 bana hasgibtir ne yaptım lan ben derim gibime geliyor. düşünsene aşağı düşene kadar tüm yaşadıklarını, hayatını, sevdiklerini bir bir hatırlayacaksın ama o mutlu hatıraların için bu kadar kısa süre yetmeyecek. en çok ona yanacaksın.

@1 @2 en üstün ırkın gerçekten insan ırkı olduğunu mu düşünüyorsun? sence de bu evren sadece insanlar ve hayvanlar için fazla büyük değil mi? sonsuz evrenin sadece insanlar için yaratıldığını mı düşünüyorsun? sen kendini ne sanıyorsun? bu galaksi üzerinde okyanustaki bir kum tanesinden farkımız yok. bir de galaksi ve farklı boyutlar olayı var ki; bunun büyüklüğünü anlamaya ne aklımız, ne de teknolojimiz yetmez.

Bence yaşamanın amacı bazen karşımıza çıkan o küçük mutluluklar. bizim kopekten farkımız hayal edebiliyoruz yani geleceğimize yon verme şansımız var enazından

panpa hayat herşeye rağmen güzel bence. bazen moralin bozuk oluyor bazende dünyanın en mutlu insani gibi hissediyosun kensdini ben intihar etmeyi dusundum (cogu insan dusunmese bile aklindan gecirmistir intihar etmeyi) intihar etmememin nedeni ailem,din ve hayatta yasayacagim güzel anlari görmek ve hissetmek

@27 bunlar intihar sebebi değil, asıl aradığım cevap neden intihar etmediğimiz.