partları çok uzun atıyorum beyler birazdan bitiricem hikayeyi

Üstüme saldıran şeyin şokunu hala atlatamamıştım ve babamın onu öldürmesini. Neler oluyodu bize, insanlar ölüyordu ve belkide çocuklar. Sokaklar artık kan kokuyordu. Yolumuzun üstündeki karakolu gördüm ve babama girelim belki silah buluruz dedim. Önce biraz yok desede onu ikna ettim ve içeri girmeye karar verdik. içerde insanlar varsa yardım isticektik ama içerisi boşsa karakoldan işimize yarar şeyleri alıp çıkıcaktık. içeri girdik içerde hiç kimse yoktu ama aksine sanki içeri kimse girmemiş gibi toplu ve düzenliydi. içeri girdikten sonra bilgisayarın başında ölü bi polis gördüm elinde silah vardı. Muhtemelen kendi kafasına sıkmıştı. Ölü olduğundan emin olduktan sonra silahını aldım ve çantaya attım. içeriyi gezmeye başladık. Babamla ayrıldık ve odaları kontrol etmeye başladık. Odalarda dosyalardan ve bilgisayarlardan başka hiç bişey yoktu. Babamla tekrar bir araya geldik ve hiç bişey bulamadığımızı birbirimize söyledik oda eli boş dönmüştü. Alt kata beraber inmeye başladık ve resmen o karanlığa daldık.



Babam cebinden telefonunu çıkardı ve ışığı açtı. Birazda olsa görebiliyordum artık. Düğmeyi buldum ve tüm ışıkları açtım. Ortalık yavaş yavaş aydınlanıyodu burası depo tarzı bi yer olmalıydı. Koridorda biraz ilerledikten sonra karşımıza bi kapı çıktı. Kapı kilitliydi. Babam geri çekilmemi kapıyı kırıcağını söyledi. Kapıya bir tekme attı ama kapı çok sağlamdı. ikinci ve üçüncüyü denedikten sonra yardım et dedi. Kapıya beraber omuz atmaya başladık. 2. Denememizde kapı kırılmış bizde babamla içeri dalmıştık ve yerdeydik. içerde yaratıklardan biri vardı köşede çökmüş bi şekildeydi bizi görünce ayağa kalkmaya çalıştı. O anki korkuyla belimdeki silaha davrandım ve ateş ettim. Kurşun göğüsüne isabet etmişti hala hareket ediyodu. 2.kurşunda kafasına denk getirmiştim. Ölmüştü artık. Büyük ihtimalle kendini içeri kitlemiş ve susuzluktan ölmüştü. Babamın yardımıyla ayağa kalktım ve resmen sevinçten çocuklar gibi hoplamaya başladım. Burası karakolun silah deposuydu çok bişey yoktu ama işimize yarar şeyler vardı en azından.

3 tane makineli tüfek bulduk (cs'deki 3-1 den) mermilerinide çantaya attım ve silahları sırtıma astım. Babamda çevik kuvvetin zırhlarını almıştı. Ellerimiz çok doluydu bir an önce eve gitmeliydik ve karakoldan çıktık. Hızlı bir şekilde eve geçtik. Asansör işlevini yitirmişti merdivenleri kullandık ve kapının önünde gördüğüm karşısında şok olmuştum.

Kapıda en iyi arkadaşım rüyam ile annem vardı. koşup anneme sarıldım babam ise donup kalmıştı. içeri girdik. şaşırmıştık annem sonra olanları anlattı.biz gittikten sonra yan komşu kapıyı çalmış.kardeşim zombi olunca ikiside banyoya kendilerini kilitlemişler. kardeşim zombiye dönüşüp kapıyı kırdığındaysa direk komşuya saldırmış ve annemde kaçmış.birsüre sokakta kaçtıktan sonra buraya gelebilmiş. arkadaşımıda yolda görmüş ve bizimle kalmasını söylemiş.oda ailesini kaybettiği için direk kabul etmiş.

.

babam bana anlattıklarının aynısını onlarada anlattı. sonra planlarımızı ve içinde bulunduğumuz durumu anlattık. sonrada biraz nefes aldık ve evde hepimizin aynı yerde kalmasına karar verdik herkes salonda kalıcaktı, odalardaki bütün eşyaları salona toplayıp güzel bi düzen oluşturduk gayette korunaklıydı rüyamla sohbet etmeye başladık ve nasıl yalnız kaldığını sordum.

B- evet anlat bakalım

rüyam yayını duyunca babası ile arabaya binip babasının bağlı olduğu askeri şubeye gitmeye çalışmışlar fakat babası yolda dönüşüp ona saldırmaya çalışmış.oda el frenini çekip kendini zor dışarı atmış.annemle buluşana kadarda ortalıkta hayatta kalmaya çalışıyormuş.sonra bende benimkini anlattım. ondan sonrada çok yorgun olduğunu ve uyumak istediğini söyledi.

salonda 2 tane koltuk vardı onları açıp yatak yapmıştık birinde annemle rüyam, diğerinde ise babamla ben yatıcaktık. babama uyumak istediğimizi söylerken rüya atladı o sıra ben nameisbarzoyla yatabilrmiyim lütfen diye. babam önce kötü bi bakış atsada içinde bulunduğumuz durumdan olsa gerekki izin verdi. hava çoktan kararmıştı karnımızıda doyurmuştuk. (rüya benim çocukluktan beri ilk aşkımdı ve hala öyleydi ama onun bana arkadaşça yaklaşımından dolayı çok yakın iki dost olmuştuk)
ilk önce o yattı, yorganı açıp gelsene yaptı eliyle. yatağa girdim ve sırtımı rüyama dönüp gözümü kapattım. yaklaşık 7-8 dakika sonra rüyam arkamdan bana sarıldı ve kulağıma korktuğunu söyledi. korkmana gerek yok babamla beraber bizi bu durumdan kurtarıcağımın sözünü verdim. bana daha sıkı sarılarak sakın beni bırakma nameisbarzo, senin yanında kendimi çok güvende hissediyorum dedi. hadi uyuyalım artık yarın yorucu bi gün olucak dedim ve uyuduk.

sabah helikopterin sesiyle uyandım. televizyon bütün gece açıktı zaten, kafamı kaldırıp televizyona baktım. televizyonda şehrin tahliye edileceği ve insanların tahliye bölgelerine gitmeleri gerektiğini söylüyordu. hemen bizimkileri uyandırıp televizyona bakmalarını söyledim. şehir,bir tedavi bulunana kadar boşaltılıyordu. 4 saat içinde tahliye bölgesine gitmeliydik ve şehri terketmeliydik böylece hayatımız kurtulabilirdi.o anda evi bir telaş sardı ben ve babam silahları ve mermileri yerleştirdik. annemle rüyam yemekleri ve suları çantaya yerleştiriyordu. herkesin sırtında çantası vardı. silahlar biraz daha ağır olduğu için silah çantasını babam aldı. bende gerekli bir kaç malzemeyi sırtladım ve artık gitmeye hazırdık. silah kullanmayı sevmiyordum, o yüzden elime sallamamı aldım. belimde silahımda hazırdı tabi. annemle rüyama silah vermemiştik, ellerinde bıçakları vardı. zaten kullanmaya ihtiyaçları dahi yoktu. kapıdan dışarı çıktık. sokak bomboştu, sanki herkes bizden önce gitmiş gibi.o yaratıklardan bile yoktu.

babama ara sokaklardan ilerleyelim caddeden daha güvenli olur dedim.oda beni onaylarak doğru diyosun ara sokaklardan tahliye bölgesine gidebiliriz dedi. sıralı bir şekilde yürüyoduk. en önde babam arkasında annem rüyam ve en arkada ben. arkamızı kolluyordum. 40-45 dakika kadar yürüdük ve hiç bir problem yoktu. tahliye noktasına 1 saatlik bi mesafemiz kalmıştı. annemle rüyam yorulduklarını söyledi ve bir binaya sığınmaya karar verdik. binaya girip en üst kata çıktık. kapı kilitliydi kapıyı tıklatıp içerde biri varmı diye kontrol ettik ve hiç ses gelmedi. babam kapıyı tek bi darbede kırdı. 10 dakikanız var acelet etmemi... cümlesini tamamlayamamıştı. en arkadan baktığımda babamın kafasına bi silah dayanmıştı babamda iki elini kaldırmış teslim olmuştu. babamın kafasına silahı dayıyan bir bayandı 20-23 yaşlarında sarışın bir genç kız. hepimize silahı doğrultarak bizi yavaş yavaş içeri soktu. ve dizlerinizin üstüne çökün diye bağırdı. salona girip dizlerimizin üstüne çöktük ellerimiz kafamızdaydı. babam kızla konuşmaya çalıştı, kızım yapma biz tahliye bölgesine gidiyoruz sende bizimle gel bu yaptığın çok saçma vb gibisine. bu konuşma kızı biraz saknleştirmişti. silahını indirdi ve bize güvenmediğini gözünün üstümüzde olduğunu söyledi.

hemen kamyona doğru yöneldim, çok dikkatli olmam gerekiyordu tek bir yanlışla bütün bir işi mahvedebilirdim. sese yönelmeyip kamyonun yanında dolanan 2-3 yaratık vardı onlarında icabına baktıktan sonra kamyonun şoför koltuğuna baktım ve ölü bir asker vardı yanındada ölmüş bir yaratık. silahı varmı diye kontrol ettim ama silahı yoktu. kamyon yağmalanmış gibiydi sanki. arka kasaya gittim. ve kapıyı tıklattım

"hey içerde kimse varmı ?
" içerdeysen ses ver seni kurtarmaya geldim".

ve beklediğimde olmuştu içerden bi erkek sesi "dışarısı güvenlimi" diye sordu. evet ama çok az bi zamanımız var hemen gitmeliyiz dedim. kapıyı açtı sırtında 2 tane büyük çantayla aşağı indi. saklanıcak bi yeriniz varmı dedi. hemen benimle gelmelisin fazla zamanımız yok dedim ve daha önce girdiğim sokağa girdim. burası şimdilik güvenli beni burda bekle hemen geliyorum dedim tamam dedi. bizimkilerin olduğu sokağa ilerledim hemen köşede beni bekliyorlardı ben yokken bir yaratık gelmiş ama babam onu alt etmiş.eli kolu kandı. sakin olmamı söyledi. hadi dedim gidiyoruz burdan çıkmalıyız.
beni takip etmeye başladılar, askerin olduğu sokağa girdik. bizi orda bekliyordu. babamın elini yüzünü kan içinde görünce korktuğunda olsa gerek silahını babama doğrulttu. dur diye bağırdım. o benim babam o hala bir insan. silahını indirdi ve ara sokaklardan ilerlemeye devam ettik. hava yavaştan kararıyordu. saklanıcak bir yer bulmalıydık. selen kendi evine dönmemizi teklif etti. çok mantıklıydı ama oraya gidene kadar hava çoktan kararıcaktı ve karanlık bizim açımızdan hiç iyi olmazdı.
kamyonun olduğu yerden biraz uzaklaştıktan sonra selen yakınlarda bi market olduğunu. önceden orda çalıştığını ve orda kalıcak yer olduğunu söylemişti.(personelin dinlenme odası varmış).

tamam dedik ve oraya ilerlemeye başladık. market yakındı zaten kapısına geldiğimizde kapıda kepenkler vardı ve kilitliydi. bunu açmalıyız dedim. hava iyice kararmıştı resmen. tam o sırada marketin çatısından bir ses geldi. "hey siz gibtir olun gidin burdan". kafamı kaldırdığımda kimseyi görememiştim. lütfen yardım edin, hava çok karardı bir yere sığınmamız gerek dedim. sizi bir şartla içeri alırım, silahlarınızın hepsini bize teslim ediceksiniz dedi. babamla bir göz göze geldik ve kafa salladı bana. silahsız kalmak dışarıda kalmaktan daha iyiydi bizim için. kabul ediyoruz diye bağırdım. adamın sesi kesildi ve yaklaşık 1 dakika sonra bir kız kapıyı açmaya geldi. kilidi açtı ve kepengi kaldırıp içeri girdik. içeri girdiğimizde gördüğüm sahne muhteşemdi. tabi bize doğrultulan silahlar dışında

FiNAL

silah ve çığlık sesleriyle uyandım tabi herkes uyanmıştı. babam sinemin üstündeydi ve onu yemeye çalışıyordu. gördüğüm karşısında donup kalmıştım. fuat ise babama ateş ediyordu ama kafasından vuramıyordu. yataktan kalkıp fuatın üstüne atladım. babamdı sonuçta.o sırada anılda davrandı babamı sinemin üstünden alıp kenara fırlattı. babam artık bir insan değildi ağzı yüzü kan içindeydi. fuat elindeki silahı bana doğrultmaya çalışıyordu ama ondan daha güçlüydüm silahı aldım ve kafasına sıktım. evet fuatı öldürmüştüm. anıl boğazı kan içinde kardeşini almış kucağına sarılıp ağlıyordu. tam kafasına sıkmak için yeltenirken o ağlamaklı sesiyle yapmayıın lütfen yapmay... cümlesini bitiremeden.. sinem dönüşüp anılı boynundan yemeye başladı anıl acılar içinde ve yerde ağlayarak can verdi. silahımı doğrulttum ve önce sineme sonra anılın kafasına sıktım. herkes dehşet içindeydi. babamı öldürmek zorundaydım beni büyüten adamı öldürmek zorundaydım ama bunu yapmalıydım.ve babamın kafasınada sıktım.

annem hala yatağındaydı bütün bu seslere rağmen nasıl uyanmaz diye düşünürken yanına gittim ve yorganı kaldırdığımda ağlamamak için kendimi zor tutmuştum babam dönüştüğünde ilk olarak annemi yemiş olmalı. gözümden dökülen bir kaç damla yaşla birlikte artık delirmiştim. semih selen ben ve rüyam kalmıştı. selen hem ağlıyodu hemde rüyama bağırıyordu sizin yüzünüzden bu kadar kişi öldü o senin babandı suçlu sensin falan. zaten dünyam çökmüştü. kafayı yemek üzereydim silahımı kaldırıp selene doğrulttum ve ateş ettim onu vurmuştum. semih üstüme atladı güçlüydü ve belkide beni öldürücekti. yerde semihe karşı direniyordum. hayatımı rüyam kurtardı bıçağını semihin sırtına saplamıştı. onu üstümden attım ve kafasına ateş ettim. hiç kimse kalmamıştı rüyamla benden başka. ailem dağılmıştı, tanıdığım herkes ölmüştü. ve ben katil olmuştum. bir insanı öldürmüştüm. duvara yaslandım ve ağlamaya başladım rüyam gelip beni teselli etmeye başladı.oda ağlıyordu. bu böyle gidemez dedim. nereye kadar böyle gidicek. sarılmış ağlıyorduk.ve dışardan gelen sese kafamızı kaldırdık.

"SAKLANAN iNSANLAR LÜTFEN DIŞARI ÇIKIN BÜTÜN ŞEHiR TEMiZLENDi VE TEDAVi BULUNDU LÜTFEN DIŞARI ÇIKIN HEPiNiZiN TEDAVi OLMASI GEREK"

bu ses umuttu bizim için,bu ses kurtuluştu. daha demin olanları kimseye anlatmaması için rüyama söz verdirmiştim.
dışarı çıktık bir askeri araç bizi aldı, bi bölgeye gittik çeşitli kontroller yapıldı.
her ne olursa olsun, çok şey kaybetsemde bir şeyi kazanmıştım, rüyamı kazanmıştım. o artık benimdi ve elini tuttuğum an bütün bir dünyaya meydan okumaya hazırdım.

okuduğunuz için teşekkürler panpalar. bir şukuyu ve nick6'yı çok görmeyin (bkz: nameisbarzo)

reyonlardan muhteşem bir siper hazırlamışlar ve marketi tamamen korunaklı hale getirmişler. dışarda duyduğum ses karşımdaydı kalıplı 2 metre 100 kilo bir adam vardı. biz sözümüzü tuttuk şimdi sıra sizde lütfen silahlarınızı şu yan tarafa bırakın dedi. bıçaklarımız yanımızda kalsın ne olur ne olmaz tedbirli olmalıyız dedim ve bunu kabul ettirdim. sadece ateşli silahlarımızı bırakıcaktık. bütün silahları bıraktık ve kamyondan kurtardığımız asker, çantalardan birini silahların yanına bıraktı. diğerinde ne var dedim. konserve yiyecek, su, radyo, yedek piller var dedi. bize doğrultulan silahlar sonunda inmişti. 3 kişi vardı içerde 2 erkek 1 kız. kız minyok tipli bişeydi. diğer çocukta onun kadar bir şeydi yaşları en fazla 19-20'ydi. ama uzun olan kişi yaşlıydı tahminimce 35-40 yaşındaydı. bizi bir yoldan geçirdi ve büyük bi odaya geldik yerde yataklar vardı. geçtik oturduk, isimlerimizi sordu.

herkes kendini tanıttı hikayesini anlattı. en son askere geldiğinde. bizde daha onunla tanışmamıştık adını dahi bilmiyordum. adı semihmiş, komutanın emriyle tahliye bölgesine gönderilmiş. insanlar bekledikleri gibi gelmemiş, onları yağmalamaya çalışmışlar ve arkadaşını öldürmüşler oda kendini kamyonun arkasına kilitlemiş. biz onu kurtarana kadarda orada kilitli kalmış. uzun boylu adam kendi arkadaşlarını tanıtmaya başladı. bu sinem benim küçük kardeşim. buda fuat, kuzenim. benim adım anıl, eskiden polistim.ve beni bugün burda tutan şey geçmişimde öğrendiklerim dedi. eskiden derken ? diye çıktım. bir milletvekilinin oğluna gbt sormuş çocuk itiraz edince kavga çıkmış. anılıda meslekten ihraç etmişler. peki siz ne yapıcaksınız sonsuza kadar burdamı yaşıcaksınız ? tahliye içinde artık çok geç her şey bitti. bu şehirde yaratıklarla sıkışıp kaldık dedim.

evet bizim burda yaklaşık 3 ay yeticek kadar erzağımız var. sığınağımız zaten yeterince korunaklı silah kullanmaya fazla ihtiyaç duymuyoruz dedi. isterseniz bizimle burada kalabilirsiniz erzak toplamamıza yardım edersiniz. asker bizi kurtarmaya gelene kadar birlikte olursak daha güçlü oluruz dedi.
bende kabul ettim tamamdır bu gece burada kalalım bu konuyu yarın daha detaylı bir şekilde konuşuruz dedim ve nereye yatıcağımızı sordum. istediğiniz yerde uyuyabilirsiniz dedi. yerde herkese yeticek kadar yatak yorgan vardı zaten. rüyam benimle uyumak istediğini söyledi tekrar. rüyam bunu söylerken selenin bakışları gerçekten beni korkutmuştu. gel biraz etrafta dolanalım dedim rüyama. çıktık ve marketin içinde gezmeye başladık. kaldığımız odadan iyice uzaklaşmıştık. kasaların ordaydık kasanın sandalyesine oturup dışarı bakıyordum. rüyamda tam yanımda kasanın üstünde oturuyodu.

nameisbarzo ben artık dayanamıyorum diyip dudaklarıma yapıştı. bi anlık şokla birlikte bende devam ettirdim. çocukluk hayalim gerçek oluyordu. sonunda rüyamla birlikteydim. yaklaşık bi 10 dakika boyunca seviştik onu kasanın üstüne yatırdım ve üstünü çıkarmaya başladım pantolonunu indirdiğimde gördüğüm şey süperdi. hemen elimi attım ve okşamaya başladım. sessiz sessiz inliyordu ve ileri gitmemi istiyordu. kasada duran prezervatiflerden birini aldım hemen açtım taktım ve başladım buna sokmaya ben girdikçe bu iyice inliyodu ama zevkten kuduruyodu resmen. 20 dakika sonra boşalmıştım. tekrar üstümüzü giyindik. çok memnun olduğunu söyledi ve yatıcağımız yere doğru gitmeye başladık. gittiğimizde herkes uyumuştu anıl hariç. bizi gördüğünde genç aşıklar sizi diyip gülmüştü sadece bende ona gülüp iyi geceler dedim ve rüyamla yatağa yattık. uyumaya başladık

çantamdaki suya uzanıp biraz içtim ve anneme uzattım, annem susamadığını söyledi. rüyam suya doğru uzandı ve suyu ona verdim. kadın karşımıza oturup nerden geldiğimizi ve nasıl bu kadar silahlanıp, malzememiz olduğunu sordu. bütün hikayeyi ona anlattım ve nereye gittiğimizden bahsettim, biraz ikna olmuş olacakki bizimle gelmek istediğini söyledi. bizde kabul ettik. ne kadar bomtak bi durumda olsak dahi insanlığımızı kaybetmemiştik. adını sordum ve selen dedi tek tek hepimizle tanıştı. biraz daha dinlendikten sonra selene hazırlanmasını söyledim, tahliye bölgesine saatinde yetişmeliydik., onunda bir çantası vardı içinde ne olduğunu sorduğumda boşver sonra gösteririm dedi. ve hepimiz tekrar toparlanıp evden çıktık, selene tam güvenemiyordum bize zarar verebilirdi sonuçta onu yeni tanımıştım.

düzenli bir şekilde sokak aralarında ilerlemeye başladık herkesin eli tetikteydi resmen. sokaklarda gördüğümüz bir kaç yaratık dışında pek bir şey yoktu. alışmıştım zaten, onları nasıl öldürüceğimi biliyordum. mermi kullanmıyordum hiç sallamamla kafalarını kesiyordum. bu işi başka kimseye yaptırmıyordum çünkü diğerleri benim kadar iyi bıçak kullanamıyolardı ve mermi israfı yapmamamız gerekiyordu. gayet sakin bir şekilde ilerliyorduk hepimizin içinde kurtulmanın mutluluğu vardı. tahliye bölgesine varmıştık.ama kimsenin başımıza geliceklerden haberi yoktu. sokaktan dönüp ana caddeye çıktığımızda gördüklerimiz karşısında şok olmuştuk. çok kalabalık bir yaratık sürüsü askeri aracın etrafındaydı ve araç hareket etmiyordu. etrafımıza baktığımızda başka insanlar göremedik. babama dönüp, o arabanın içinde yaşayan birisi olabilir onu kurtarmalıyız dedim. babam ise itiraz etti sen önce ailenin ve kendi zütünü kurtar sonra başkalarıyla ilgilenirsin diye ama ona karşı çıktım. baba orda bir insan varsa ve biz onun göz göre göre ölümüne izin verirsek bu vicdan azabı peşimizi bırakmaz dedim ve kabul ettirdim.

bi plan yapmalıydık ve aklıma şahane bir fikir gelmişti. kamyondan 40-50 metre uzaklıktaydık ve sokağın hemen çıkısında bir araba vardı. siz şimdi sessizce karşı sokağa geçiceksiniz ve ordan beni korucaksınız bende arabaya bir tekme atıp alarmının ötmesini sağlıcam, ses yaratıkların ilgisini çekicekti ve onlar bu tarafa yöneldiğinde ben kenardan ilerleyip aracı kontrol edicektim. herkes onayladı rüyam ve annemin ne kadar tedirgin olduklarını görebiliyordum ama bunu yapmalıydım. onlara karşıya geçmelerini söyledim. yavaş bir şekilde karşı sokağa geçtiler ve şükür bi sorun yoktu. şimdi sıra bendeydi arabanın alarmını öttürcektim. yanına gittim ve arabaya bir tekme attım. alarm ötmeye başladı ve olmuştu yaratıkların ilgisini çekmiştim. bana doğru yönelmişlerdi. ama dur o da ne. askeri aracın yanında hala bir sürü vardı. ses yetersiz gelmiş olmalı. ne yapmalıydım hem üstüme doğru gelen zombiler vardı hemde aracın hala etrafındaydılar. o an aklıma bi fikir geldi. şoför kısmına geçtim ve camı kırdım. korna basmaya başladım. oluyodu evet işte bu sonunda hepsinin dikkatini çekmeyi başarmıştım. emniyet kemerinin demiriyle kornayı sıkıştırdım hemen. şimdi sıra kaçmaktaydı. bizimkilerin girdiği sokağın hemen bir üst sokağına girdim. gelen bir kaç yaratık dışında diğerleri hep ses gitmişti. onlarında icabına bakmıştım zaten.