neyse ağlamamaya çalışırken istemsizce yan odaya geçmişim abla da bana bakmak için arkamdan gelmiş.
fırsat bu fırsat orada çatır çutur gibtim onu. bu da böyle bir anımdır.

tamam o zaman devam ediyorum.

Et panpa ya dejavu oluyorum yada daha önce okudum bunu heycanla bekliyorum 4 yıl oldu hikaye okumayalı

takip eden yok galiba devam etmeyeyim o zaman.

eve ulaştık indik taksiden zaten marketin orada benim eve yakın oturuyorlarmış. kadın ağlamaktan yorulmuş ve çocuk da uyuyor olduğu için çocuğu ben taşıdım ve eve girdik ama evin halini görünce gözlerim doldu utanmasam hüngür hüngür ağlayacaktım o şekil.

sabah oldu ve doktor her şeyin yolunda olduğunu ve gidebileceğimizi söyledi. çıktık oradan eczaneye kartımdan eksi hesaba girerek ilaçlarını aldım ve eve bırakmayı teklif ettim kadın kabul etti zaten parası yoktu kabul etmek zorundaydı.

sonradan anladım ki kadının 1 kuruş parası yokmuş. cebimdeki son parayla hemen bir taksi çevirdim ve hastanenin yolunu tuttuk. doktorun söylediğine göre 10 dakika geç kalsa çocuk ölecekmiş. neyse sabaha kadar bekledim onları orada hiç talep etmedikleri halde.

tam marketten çıktım bir tane 30lu yaşlarında abla ve kucağında çocuk.
nolur yardım edin diye feryat figan halinde ve etrafta benden başka kimse yok. ilk başta dilenci zannettim ama kadını dinleyip çocuğun ateşine baktıktan sonra çocuğun ateşi 49 deseler inanırım.

yıl 2012 istanbul'da başıma gelen bir olay ve hala zihnimi yoklar durur arada.
o zamanlar üniversitede okuyorum ve hayatla bağlantımı neredeyse kesmiş durumdayım. maddi durumum da çok iyi değil hatta kötü desem daha doğru.
marketten bi şeyler aldım ve sabahlara kadar dizi izleyecem bu benim rutinim olmuş artık şaşmaz.