obsesif kompulsif bozukluk ve anafranil

evet beyler burada tecrübelerimi paylaşmak ve benim gibi sıkıntısı olan insanlara yardımcı olmak istiyorum. ya da en azından içimdekileri yazmış olurum.

neyse. 25 yaşındayım ve kendimi bildim bileli obsesif kompulsif denen baş belasıyla yaşıyorum. 25 yıl çektikten sonra bi doktora gitme kararı aldım. beş gün kadar önce gittiğim pgibiyatri anafranil 25 mg denen ilacı kullanmamı söyledi. gittim aldım ilacı. ama çevremdeki hiç kimse böyle bir rahatsızlığım olduğunu ve ya doktora gittiğimi bilmiyor, söylemek istemedim. işte bu yüzden 25 yıldır gidemedim doktora.

obsesif kompulsif bozukluk (okb) ile birlikte aşırı derecede çok düşünme sıkıntısı olan birisiyim. öyle çok düşünüyorum ki uykuya dalmakta bile zorluk yaşatıyordu bana. doktorun dediğine göre bu ilaç düşünmemi de engelleyecekmiş. ezber yapabilecekmişim. rahat uyumanın ne olduğunu ben de anlayabilecekmişim. doktor öyle dedi.

@2 inşallah panpa istediğim tek şey bu.

gelelim ilacı ilk içtiğim güne.

tam gece yarısı ilacı içtim. sabah çok erken kalkmış olmamdan dolayı uyumam zaten fazla uzun sürmedi. sabah olmasını ve ilacın üzerimde ne tür etkiler yapacağını görmek için sabırsızlanıyordum. internetten araştırdığıma göre aşırı ağız kuruluğu yapıyormuş. yatmadan önce baş ucuma bir bardak suyumu koydum ve uykuya daldım.

sabah işe gitmek için alarmın çaldığını duyduğumda yerimden doğrulmaya çalıştım ama yapamadım. bu ilacın ilk etkisi oldu üzerimde. kafam sanki yastığa çivilenmişti. gözlerimi açmama rağmen hiç bir şeyi net göremiyordum. bir iki dakika o şekilde kaldım yatakta. sonra gözlerim net görmeye başladı. yerimden usulca kalktım ve kapıya yöneldim. aman Allah ım vücudumu kontrol edemiyordum. lavabonun yolunu zor buldum. ama dengemin yerine gelmesi de uzun sürmedi. işe giderken fazla üşümediğimi farkettim. soğuktu ama üşümüyordum. iş yerinde iki simit ve çaydan sonra normal halime dönmüştüm. tabi bu fazla uzun sürmeyecekti.

@6 seninki dikkat DAĞINIKLIĞI panpa. benim hastalık takıntı hastalığı. çizgilere basma taşları sayma bi yerlere dokunma gibi.

@8 bu hastalık sen de olsa kendin söyleyebilrdin bişeyler. takıntın yoksa seni rahatsız edecek derecede değilse takma kafana sağlamsın.

kahvaltıdan bir saat kadar sonra aşırı derecede sık bir şekilde esnemeye başladım. hayatımda hiç bu kadar derin ve içten esnediğimi hatırlamıyorum. esnerken adete göğüs kafesim genişliyordu. kaburgalarımın içinden bir şeyler dışarı çıkmak için zorluyordu. bunu anlatmak imkansız. sanki ruhum dışarı çıkmak istiyordu.

ilk gün öğleden sonra ilacın etkisi azalmaya, ben de rahatlamaya başladım. böyle bi ilaç kullandığımdan haberi olan tek kişi nişanlımdı. sadece ona söyleyebildim. o da anlamadı tabi neden böyle bişeye ihtiyaç duyduğumu. ama bir kaç saat sonra aradı beni. yaptığı hatanın farkına varmışçasına konuştu benimle. içimi dökmem için imkan verdi bana. beni dinledi ve sıkmadan bunaltmadan tavsiyelerde bulundu. öyle mutlu oldum ki. asıl istediğim şeyin anlaşılmak olduğunu düşündüm bir an.

ilk gün ilacın yan etkileri dışında hiç bir fark olmadan sona erdi diyebilirim. sürekli üzerimdeki uyku halinden dolayı düşünmem azalmıştı ama bu ilaçtan önce de böyleydi. yani ilk gün bi değişiklik hissedemedim.

@15 yarak kafalı oku bakalım ilk gün bi etki gördüm diye bişey yazıyor mu amk un sığırı. ben araştırdım ayrıntılı bilgi bulamadım. benden sonra kullananlara bi kaynak oluşturmak için yazıyorum. gibtir git burdan gibtirme ebeni.

ikinci gün ilacı tekrar içip yatağa girdim. biraz erken yattığım için yine uyumam zor oldu. yani ilaç yan etkiler dışında pek bi değişiklik yapmadı bende. ama biliyorum henüz çok erken en az bir hafta sonra etkisini gösterecekmiş. o yüzden o pis mide bulantısı ve ağız kuruluğuna katlanacaktım. baş ucuma suyumu koyup uyudum. gece hiç uyanmadım azğım çok az kurumuştu. ilk gün ağzımda tükürük bırakmadığını düşünürsek ikinci günden ağız kuruluğunun sona ermesi güzel bişeydi.

ama yataktan yine zor kalktım. başım yerinde değildi mide bulantısı hat safhadaydı. kahvaltı yapıp çıktım evden. iş yerinde esnemeler yine devam etti. ama bu gün gerçekten çok berbat bir gün oldu. işin uzamasından dolayı akşam yediye kadar eve gidemedim. yemek yiyemiyordum. iştahım kesilmişti. sabahki sevincim yerini rezil bir hasta yorgunluğuna bırakmıştı. esnerken çene kemiklerim çıkacak gibi oluyordu. göğsüm git gide daha fazla dışarı çıkarmak istiyordu içindekini.

öğleden sonra kimseyle konuşmadım. sürekli sigara içtim. kafamı toparlamaya çalışıyordum. normalde çok sigara içtiğimde başım dönerdi ama o gün pek sıkıntı olmamıştı. ve yine üşümemiştim. ellerim titremeye başlamıştı. kimse anlamasın diye masamdan hiç kalkmadım. ellerimi sürekli sabit bi yerlere koydum. o gün akşam olmadı desek yeridir. gerçekten çok zorlandım. ama henüz takıntılarıma ve düşünceme mani olamamıştı anafranil. ama sabretmek zorundayım. bu şekilde karamsar ve mutsuz yaşamaktan bıktım usandım. bakalım mutlu olabilecek miyim...

beyler bakın baştan söyleyim sonra bozuşmayalım. ilacı henüz yeni kullanmaya başladım. o yüzden her gün iki üç entry girebilirim. sonra yazsana bin gibisinden tepkiler vermeyin. kullandıkça gün geçtikçe neler olacak anlatacam. başlık takibe alın her gün illa ki yazarım.

ikinci gün eve gelir gelmez yattım. ilacı içip içmemek arasında gidip gelirken nişanlım yarım içersem fazla sarsmayacağını söyledi. alışana kadar bu şekilde içersem rahat ederim diye düşünüp ilacı dişimle ikiye bölüp yarısını yuttum. yirmi dakika kadar sonra midemi bulandırmaya başladı ama çabuk geçti. yine zor uykuya daldım.

üçüncü günün sabahına uyanırken hiç bir zorluk çekmedim. kafam yerindeydi, midem bulanmıyor ve ağzım kurumamıştı. yani ilacı yarım içmekle hata etmiştim. ben böyle düşündüm. neyse işe gittim ve esnemelerim çok azalmıştı. gün boyu ilacı yarım içmenin pişmanlığını yaşadım. tam içip bir an önce büneyimin alışmasını istiyordum. öğleden sonra esnemeler yine başlasa da ilk iki gündeki kadar rahatsız etmedi. iştahım biraz olsun açılmıştı.

kafamda ilacı kullanıyor olmanın ve iyileşecek olmanın rahatlığı var. 25 sene mutsuz yaşamak... gerçekten bu tür bir hastalığı olmayan birisi anlayamaz. en mutlu anlarda bile bir keder çıkarmak. kısacası hayatının dıbına kendi gibinle koymak. işte ben ve benim gibi insanların genel sorunu.

dördüncü günün akşamı ilacı yine tam içtim. sabahına tatil olduğum için uyumak için fazla çaba harcamadım. gece bir kaç kez uyandığımı hatırlıyorum. on saatlik bir uykunun ardından sabah gayet dinç bir şekilde yataktan kalktım. kafam yerindeydi. kahvaltımı yaptıktan sonraki içtiğim sigara hep başımı dönderir benim. bu gün döndermedi.

mutlu olma ihtimaliyle mutlu olmak. şu an içinde bulunduğum durum tam olarak bu. küçük detaylardan saçma sapan düşüncelerden en güvenilir insandan bile şüphelenmekten kurtulma ihtimali bile heyecan veriyor insana. belki de gerçek olur kim bilir. 25 yıl sonra mutluluk...

evet beyler dediğim gibi bu gün dördüncü gün. her gün daha detaylı bir şekilde anlatmaya devam edeceğim. size tavsiyem varsa böyle sorununuz sizi anlayacak birilerine anlatın ve gidin tedavi olun. zaman geçtikçe daha büyük sıkıntılar yaşadım ben. şu an bu ilaca bağladım umudumu. inşallah umudum boşa çıkmayacak ve bu illetten kurtulacam.

dördüncü günü tamamlıyorum. bu gün ilacın yan etkilerinin hiç biri zorlamadı beni. uykum geldiği için esnemeler arttı biraz. biraz sonra içecem ilacımı. bakalım yarın ne gibi etkileri olacak.

beşinci gün.

bu gün ilacın yan etkisi yok denecek kadar azdı. sadece ara ara esnemeler oldu. onlar da uzun sürmedi. ağız kuruluğu mide bulantısı hiç olmadı.

asıl istenilen etkileri ise henüz görmüş değilim. sıkıntılarım halen devam ediyor. hala çok düşünüyorum hala çizgilere basıp basmama konusunda sıkıntı yaşıyorum.

ama bu gün beni şaşırtan bir olay oldu. normalde erken boşalma sıkıntım pek fazla yoktur. bu gün bi otuzbir denemesinde bulundum ve sonuç hüsran. boşalmak için her yolu denedim ama olmadı. bikaç dakika sonra tekrar deneyince zar zor başardım. cinsel ilişki sırasında da aynı etkinin devam etmesini isterim. gerçekten farklı bi deneyim olacak gibi.

ilacı içip altıncı günün sabahına uyanmak için giriyorum yatağıma. bakalım yarın neler yaşatacak bu ilaç bana. hadi hayırlısı.

@41 çocukluktan beri olan bişey panpa anlattığın her şeyi denedim ama olmadı. sosyal fobiyi aştığımda her şeyi başarırım demiştim kendime ama oradan sonra ilerleyemedim. insan içine çıkmaya korkan ben artık çok farklı bir kişiyim ancak bu sıkıntı bırakmadı yakamı. son çare başvurdum doktora. beynimi uyuşturacağını bile bile kullanıyorum bu ilacı. anla ne durumda olduğumu.

@42 saçma gelmedi ama çok düşünme olayı daha çok terazilerde oluyor ben de teraziyim. ekşi deki terazi burcu erkeği başlığını bi okumanı tavsiye ederim. orada tam olarak benden bahsediyor.

altıncı gün.

ilacın yan etkilerinden tamamen kurtulmuş bulunuyorum. ama uyku konusunda eski sıkıntılar devam ediyor. ilk günler uyumama yardımcı olmuştu ilaç. ama şu iki gündür yine zor uyuyorum.

normalde mükemmeliyetçi bir yapım vardır. saçma sapan işler yapan pişkin insanlara hiç sabredemem. hemen ağzının payını veririm. ama iki gündür dikkat ediyorum pek sinirlenmiyorum. aile içi ilişkilerimin berbat olması ve sürekli yaşadığımız sorunların bir kaçına iki gündür tepki vermediğimi farkettim. çok düşünen birisi olarak aileme cevap vermediğimde daha az sıkıntı yaşayacağımı bildiğim halde hep cevap veririm. ama iki gündür "aman gibtir et konuşur konuşur susar" gibisinden cümleler kuruyorum içimden. iş yerinde de benzer olaylar yaşıyorum. hiç ummadığım bir etki ama bunun olması bile güzel bişey. inşallah daha güzel etkilerini de görürüm zamanla.

istediğini düşünmek istemediğini aklından çıkarmak nasıl bir duygu acaba. bu merakla geçti bütün ömrüm. bir çok insanın sahip olduğu bu nimetin nasıl bir şey olduğun dahi bilmeyen insanlardan sadece birisiym ben. çocukluktan beri ailemin üzerimde oluşturduğu baskının sonucu mu bu hale geldim, yoksa yaratılışım yapım gereği mi böyleyim.

kendinize iyi davranın arkadaşlar. bu pgiboloji denen oç hiç bişeye benzemiyor. bozuldumu bozuluyor toparlanmıyor kolay kolay.

@46 daha çok taka yaramak için elinden geleni yap panpa. her taku da hastalığa yorma. her insanda az çok olabilir. önemli olan hayatına etki edip etmemesi.