ofiste olanlar aklımdan gitmiyordu

insan ilişkileri yürümüyordu zaten. ilk iki hafta bir şeye benziyor, taraflar daha sonra heyecanlarını yitiriyorlardı. Maskeler düşüyor, gerçek yüzler belirmeye başlıyordu: çatlaklar, geri zekalılar, sapıklar, kinciler, sadistler, katiller. Modern toplum kendi türlerini yaratmıştı ve hepsi birbirlerinden besleniyorlardı. Ölümüne bir düello-lağım çukurunda. insan ilişkilerinde umulabilecek en uzun sürenin iki buçuk yıl olduğuna karar vermiştim..

benim için birini terk etmeseydiniz ya da
biri sizi terk etmeseydi, hiçbirinizi tanıma
fırsatı bulamayacağımı anlıyorum şimdi..

Yalnızlık üzücüdür; tek başınalık üzücü değildir. Yalnızlık bir tamamlanmamışlık duygusudur. Sen birisine ihtiyaç duyarsın ve ihtiyaç duyulan kişi mevcut değildir. Yalnızlık karanlıktır, onda hiç ışık yoktur. Karanlık bir evdir, birisinin gelip ışığı yakmasını beklemek ve beklemektir.

Tek başınalık, yalnızlık değildir. Tek başınalık kendinin tam olduğunu hissetmek anldıbına gelir. Hiç kimseye ihtiyaç yoktur, sen yeterlisin

Vazgeçin demiyorum. insanlık ruhundan yanayım ben, ne demekse... Ama polis ortaya çıktığında sizi dualarınızla başbaşa bırakıp, tabanları yağlayacak palavracılardan uzak durun. Parklarda avazları çıktığı kadar bağırarak sizi kahramanlığa çağıranlar, mermiler vızıldamaya başladığında en önde kaçarlar, hayatta kalıp anılarını yazmak isterler.

Bir savaş varsa, ki ben olduğuna inanıyorum (Van Gogh'lar, Mahler'ler, Dizzy Gillespie'ler, Charley Parker'lar bu yüzden varlar) lütfen liderlerinizi dikkatli seçin, saflarınızda köşedeki benzin istasyonunu ateşe vermektense, General Motors'a müdür olmayı yeğleyecekler var çünkü.

bir şeyi öldürmeden önce yerine daha iyisini koyabileceğinden emin olmalısın, parklarda nefret palavraları sıkan siyasi fırsatçılardan daha iyi bir şeyler olmalı elinizde. bir şeyin bedelini ödemek canınıza okuyacaksa otuz altı aylık garantiden fazlasını arayın, devrime duyulan romantik özlemin dışında bir şey göremedim henüz, ne gerçek bir lider ne de şimdiye kadar her devrim sonrası gelen ihanetin önüne geçebilecek bir platform. şayet birini yok edeceksem, o adamın yerine karbon kopyasının gelmesini istemem, tarihi; bar helasında barbut oynayan ayyaşlar gibi harcadık, insan ırkından utanç duyuyorum, ama bu utanca katkıda bulunmanın da bir anlamı yok. Elimden gelirse utancı azaltmak isterim.