beyler hikayemin benim gözümde önemli olan 2-3 partını daha yazıp bitiricem bu gecelik. çok bir şey kalmadı ama önemli olan her şeyi anlatığımdan emin olduktan sonra biticem hikayemi az sabır

Ayraç 1888

ayrac 95

1890 burda dursun

284 de kaldım reis sabah işe gidicem sen yaz yarin okuycam hadi parmaklara kuvvet

Devam reis

284 abi de bişey sorcam nurten teyze kimdi

Seda yi tanisam gider parcalarim burada kafayı yedim lan

Devam pnp

Kinpatsuu kardeş derinin babannesi

tekrar rez alim

Buyuk bir hevesle bekliyorum

Rezzan kiraz

Yeni yılın ilk günleri de diğer günlerden farklı geçmiyordu beyler. günler geçtikçe mezuniyet yaklaştığından Derin'in kıyafet önerilerini dinliyordum sadece.6 ay kadar vardı törene ama Derin de okuldaki diğer kızlar gibi aylar öncesinden kıyafet telaşına düşmüştü.bir gün yine okulun yakınlarındaki bir cafede oturup ısınmaya çalışırken annem aradı ve aylardır beklediğim o haberi verdi."oğlum ablanın sancıları çoğladı hastaneye zütürüyoruz gelebilecekmisin" deyince anında oturduğum yerden fırladım ve masadaki diğer arkadaşlara çok kısa bir açıklama yaptıktan sonra Derin'i de koluma takıp hızla yola koyuldum. otobüsten inince annemi arayıp hastaneyi sordum ve yine yıllar önce Gökçe ablayı kaybettiğimiz hastaneye doğru yürüdük. oraya girmek Derin'i de etkiliyordu ama zorla da olsa hastaneye gidip, yıllar önce oturup ağladığımız o koridorları geçerek annemleri bulduk. beklediğimden daha büyük bir kalabalık vardı ve içlerinde babamı da görünce Derin'le beraber hemen onun yanına geçtik. babamın Derin'le tanışmasını çok istiyordum beyler ve o gün o hastene koridorlarında tanıştırabildim onları. Derin her zaman olduğu gibi babama da sıcak davrandı ve babam da onu ne kadar sevdiğimi biliyor olacak ki hep güler yüzle konuştu onunla.ben o zamanlar doğum işlerini bilmediğim için hemen gideriz ve bebek doğar sanıyordum ama öyle olmadı beyler.o gün doğmak için saatlerce bekletti bizi Nehir hanım

Hadi reyizz

Reis nehir hanim suan kac yasinda

Devam reyiz okuyoruz

Ben 1-2 saat bekledikten sonra ters bir şeyler olduğunu düşünmeye başladım ve önümden geçen her hemşireye ablamı sordum telaşla. hepsi sakin olun normal bunlar falan filan diye beni rahatlatmaya çalıştı ama ben sürekli içten içe ters bir şeyler olduğuna inandırdım kendimi. akşam olduğunda ben sürekli herkese gidip niye çıkmadılar falan deyince Derin daha fazla dayanamadı ve beni alıp kantine indirdi. yaklaşık 5 sene önce aynı kantinde oturup saatlerce dertleştiğim Derin, 5 sene sonra yine aynı yerde karşımdaydı. aramızdaki çay muhabbetini bile unutmamıştı beyler yine çayı benim almama izin vermeden şımarık şımarık gülerek "aman sen dur ben alırım" dedi ve gidip 2 çay aldı.ben artık nasıl evham yaptıysam sürekli beni sakinleştirmeye çalıştı Derin. sanki o konularda çok bilgisi varmış gibi saatlerce bana bilgi verip rahat ol dedi. saat baya baya gece olmuştu ve ben Derin'i evine bırakmak istedim ama gitmedi beyler. Evdekileri arayıp olanları anlatmıştı akşamüstü ama gece bir kez daha arayıp durumu anlattı ve telefonu anneme de verip konuşturdu annesiyle. akşamki kalabalık baya baya dağılmıştı ve biz Derin'le oturcak iki sandalye bulduktan sonra kendimizi atıp beklemeye başladık.

Rezzzzzzzz

Uykusuz kaldık bekliyoz pnpa