2015 yilinda liseliyken buralarda takilirdim. Bir cok hesabim silik yemişti.o zamanlar burda yazmayi günümün yarisini burada gecirmeyi cok severdim simdi silik bir yere dönmüş yazarken bile eskisi gibi hissetmiyorum. Sadece dertlesmek istedim. Lisedeyken asosyal utangac birisiydim, tek arkadaşlarim burda incideydi. Hatta tanıdık kişiler ile ortak WhatsApp grubu açmıştik sabahtan aksama girgir samata dönüyordu. Şimdi büyüdüm cok değil 21 yasindayim. Utanscligimi, asosyalligimi yendim ama mutsuzum daha doğrusu hissizim lan. Dünyada bundan daha kötü bi duygu var mi bilmiyorum eskiden aşık olurdum sevdiğim kizi baskasiyla görünce ağlardım. Şimdi aşık bile olamiyorum. Keske eski günlere donebilsem o asosyal olduğum günleri ozledim , sabahtan aksama kadar incide yazdığım günleri özledim. Asosyalligimi yendim sosyal fobimi yendim ama eskisinden daha yalnızım. insanlarla iletişim kurmak istemiyorum. Yalnizlik güzel sey ama bi taraftanda insani icten ice yiyip bitiren bir sey. Ne yapicagimi bilmiyorum. Yasamaya devam edicek miyim bilmiyorum. Tek bildiğim hicbir sey bilmediğim. Ayrıyetten bu saatte bu yazimi okuyan kişinin ta amina ... Neyse sevgiler sözlük