Sabah kalktim. Hayatimin en guzel gunu bu olacakti demekki. Saclarından öptüm. Bu sefer o benim önüme gecmisti ve kollarım onun belini sarmisti. Yaklastim boynuna optum. Sarıldım iyice. Sarmaladım. Mavi gözlerini görmek istiyordum. Dogruldum. Saclari yuzunu örtmüstü. Tek tek ayirdim saclarini. Dokundum son bir kez. Öpücektim onu. Saclarini cektim. Layla diye fisildadim kulagina. Uyanmadi. Optum boynundan. Uyanmıyordu. Birsey olmustu. Saclarını cektim. Dökülmüş haplar. Sarstım sevgilimi incitmeden. Uyanmıyordu. Uyanmadı. Beni almadan gitmişti. Ben kabul etmemiştim. Ben istememiştim. Kollarimin arasinda ölmüştü lan. Orada ölmek istemişti. Kaldirdim aglayarak aldim kucagima son bir kez.

Beyler son bir edit gireyim artik valla okuyan gozlerinizi öperim yerim sizi cidden sagolun varolun seviyorum sizi mutlu oldum birseyler yazmayi cizmeyi her zaman seven bir insan oldum zaten su zamana kadar okuyorsaniz da yazmaya devam edicem seviyorum sizin gibi binlerin duygusal yonlerini cikarmayi. Birde hala olayı gercekten yasadigimi sanan arkadaslar var beyler yasamadim ama gercek hayatta yasadigim bazi seylerden kattim ortaya mesela laylanin bir kac ozelligi veronica icinde gecerliydi. Zaten hikayeyi onu dusunerek yazdim. Neyse iste efkarlandirmayin beni hepinize iyi geceler yatin zibarin artik

Yatağa yattım ağlayarak. Hiçbir zaman bir arkadaşım olmayacaktı lan. Birkaç dakika sonra gelen bildirim ile tekrar uyandım. Kız skype ismini yazmıştı. Hemen bilgisayarı açtım ve skypedan kızı arattım. ismi yazmıyordu. Ekledim. Whatsapptan aramamı kabul et yazdım ve arama attım. Yine siyah bir maske ile örtülmüş mavi gözler. Bembeyaz bir ten. Siyah uzun kahküllü saçlar. Sen omegledeki dedi. Şaşırmıştı. Ses tonu çok güzeldi. Ne fazla ince ne fazla kalın. Fakat kısık çıkmıştı. Gülümsedim. Ne büyük şans ama dedim. Peki niye ekledin beni dedi. Kısık çıkmamıştı sesi. Cansız ve soluk bir sesi vardı. Saçmalıyordun yardım etmek istedim dedi. Bir anda surat ifadesi düştü. Yardıma ihtiyacım yok dedi ve skypedan çıktı. Tekrar görüntülü arama isteği attım. Fakat cevap vermedi. Whatsapptan yazdım. Fakat beni engellemişti. Gözlerim doldu. Kıza yardım etmek istemiştim.

Bekledim bitirmesini. Sana birsey vermem gerek dedi bana. Nedir o dedim. Süpriz dedi. Peki nasil dedim. Bir adres versem yarın gelirmisin dedi. Çok heyecanlanmıştım. Başımı salladım. Kartal'da bir park. Yarın saat 8'de. Öyle anlaşmıştık. O kadar heyecanlıydım ki.

Omegleye ne zaman girsem hep yarak var sen kız nasıl buldun amk

Değişik birisi olmalıydı. Derin bir nefes aldım ve selam yazdım. iki dakika sonra selam diye cevap geldi. Numarasını nereden bulduğumu sormamıştı bile. Napıyorsun diye sordum. Kendimi öldürmeye çalışıyorum dedi. Bugünde tüm depresyonlular beni bulmuştu. Gülücük attım. Bu da ne diye sordu. Kendini öldürdüğün için dedim. Sende seviniyorsun demek yazdi. Yaklasık iki dakika sonra bir medya gondermisti. Medyayi actim. Cizilmis bilekler. Kan icinde.

Sabah kalktığımda okula gidecektim. Fakat bir whatsappa bakayım dedim. Mesaj atmıştı. Yardıma ihtiyacım var diye. Engelimi kaldırmıştı. Hemen yanında olucam o halde yazdım. Mutlu olmuştum. Bir arkadaşım olmuştu. Birkaç dakika sonra cevap geldi. Akşam skypeda konuşalım diye.

Laylaya sarildiktan sonra evine gitti aglayarak onu biyle gormeye dayanamiyordum ancak bi baktim cuzdanim yok amina kodmun cocu 1 ay isletip cuzdanimi calmis amk suriyeliymis

Sabah kalktigimda cok tuhaf hissettim lan. Baska bir babam vardi. Fakat kim oldugu en ufak umrumda degildi. Artik umrumda olan tek sey Laylaydi. Onu yanimda istiyordum. Benimle olmasini. Abimi aradim. Konustuk. is görüsmesi varmis sehir disinda. Bulusamadik o yuzden. Sadece bir gece hayatimi degistirmisti. Aksam saat 10'a dogru kapım çaldı.

Ölüm hakkında konuşalım dedi. Gerilmiştim ve korkmuştum. Ne o korkuyormusun dedi. Halbuki o tek kurtuluşumuz dedi. Bende korktugumu söyledim. Gülümsedi. Cok safsin dedi. Utanmıştım. En kötü özelliğim buydu. insanlar senide üzdü dimi dedi. Kameraya tekrar gözlerini yaklaştırdı. Tuhaf hissediyordum. Konuşmaya çalıştım ama kekeledim. Bir anda tekrar yana döndü ve birşeyler yapmaya başladı. Farklı bir konu konuşsak dedim.

Derin bir nefes aldim. Anne noluyor dedim. Sadece kapat o bilgisayari ve gel yanima dedi. Sende bu işin içindemisin anne dedim. Cevap vermedi. Kapımın önünden çekildi. Odasına girdi. Bilgisayara geri koştum. Layla öylece ekrana bakıyordu. O da ağlamıyordu artık. Yanında olmak istiyorum dedim. Özür diledi. Tekrar gözlerimiz doluyordu ikimizinde. Cevap veremedim. Beynim almıyordu artık hiçbirşeyi. Abinle konuş dedi bana. Konuşamam dedim kekeleyerek. Konuşman gerek dedi sadece. Birşey demeden kapattım skype'ı. Uyudum. Kafamda en ufak bir soru bile olmadan uyudum. Artık hiçbirşeyin önemi yoktu.

Gözyaşlarımı yanaklarımda hissettiğimde iyi geceler dedim ve çıktım. Tekrar istek attı. Yarın okula gitmeyecektim. Bir kaç kez daha istek attı fakat ben cevap vermedim. Dedikleri değildi canımı acıtan, bunların gerçek olmasiydi. Kafamı koydum yataga. Aglayarak uyudum. Sabah kalktigimda bana günaydin diye mesaj atmisti. Cevap vermedim. Birkaç dakika sonra medya attı. Kendi videosunu atmıştı. Yine o maske. Küsmüyüz yoksa diyordu. Cevap vermedim.

Bende binlik olsun diye aynı soruyu kendisine yönelttim. Bir an sohbetten çıktı. Tekrar istek attım. Açtı. Bu tür şeylerden hoşlanmam dedi. Sinirlenmişti. Pekala hiç arkadaşım yok ve bende bulmaya çalışıyordum dedim. Güldü. Neden gülüyorsun diye sorduğumda arkadaşlar saçmadır dedi. Öyle ama onlara ihtiyacımız var dedim. Benim kimseye ihtiyacım yok dedi. Bende insanların birbirine ihtiyacı olduğunu, tek baslarina yasayamayacaklarini soyledi. Tekrar güldü. Biliyormusun tam tdıbına 6 senedir bu odadan yemek ve tuvalet harici çıkmıyorum dedi.

L'ye geldiğim zaman dur dedi. Meraklandım. ismim layla dedi ve yüzünü çevirdi. Birşeyler yapıyordu. Layla da ne demek diye sordum. Gözlerini cevirmedi bana. Yanda birseyler yapmaya devam etti. Bilmem dedi. isminin anlamini bilmiyormusun ve su lanet olasi kameraya bak diyince dogruldu. Hayir bilmiyorum dedi. Cidden tuhaf bir kizsin dedim. Siz tuhafsiniz dedi bana. Hemen google'dan layla isminin anldıbına baktım. Gece doğan güzellik. Değişik ve güzel bir isimdi.

Akşam eve geldiğimde tekrar mesaj geldi ondan. Özür dilerim yazıyordu. Cevap vermek istemedim. Tıpkı onlar gibi davrandım yazdı. Bu sefer telefonu aldım ve kimler gibi dedim. Yazıyordu. Heyecanlanmıştım. insanlar gibi diye mesaj geldi. Tuhaf bir kızdı. Çok tuhaftı. Fakat sevmiştim onu. Gülücük attım. Yapma şunu emojilerden nefret ederim yazdı. Bende * attım. Bak bunu sevdim yazdı. Yavsak gülüsüne benziyormus oyle dedi. ilk defa bir arkadasım olmustu. Profil resmine baktim. Bu sefer bir göl resmi koymuştu. Hiç kendi resmini koymuyordu sanırım. Bir an gözüm yukarı kaydı. Hala x diye kayıtlıydı.

Yutkundum. Gülmeye çalışarak öyle birşeyin imkansız olduğunu söyledim. Tişörtünün kolunu sıyırdı. Milyonlarca çizik. Yarısı hala geçmemiş. Ama bak hala yaşıyorum dedi çiziklerini göstererek. Ağlamaya başladı. Ve bir anda skype'dan çıktı. Donmuştum. Tekrar istek atmaya cesaret edemedim. Onu engellemeliydim. Bir anda telefonum çaldı. Arayan oydu. X diye kaydetmistim onu. Acaba gerçek ismi neydi ? Açtım telefonu. Nolur bana yardım et dedi. Ağlıyordu. O sırada annem odaya girdi ve bende telefonu kapatmak zorunda kaldım. Annem yanima gelip kimle konusuyorsun sen dedi gülümseyerek. Hic okuldan bir arkadasim dedim.

Arkadasin mi vardi senin dedi. Bir an üzüldüm. Sonra o da suratimin düstügünü anlayip keyfine bak dedi ve kapatti kapimi. Tek annem vardi benle yasayan. Abim yillar once bizi terketmis babam ise ölmüştü. Kızı geri arayacaktım fakat beni engellemişti. Whatsapptan medya atmıştı. Bileklerini kesiyordu ve videoya almıştı. Fakat mesaj atamıyordum çünkü beni engellemişti.

Dışarı çıktım. bir çiçeğin üstüne milyonlarca kelebek ve arı toplanmıştı. Resmini çektim ve tek arkadaşıma attım. Iy nefret ederim yazdı. Iy da ne bebekmisin diyince emojilerden iyidir yazdi. Bu sefer güneşin resmini gönderdim. Dışardamısın yazdı. Bende evet dedim. Neden diye sordu. Güldüm kendi kendime. insanlar dışarı çıkar dedim. Saçma dedi ve online olmayı bıraktı. Cevap vermedim. Akşam eve gittiğimde saat geç olmuştu. Skype'ı açtım. Yine maskeliydi. Hep takıyordu o maskeyi. ismini hala bilmiyorum dedim. Bunun bir önemi mi var ki dedi. Tek arkadasimsin ve adini bilmiyorum diye tekrar ettim. Bende bilmiyorum dedi. Tasak geciyordu. Yinede onu ciddiye almış gibi yapıp alfabedeki harfleri tek tek saymaya başladım.

Sabah kalktigimda incin bir sekilde kalktim. Annem odasinda yoktu. Okul vardi ama gitmeyecektim. Ölü gibi hissediyordum. Ölmek istiyordum. Bu takı karıştırmak istemiyordum. Noluyor anlamıyordum. Telefonu fırlatmak ve burdan gitmek istiyordum. Bildirim geldi. Layla bir numara atmıştı. Hala birşeyler yazıyordu. Boş boş baktım ekrana. Konuş onunla yazdı.

Bilek 62 den titanyum kaplamis amk kactir kesiyo bi damara gelemedik