yolundan erken döndürmüş panpa 8.ayda elini tutmaya kıyamadığın kızın, senin iyiliğinden utanıp kimlere verdiğini anlatıp gitmesi..

Aynısını yaşadım panpa bu huurlar egolarini tatmin etmek için istedikleri kişiyi elde edince hemen ayrılmak için çabalıyolar onlar için önemli olan seni elde etmek tabi sonra olan sana olur bağlanırsın hemde farkında olmadan boylesine giber insanı yinede üzülme bunların hepsi tecrübe

1 saat önce sevgilimden ayrıldım ve bunu okudum bitik haldeyim

https://www.youtube.com/watch?v=o9edkFt6gis

Al panpa benden sana gelsin

Üzdûn panpa

Vay be panpa kötü bi durum ne diyim cidden üzüldüm :(

Anlatacaklarım bu kadar dostlar, dinlediğiniz için eyvallah. Sadece içimden atmak istedim ve en yakın gördüğüm sizlere, buraya geldim. Ancak şunu söylemek istiyorum; intikam almaktan vazgeçtim. Hiçbir kul başka bir kulu cezalandıramaz. Cezalandırmak Allah'a mahsus bir şeydir. Ben hakkımı haram, onu de Allah'a havale ettim. Bir sonraki görüşeceğimiz yer de Allah katıdır.

Eyvallah dostlar.

Kafamın içindeki şimşekler beni rahat bırakmıyor. Öfkemin ateşi bütün kalbimi yakıyor. Merak ettiğim her şey kafamı çok ciddi derecede kurcalıyor. intikam hırsıyla doluyum. Öyle tuhaf bir özlem, ekgib bir sevgi ve birikmiş bir öfke vardı içimde.

Bir de şey olmuştu sonradan; kızın numarasını arkadaşıma vermiştim intikam almak için. Çocuk mesaj atmıştı kıza, kız kim olduğunu bile öğrenmeden çocuğa yavşamaya başlamıştı. Böyle de huurydu işte.

Bu olanlardan sonra iki yemin ettim kendi kendime. Bu kızdan ne olursa olsun intikam alacaktım. Fiziksel hiçbir zarar vermeyecektim ama bütün hafızası buharlaşana kadar pgibolojisini bozacak bir işkence yapacaktım (ne yapacağımı bile düşünmüştüm). Sonra da hiçbir kıza asla eskisi gibi bakmayacaktım. Bütün kızlar artık benim için birer canavardı. Para harcama makineleri ve ihanet etmeye meyilli bir avuç insan topluluğuydu.

Sonra bu konuşmayı iyice idrak edebilmek için ilk mesaja gidip tekrar okumaya başladım. ilk mesajıma verdiği cevapta gözümden kaçan bir kısım farkettim ve şöyle yazıyordu:

"Ben bir çocuğu 2-3 hafta severim, sonra güler geçerim. Arkadaşlarım da bilir bu huyumu."

O an hüsrana uğramış bir şekilde mesajları okuyan gözlerim, sanki bir düşmanı öldürmek istercesine öfkeyle doldu. Ben onu huur olarak tanımamıştım. O benim için bir melekti. Bana "egoistliğinden yapmıştır, huurdur kanka" diyen arkadaşlarıma onun böyle biri asla olmadığını sürekli söyleyip durmuştum. Ama egoistti ve huurydu işte. Diğer bütün kızlar gibiydi. Sadece biraz daha fazla huur çocuğuydu.

Oturdum ve inanılmaz derecede büyük bir istekle akşamın çabuk gelmesini istedim. Ancak akşam gelmeyecekti. Gelmeyecekti çünkü bu bekleyişim çok uzun sürmedi ve 30 dakika - 1 saat kadar bir süre sonra bir mesaj daha attı. Bu mesajın başında da "üzgünüm ama... " yazıyordu. Bütün hayallerim sanırım tekrar yıkılıyordu.

"Üzgünüm ama engelleri açmayacağım. istediğim bölümü tutturmuşken dikkatimi erkek gibi kriterlerin hayatıma girmesine izin vererek dağıtamam. Engelleri asla açmayacağım. Ben çok kötü biriyim. Sen daha iyilerine layıksın. Çok özür dilerim. Bunun için ömür boyu vicdan azabı çekeceğim. Kendine iyi bak."

Ümitlerim son bulmuştu.

Yine heyecanlı bir bekleyişe koyuldum ve ümitle beklemeye başladım. Ümitliydim çünkü konuşmamızın olumlu biteceğine bütün kalbimle inanıyordum ve inanılmaz derecede çok istiyordum. Bu bekleyişim sonlandığında aldığım mesajın başında "tamam" yazıyordu. O "tamam" kelimesi benim ilk günki mutluluğumdan çok daha fazla mutlu olmamı sağladı. Mesajında "tamam" yazıyordu.

"Tamam, akşama açacağım bütün engelleri. Şuanda evde değilim."

ilk mesajımda "neden böyle yaptın" tarzı şeyler söyleyerek konuşmayı başlattım ve beklemeye başladım. Heyecanlı ve ümitli bekleyişimin ardından cevap verdi. Mesajında "çok özür dilerim, ben kötü biriyim, günlerdir ağlıyorum" gibi şeyleri upuzun bir şekilde zırvalamıştı. Ben de bunlara gerek olmadığını, onu her türlü mutlu edebileceğimi söyledim ona. Engelleri açmasını ve hiçbir şey olmamış gibi, arkadaş olarak devam edebileceğimizi söyledim. Ona "lütfen Selin" dedim. Hayatımda çaresiz hissettiğim nadir anlardan biriydi. Ona "lütfen Selin" dedim.

Bu durumu kabullenmeye çalıştım. Yaklaşık bir hafta boyunca moralimi üst düzey tutmaya çalıştım. Ancak bot atılan bir video kanal gibi boştu kafamın içi. Kendi içimi sahte iyi moralle doldurmaya çalışıyordum ve kendimi mutlu olduğum konusunda kandırıyordum. Ancak sonunda yine kazanan; asıl duygularım oldu. Bu sefer yine Selin'in arkadaşlarından biri olan Hilal'e gidip benimle konuşması için Selin'i ikna etmesini istedim. Allah razı olsun, Selin'i ikna etmişti. Büyük bir heyecanla Selin'le konuşmaya başladım.

Kısa süreli bekleyişimin ardından Melike, hafif uzun bir mesajla beklentimi sonlandırdı. Mesajında "okuluna önem vermesi gerektiğini düşünmüş ve sana bunu söylemeye utanıp seni engellemiş" tarzı şeyler yazıyordu. Bunu düzgünce söylemesinin normal arkadaş olarak devam etmemizi istemesinin gerektiğini ve onunla bizzat konuşmak istediğimi söyledim. Kabul etmedi ve sonunda Melike de beni "gibtir git artık yeter" diyerek engelledi.

Bu düşünceler kafamı kurcalarken uyumaya çalışıyordum ancak bir türlü uyuyamıyordum. Bütün gece bunları düşündüm ve en sonunda kalkıp Melike'ye 1.5 saat boyunca aklımdan geçen her şeyi yazdım. içimdeki üzüntüyü ancak bu şekilde atabilmiş ve uyuyabilmiştim. Sabah uyandığımda Melike o gözyaşı dolu mesajlarıma cevap verdi. Bana "off tamam, sana doğruyu söyleyeceğim ama sakın Selin'in evine gitme" dedi çünkü Selin'in adresini bulmuştum ve gece yazdığım mesajların arasında evine gidip onunla gizlice konuşmak istediğimi söylemiştim. Neyse, ben de "tamam gitmeyeceğim" dedim ve yeni bir bahaneyi dinlemek için bekleme haline geçtim.

Ben de tekrar Melike'ye dönüp olayı biraz daha kurcalamak istedim. Neden engellediğini tekrar sordum ve yine aynı şeyleri söyledi. Ancak benimle konuşmayacağını ve onu unutmam gerektiğini söyledi. Ben de gözyaşlarıyla birlikte telefonu bulanık bir şekilde görürken bunu içimden reddederek ancak ellerim kabul ettiğimi yazarak Melike ile konuşmaya devam ettim. O gün öyle büyük bir hüsranla bitti. Düşünüyordum; madem bu kız beni bu kadar çok sevmişti, neden en ufak engelde hemen beni bırakıp gitti? Seven insanlar her türlü engele karşı savaşmaz mıydı? Biz birbirimizi sevmiyor muyduk? Ben onu sevmiyor muydum?

Sonra eve gittim ve kusursuz bir mutlulukla huzurlu bir uykuya daldım. Sabah uyandığımda Uras isimli başka bir arkadaşından yeni bir mesaj aldım. Ben de "herhalde Uras'ın hesabından konuşacak benimle" diye düşünerek muhteşem bir heyecanla telefonu elime aldım. Mesajı açtığımda "Selin'i unutmalısın, onu daha fazla zora düşürme, peşini bırak" tarzı uzun bir mesajla karşılaştım. Hevesim kursağımda kalmıştı. Hayal kırıklığına uğramıştım. Mesaja "peki" demekle yetinebildim ancak onun için bile çok geçti çünkü çocuk bu mesajı attıktan sonra beni engellemişti.

Sonuçta ben onu telefonuma "GÜZ GÜNEŞiM" olarak kaydetmiştim. Soğuk ve karanlık sonbaharın ortasında, beni ısıtıp aydınlatan güneşti o. Selin'im demiştim ona.

Kafamda bunlarla birlikte kalktım bunun arkadaşlarını sorgulamaya çıktım. Melike isimli arkadaşı bana ailesinin konuşmalarımızı gördüğünü ve telefonuna el koyduğunu, o da son iş olarak aceleyle beni her yerden engellediğini, bana bir süre sonra geri döneceğini söyledi. Sevindim, bütün moral bozukluğum uçup gitti. O akşam dışarı çıkıp doyasıya eğlendim arkadaşlarımla. O kadar mutluydum ki, yoldan geçen kızların saçının teline bile bakmamak için yere-göğe bakarak yürüyordum.

Sabah oldu, beklediğim tepkiyi aldım. Bana "ya çocuk ne desem ki, seni çok seviyorum... " tarzında yine uzun bir mesajla cevap verdi. Öyle mutlu bir günaydınlaşmadan sonra ben ona doğum gününün ne zaman olduğunu sordum. Görüldü yaptı ve engelledi. Engelleyebileceği her yerden engelledi. WhatsApp, Facebook, Instagram, Twitter, Vine, WattPad ve zibilyon tane daha hatırlayamadığım platformdan engelledi. Nedenini bilmiyordum. Bu karşılığı alacak kadar kötü ne yapmıştım ki?