Bir yazar çıkmış demiş işte Osmanlı savaşa girmeseydi daha iyi olurdu. Abdulhamid olsa dünya gücüydük falan sallamış. Bir de ittihat ve Terakki'ye laf atmış. Bunlara göz yumamazdım. Bu başlık ona karşılık olarak yazılmıştır.

Şimdi arkadaşlar, olayı daha iyi anlayabilmemiz için önce savaş başlamadan dünyaya bir bakalım.

1. Dünya Savaşı Öncesi Dünya Haritası



Şimdi de devletlerin durumuna biraz bakalım.



Tam 614 yıldır varlığını sürdüren bir devlet.
Anadolu'da kurulmuş küçük bir beylikken, Bizans'ın önce balkanlardaki topraklarını alan ardından da ele geçirilemez denilen o muhteşem surlarıyla ünlü Konstantinopolis'i ele geçiren, 3 kıtaya hükmeden, tüm dünyaya korku salan o şanlı devlet,

Fakat, fakat bir sorun var. O şanlı devletten eser yok artık. Coğrafi keşifler sırasında büyük bir hata yapıp okyanuslara açılmamış, sonrasında da teknolojik gelişmeleri takip edemeyerek geri kalmış ve giderek zayıflamış bir devlet.

Batı'nın tabiriyle hasta adam...




Prusya ve diğer Alman devletlerinin birleşmesiyle 1871'de oluşan Alman imparatorluğu

O zamanlar dünyanın en zengin devletlerinden, ancak siyasi birliğini geç tamamlayabildiği için fazla sömürge elde edemedi.

Sömürge istiyor, bu yüzden de Birleşik Krallık'la karşı karşıya kalması muhtemel...




1861'de italyan Devletleri'nin birleşmesiyle kurulmuş krallık

Tıpkı Almanya gibi siyasi birliğini geç tamamladığı için fazla sömürgesi yok.

Sömürge demek para demek, para demek güç demek.

Kim güç istemez ki?
italyanlar da güç istiyor, bu yüzden Birleşik Krallık ve Fransa karşısında yer alan Almanya'ya yaklaşıyor.




Sömürge imparatorluğu demek yeterli olacaktır herhalde bu devlet ile ilgili




Dünyanın en güçlüsü olmak için Almanlarla yarışıyor.
Bol bol sömürgesi var ancak bunları koruması gerek çünkü Almanlar daha çok sömürge istiyor.




1870'de kurulmuş Fransız Cumhuriyeti.

Onların da yeterince sömürgesi var, daha fazla sömürge kazanmaktan daha öncelikli olan şey sömürgelerini korumak.

Tıpkı ingiltere gibi...




Bir Alman - Macar imparatorluğu

Almanlar'a daha yakın bir devlet. (Bu devlet hakkında fazla bir bilgim yok, yanlış bir şey söylememek için fazla yazmıyorum, araştırabilirsiniz isterseniz)

Evet, dünyanın ve devletlerin durumuna şöyle bir göz attık.



Hasta adam italya'nın Trablusgarp'a saldırması ve Balkan Savaşları'yla iyice zayıflamıştı.

Karlofça Antlaşması'ndan beri sürekli toprak kaybediyordu.

Ekonomi berbattı, bir zamanlar hazine odasından para taşan devlet her yerden borç almıştı. Halk sefalet içinde yaşıyordu.

Ordu yapısı tamamen bozulmuştu, devlet o kadar kötü bir haldeydi ki değil Abdulhamit, başa gelen Fatih bile olsa düzelmesi çok zordu.

Tüm bu zorluklara, halktaki moralsizliğe, ordunun dağılmış yapısına rağmen bir umut vardı.

Devletin düzelmesi için bir umut

Tekrar Cihan Devleti olmak için bir umut

işte bu umut savaştı.

Savaşla kurulan, savaşla yükselen devlet, ya savaşarak eski haline geri dönecek ya da savaşarak yok olacaktı.

Bu umut ayağına kadar geldi, Birinci Cihan Harbi patlak vermişti.

Ülkenin başında ittihat ve Terakki vardı.

Devlet savaşa girmek için adımlar attı. Önce itilaf Devletleri'nin yanında girmek istediler ancak Birleşik Krallık bunu reddetti.

itilaf Devletleri, jeopolitik konumdan çok önemli olan Osmanlı'nın savaş dışı kalmasını istiyordu. Eğer düşman olurlarsa bu itilaf Devletleri için hiç iyi olmazdı. Ancak Osmanlı'yı kendi yanlarında da istemiyorlardı çünkü savaş bittikten sonra Anadolu'yu ve Ortadoğu'yu işgal etmeyi düşünüyorlardı.

Diğer yandan Almanya'nın yanında savaşa girilirse Alman ekonomisinden faydalanılarak tekrardan ekonomi düzeltilebilir ve savaş kazanılırsa kapitülasyonlar kaldırılabilir, kaybedilen topraklar geri alınabilirdi.

işte tüm bu durumlar altında,

ittihat ve Terakki o umudu gerçekleştirmek için en büyük adımı attı. Tüm bu olumsuzluklara rağmen, yıpranmış devlete rağmen son bir çırpınış.

Türkler bu değildi, Türkler işgal edilmeyi bekleyemezdi.
Olumsuzluklar önemli değildi, bir umut vardı ve o umudu gerçekleştirmek için bir fırsat.

Osmanlı Devleti bu fırsatı boş geçmedi.
Savaşa Almanlar'ın yanında katıldı, elinden geleni yaptı ancak savaşın sonunda kaybetti.

Kaybettiğimiz için ittihat ve Terakki'ye küfürler edildi, bugün bile nefret ediliyor. Ama şunu unutmamak lazım ki:

ittihat ve Terakki, tüm olumsuzluklara rağmen son şansı değerlendirdi. Son bir deneme, son bir atılış, ölmekte olan hasta adamın son kez çırpınmasını sağladı.

Evet kaybettik ama en azından denedik.
En azından, eski gücümüze ulaşabilme fırsatını itmedik ve son kez denedik.

Olmadı ama yapacak bir şey yok.
Tarihimizi iyi anlamamız, okumamız gerek.
Atalarımızın hatalarını iyice anlayıp tekrarlamamız gerek.
Ancak geçmişte şöyle olsaydı şu olurdu, böyle yapsaydık bu olurdu diye konuşmak yerine bundan sonra ne yapacağımızı, ne yapmamız gerektiğini düşünmemiz gerek.

Okuduğunuz için teşekkürler, hepinize iyi günler (:

Edit: 2. Abdulhamid toprak kaybetmedi diyen cahiller okusun
https://forum.donanimhaber.com/m_29904949/tm.htm