O çocuk belki bir şeylerin değişmesi için bir adım, belki bir şans olacaktı bunu kimse bilemezdi.(bilemezdi diyorum çünkü bilemedim)

Bizim çocuk bir gün cesaretini topladı, odasının penceresinden bakmak yerine o farklı olarak düşündüğü çocuk ile konuşmak için kapıya yöneldi.
Derin bir nefes aldı ve kapı kolunu çevirdi, fakat işe yaramadı.

Çocuk cesaretini toplayıp korkaklığını kırmıştı fakat ailesi onu köpek bağlar gibi eve bağlamıştı.

Defalarca denedi fakat yapamadı, hiç bir zaman işe yaramadı.

O gün anladı, ailesi onu diğer çocuklardan koruyor.
Çocuklardan neden korusun ki?. Diğer çocuklar çocuk değil mi? Onlar canavar mı? Yoksa.. Yoksa canavar olan bzim çocuk mu? Bizim çocuktan mı koruyorlardı?

Çocuk bu şekilde büyüyüp gidiyorken artık okul çağı gelmişti, okula başlayacaktı ama çok sorunlu bir okul dönemi geçireceğinden habersizdi.

Bizim sessiz çocuk okula kayıt olmuş, açılacağı günü bekliyormuş. Günler hızlıca giderken tek kelime dahi etmeyen çocuk yavaş yavaş kendi kendiyle konuşmaya başlamış ve durumu idrak etmişti.

Devam edeceğim.

Beni öldür çünkü yaşayamıyorum
içeride bir yerdeyim
Beni bul
Beni bul ve öldür
Gülmeyin hiç komik değil
Aptalsın ona gülüyoruz biz
Hiç komik değil aptallık
Zorlanıyorum dengemi koruyamiyorum
Gülmeyin
Bu mesele ciddi

Çok kızıyorum sana giberim kırıntılarını da senide
Beni germeye mi çalışıyorsun
Defol git şuradan

Kafam hep böyle karmaşık.
Bozuk olan bir temele hiç bir şey inşa edilemez mi?
Yada bütün pisliklerin üzerine mi inşa edilir herşey?

bazen bir şarkı duyarsın, içinde kendini bulursun. gözlerinin daldığını hissedersin saatler sonra, sonra düşünürsün , 6. zaman kipine hapsolmuş vakitler gelir aklına. insanlar gelir gözlerinin önüne. bir de bakmışsın ki hepsinin yüzü birbirine karışmış. korkarsın şerrinden zamanın.

sonra özlersin, özlersin ve özlersin. insanları değil ama ; onların hissettirdikleri duyguları özlersin. gözlerin dolsa bir ağlasan rahatlarsın belki ama onu da yapamazsın.

sonra gözlerin yine uzaklara dalar. bir gün anlarsın ki, gözleri uzakta olan birinin hikayesi yakınlarda olmaz.

sonra bir gün gitmek istersin.

https://youtu.be/XiVeyUAstqU

Çok tuhaf bazen aglayamazsiniz ama ruhunuz tıpkı bir aynaya bakarken aynanın paramparça olması gibi parçalara ayrılır.

https://youtu.be/x-n3ZFVrPt4

Benden alıp kırdığın kalbimi, başka bedenlere koydun mu?
Tutar mı bilemem.
Kalan kırıkların benim bedenimde tutmuyor.
Sabah düşüşlerim var güldürür muyum mutlu eder miyim bilemem.
Ben bilmem
Bilmem ben.
Tarifi zor şeyler var.
Bi yerlerde ekgib var.
Bir yerlerde fazlasi var.
Tarifi zor şeyler var.
içimde bir pislik var.
Bir pislik içinde hep var.
Sonunda bir hiçlik var.
Kocaman bir hiçlik belkide binlik var.
Bi yerlerde birşeyler var.
Belki de binlik var.
Sonunda bir hiçlik var.

Yatım bıraktığım hikayemi bu gece tamamlayacağım .

Okulların açılmasına az bir zaman kalmıştı ve okul alışverişi yapılacaktı, ufak tefek bir kaç eşya harici okul eşyası alınmamıştı, elzem bir kaç eşyası vardı ve bu eşyaları canından daha çok korumak zorundaydı çünkü ailesi yeni bir eşya alamazdı veya sanırım almazdı..

Çocuğun okulu başlamıştı ilk gün yalnız başına gitmişti okuluna, sınıfı belliydi okul zaten çok küçüktü.

Yerleşmişti bir sıraya ve beklemeye başlamıştı arkadaşları(sınıf) oyunlar oynayıp eğlenir tanışıp kaynaşırlarken bizim çocuk sadece sırasında oturup kalemine silgisine ve ufak not defterini inceliyordu..

Okulun zili çaldı ve bir öğretmen içeriye girdi, öğretmen sırayla öğrencilerin kendilerini tanıtmasını babasının annesinin ne iş yaptığını söylemesini istedi.

Bizim çocuk en arka sağ tarafta oturuyordu ve sıra ona gelene kadar 17-18 kişi vardı. Bu süreçte provayabilecek gücü kuvveti toplamaya çalıştı ve sayı git gide azalıyordu .

Yavaş yavaş sona yaklaştıklarında kaçamayacağını anladı ve çocuk mecbur şekilde kendini tanıttı...

ismim Sehren, 7 yaşındayım.
Annem ev hanımı ve hasta şuan çalışmıyor.
Babam, gemide çalışıyor..

Kısık bir sesle bunları söylemeyi başarabilmişti.

Öğretmen bir şeylerin ters gittiğini anlamıştı sanırım, sakin bir ses tonuyla sağol Sehren oturabilirsin dedi.

Bizim çocuk oturdu tabii yerine elleri titriyor heyecandan garibim bekliyor bitmesini bir şeylerin..

Teneffüs oldu herkes sınıftan dışarı koşarken Sehren sınıfta kalmayı tercih etmiş minik bir pencereden dışarıdan öğrencilerin oynadığı oyunları izleyip onlarla oynadığını hayal edermiş.. Zaten Sehren için yabancı bir durum değildi bu, evinin penceresinden izler dururdu dışarıyı..

Öğretmen Sehrenin bu durumu karşısında Ailesine ulaşmaya çalışmış fakat ulaşacak kimseyi bulamamıştı.. Son çare Sehreni takip edip evini öğrenmekti.

Gün o kadar uzundu ki bitmek bilmiyordu. Sehren, oturduğu sırasından saatlerdir kalkmamıştı..

Öğretmen hiç rahatsız etmedi o gün Sehren'i ve günün bitmesini sabırsızlıkla bekledi ikisi..

Gün bittiğinde tüm okul boşalmıştı okulda sadece Ceren öğretmen ve Sehren kalmıştı..

Sehren, öğretmenin gitmesini bekliyordu yoksa çıkamazdı okuldan. Öğretmen ufak adımlarla sınıfı terkederken Sehren'inde hareketlendiğini farketti ve yoluna devam etti..

Sehren hızlı adımlarla evinin yolunu tuttu ve başını önüne eğip, elinde sıkı sıkı tuttuğu; kalemi, silgisi, kalemtıraşı ve not defteriyle yürümeye devam etti..

Ceren öğretmen arkasından yürüyordu ve bu onun farkında bile değildi.

Sehren; yaşıtlarına göre aşırı sıska, beyaz-sarı tonlarda ten rengine sahip kahverengi saçlı bir çocuktu.

Sehren evine gelmişti ve evi okula 15 dk yürüme mesafesindeydi.

Bu çocuk bu yolu nasıl yürüdü böyle hızlı hızlı? Neden yürüdü?

Ceren öğretmen bu çocuk hakkında çok şey merak ediyordu..

Sehren ufak bir gecekondunun içine girdi dışarıdan bakıldığı zaman aşırı izbe bir mahalle olduğu anlaşılıyordu.

Ceren öğretmen birü süre Sehren'in evini izledikten sonra yola koyuldu ve evine geri döndü, ertesi gün Sehren okula gitmek için evden çıktığı zaman kapısında Ceren öğretmeni gördüğünde şok olmuştu, Ceren öğretmen de mi burada oturuyordu yoksa?

Sehren heyecanla öğretmeninin yanına gitti ama tek kelime dahi etmedi,

Ceren öğretmen elini Sehren'in başına zütürdü ve başını okşadı..

Sehren gülümsedi ve titrek, cılız bir sesle merhaba öğretmenim diyebildi.

Ceren öğretmen öylesine merhametli bir öğretmendi ki Sehren'e anne şefkatiyle yaklaşıyordu..

Ceren öğretmen, Sehren'e bakıp gülümseyerek; Merhaba Sehren, Günaydın! Anne veya baban evde mi?

Sehren heyecandan ne yapacağını bilmez ve utangaç bir ses tonuyla Annem evde öğretmenim ama uyuyor, o çok hasta diyebildi.

Sehren okula başlamadan önce annesi gayet sağlıklı bir kadındı, işe gidiyordu.. Son zamanlarda epey kötü olmaya başlamıştı durumu ve evde durması gerekiyordu artık..

Şşş gidin burdan!!!

Sehren'in öğretmeninin sorduğu bu soruyu neden sorduğunu idrak etmesi biraz uzun zaman alacaktı..

Ceren öğretmen, hadi kuzum sen okuluna git geç kalma bende birazdan geleceğim zaten dedi.

Sehren, boncuk gözleriyle öğretmenine gülümseyip onaylar vaziyette başını sallayıp yola koyuldu..

Sehren okula gidene kadar yere bakmaya devam etti fakat gülümsüyordu ilk defa .

Bugünlük yeter, daha fazla yazmayacağım. Belki bir gün hatırlarsam yazarım.