Yaklaşık 1 yıl öncesine kadar bu eylemi sık sık gerçekleştirirdim. Yardım etme motivasyonundan ziyade çevremde sürekli bu davranışı gördüğüm için her zaman refleks olarak sergiliyordum bu davranışı.
Yorgunluktan ebem gibilmiş bir halde oturduğum koltuktan elinde alışveriş poşetiyle binmiş şişman pardösülü bir teyzeye hemen kalkıp yer verdim. Teşekkür bile etmeden sanki o koltuk sadece ona bahşedilmiş gibi oturdu koltuğa yayıldı.

Ulan dedim, neden yapıyorum ben bunu. Yazının başında da dediğim gibi, toplumdan nasıl gördüysem düşünmeden aynısını yapıyordum ben de.

Gerçekten ayakta duramayacak durumda olduğunu farkedersem eğer (nerden anlayacan müneccim misin amk diyebilirsiniz. hasta insan yüzünden her türlü anlaşılır) kalkıp yer veririm sıkıntı olmaz.Ama artık bu tarz pardösülü tayfaya gibseler yer vermem. Sırf bir kaç durak ötedeki fırın daha güzel ekmek pişiriyor diye, biraz da hava almak istiyor diye keyfinden otobüse biniyor,bir de yorgun argın insanların oturduğu koltuğa göz dikiyor böyle insanlar.

Böyle basit bir davranıştan sonra toplum içinde otomatik olarak gerçekleştirdiğim bütün eylemlerin ardında yatan sebebi düşünmeye başladım artık.
Ve farkettim ki,hiç bir davranışı daha erdemli olmak adına değil, toplum onu öyle uygun görüyor diye yapıyormuşum.

Saçmalıyorsun amk yaşlılar daha çabuk yorlulurlar ve hasta olma ihtimalleri daha yüksektir sende gayet sağlıklı bir genç olduğun için onlara yer vermen gerekir bunun toplum öyle görüyor moruqla alakası yok

Felsefeye hoş geldin