ahmed arif'in süper ötesi şiiridir. gençler bilsin öğrenin oğlum böyle şiirleri yazan adamı.
yangınlar
kahpe fakları
korku cığlıkları
ve irin selleri aç yırtıcılar
suyu zehir bıçaklar ortasındasın
bir cana bir başa kalmışsın vay vay
pasatsız duldasız üryan
bir cana bir de başa
seher vakti leylim leylim
cellat nişangahlar aynasındasın
oy sevmişem ben seni
üsküdar'dan bu yana lo kimin yurdu
he canim
çiçek dağı kıtlık kıran
gül açmaz çağla dökmez
vurur çakmaktaşı kayalarıyla
küfrünü medetsiz munzur
şahmurat suyu kan akar
ve ben şairim...
namus işçisiyim yani
yürek işçisi
korkusuz pazarlıksız
kül elenmemiş
ne salkım bir bakış
resmin çekeyim
ne kinsiz bir rüzgar
mısra dökeyim
oy sevmişem ben seni!
ve sen daha demincek
yıllarda geçse demincek
bıcaklanmış dal gibi ayrı düştüğüm
ömrümüm sebebi ustam, sevgilim
yaram derine gitmiş
fitil tutmaz bilirim
ama hesap dağlarladır
umut dağlarla
düşün uzay cağında bir ayağımız
ham carık kıl çorapta olsa da biri
düşün olasılık, atom fiziği
ve bizi biz eden amansız sevda
atıp bir kıyıya bir zamanı
yarının çocukları gülleri için
herbirinin ayva tüyü için çilleri için
koymuş postasını
görmüş restini
he canım
sen getir üstünü
oy havar
muhafazid, i̇sa aşkına
yattığım ranza aşkına
deeey dağları un eder ferhadın gürzü
benim de boş yanım hançer yalımı
ve zulamda kan ter içinde asi
he desem koparacak dizginlerini
yediveren gül kardeşi bir arzu
oy sevmişem ben seni
