peki ya sen olsaydın ne yapardın

az önce bir arkadaşın yazdığı birşey üstüne tekrar aklımı meşgul etmeye başladı. 23 yaşındayım. kendimi bildim bileli insanları özellikle kızları düzeltmek için uğraştım durdum. ama cidden uğraştım. kimisiyle 2-3 sene kimisiyle 5-6 sene. sanki hayatlarında yaptıkları tüm kötülükler benim suçummuş gibi geldi, oysaki hiçbirisini tanımıyordum. kimisi çok güzel bir hayata adım attı, kimisi bomtak bir hayata. her düzeltemediğim kızdan sonra aylarca hayatı anlamsız yaşadım. fakat her birinin ortak noktası çok güzel bi yaşama adım atsalarda , bomtak olsada hayatları, hepsi ilk bana gibtiri çekti. kimin için hayatımı mahvetmek uğruna çabaladıysam, ilk gibtiri ondan yedim.
fakat şuan yine birisi iyi değilim dese, mal gibi yine koşarım. am delisi diyenler olacaktır alakası yok. ve böyle düşününce gözlerim doldu kötü oldum zoruma gidiyor aslında. peki siz olsanız yerimde ne yapardınız?

insanları kurtaramazsın

bu kız huurluk yaptıkça kıza karşı tüm sıcaklığım gitti. ama garip panpalar
bir türlü kızı bırakamıyordum napıyosa yapsın bide bana soyunsun hesabına giremedim
hep uğraştım her seferinde uğraştım sonunda kızla artık birlikte yatar birlikte kalkar olmuştuk..
yavaş yavaş bana karşı farklılaşmaya başlamış, ne dersem kocasymışım gibi yapar olmuştu.
bunu bilerek yapıyordum cünkü bi kızı dışarıdan değiştirmek çok zordur, ama sevgilisi olduğun zaman
sen nasıl onu sahipleniyorsan oda kendini sana ait hissederse çok kolay ona istediğini yaptırırsın.
işte bu nedenle kızla sahtede olsa bi aşk oyunu başladı aramızda. kız sevmeye baslıyordu ciddi ciddi
ben ise çoktan sevmiş aşık olmuş o yüzden ilgileniyor havalarındaydım. aslında cok üzülüyordum yani kızamıyordumda aq kızına. ailesinin her taka yaptığı baskı onu bu hale getirmişti. bunu biliyordum. ama her baskı gören huur olursa yannanıda yedik. birazda insan kendini sorgulamalı sonuçta, geleceğini ailesine tepki olarak
karartmak en büyük aptallık değilmi panpalar

onun içinde varsa uğraşman boşuna. çek herşeye gibtiri kurtul, hiç bir şeyin sorumlusu değilsin

yengeç burcu detected, her gibim hıyar diyene tuzla koşan insan modeli.

kızı kaşarlıktan kurtardık sanıyordum oysaki icebergin görünen yüzüymüş o sadece. tek değişen şey kızın sohbet ve soyunma mekanı. mynette tanışıp sex muhabbeti yapmak yerine diğer chat sitelerinde yapmaya başlamış. çok üzüldüm o günü unutmam en büyük şokdu o zaman benim için. oturdum ağladım panpalar bildiğiniz. diceksinki sanane amın evladı senin anan mı bacın mı sen niye ağlıyon. ama öyle değil işte yaşamayan bilemez aga nefes almadan en son parçaya kadar yaptığın bir maketin rüzgarla devrilmesi gibi bişey amk sen okadar uğraş çabala sonuç sıfır..

neyse panpalar buraları hızlıca geçeyim isteyen olursa anlatırım detaylı. asıl konuya giremem yoksa uzata uzata gidersem. ben bu tuba için çok net söylüyorum lise 2 den daha geçen seneye kadar felan uğraştım. kızın geldiği nokta kaşarlıktan huurluk oldu. aslında bir ara çok iyiydi. herşey güzeldi okul kazandı universiteye başladı derken bana öyle bir gibtir çektiki. hemde okadar huurca yaptıki bunu. kendisi bile gibtir git hayatımdan demedi. erkek arkadaşına numaramı vermiş elemanın teki aradı (onuda buldum sonra böyle entel tipler olur ya onlardan, oda kızı gibiyo tabi onları felan hep öğrendim) aga şöyle aga böyle bu kızı aramazsan sevinirim felan. dedim sen kimsin ben sevgilisiyim dedi. hımm güzel ne zamandır dedim. bikaç aydır dedi. peki sevgiline sorsana bi dün gece neden bana camda soyunmuş diyip kapattım sonrasında kız birsürü aradı açanı gibsinler. ben onca sene emek vermişim kıza , o kalkıyo huur arkamdan iş çeviriyo ki hadi gittin çıktın çok gibimde değil, numaramı nie veriyon amk?

panpa bütün entrylerini şukuladım. eğer bizi yemiyosan dünyada hala insan varmış amk. ayrıca senin durumu az buz anlıyorum. bende de biraz o takıntı var, ama insanlara nasıl yanaşacağımı bilmiyorum. yani kaş yapayım derken göz çıkarmak istemiyorum. anca samimi olduklarıma yapabiliyorum onu.

annesi öğretmen babası memurdu. abisi de kendi gibi zekiydi ve ben sanırım zekasına hasta olmuştum. ilk kez ahanda kendim gibi zeki bi insan, oturup 2 çift laf edilecek insan dediğim birisi olmuştu hayatımda. ama farklı bi taraf vardı başlarda telefonlarımız yoktu sadece internette birbirimize mail atabiliyorduk. ya birisiyle muhabbetiniz birkaç gün arayla attığınız maillerden oluşuyor ama hergün internet cafeye koşuyosunuz mail atmıştır umuduyla. şimdi gibtir git liselisin daha ne aşkı diyenler olacak burdan onlara sesleniyorum. selam naber?

beden dersi vardı herkes gidince sınıfta yalnız kaldık. bi sarıldım rahat bi 5-10 dakika hiç konuşmadan sarılıp durduk. o arada babası içeri girdi ve bizi öyle yakaladı. ne yapacağımızı bilemezken babası yanıma geldiği gibi suratımın ortasına yumruğu yerleştirdi beynim dönmüştü. gözüm kapandı. gözümü bi acıyla açtım babası yanında getirdiği jopu zütüme sokuyordu.

şaka lan muallakler nasıl sevindiniz demi kızın babası beni gibti diye. olum az çakal değilsiniz. zütümüz pazara düşse peşin fiyatına 12 taksitle giber birde bonus istersiniz vallaha (: babası felan gelmedi.
beden dersi vardı herkes gidince sınıfta yalnız kaldık. bi sarıldım rahat bi 5-10 dakika hiç konuşmadan sarılıp durduk. sonra ilk o konuştu annem adına çok özür dilerim seninle konuşmaya yüzüm yoktu dedi. şimdi bende seninle desem olmayacak, yani bende suçluydum gibisine konuşsam cıx iyi bi fikir değil, en iyisi önemli değil havalarında olmaktı. tam öyle demeyi düşünürken aklıma daha güzel bişey geldi.

-annem adına çok özür dilerim seninle konuşmaya yüzüm yoktu,
-neden özür diliyorsunki, o benimde annem. kızacakta elbet. zamanı gelecek sevecekte. girme kaynanayla damat arasına
aklıma sanırım sağ omuzdaki melek getirdi bi anda bu cümleyi ama iyikide getirdi. o bakışı unutamam öyle bi baktıki seni yiğeeerim diyen o eleman gibi (: okadar mutlu olan ve mutluluk veren bi bakışı görmek için herşeyi yapardım açıkcası. benim sözlerimden sonra artık sevgiliden ötesi olmuştuk. ama sonuçta herkesde kaldırmazdı okadar aile tarafından tehditi vs. ulan kızın yüzüne nasıl bakcam diye düşünürken bir anda gahramanı olmuştum (:
http://fizy.com/#s/150ayl

eskişehirli bir kız vardı. onu tanıdığım zaman 15 yaşındaydım. oda 13 sanırım. fakat adım adım taka giden bir hayatın eşiğindeydi. o yaşında kendini bozmasını isteyen bi sevgilisi ve ot mot satan bi çevresi vardı.

bu şartlarda tanıdığım bu kızın sanki hayatının böyle git gide taka sarması benim suçumdu. oysaki internetten tanıyordum sadece. onu tanıdıktan sonra okul mokul gibimde olmadı, tek amacım onu değiştirmek olmuştu. bilirsiniz , bişeye kafayı takar insan düşünmeden edemez. takmıştım bu kıza düzeltmeliydim. hergün telefonla arıyordum, mesaj atıyordum. ozamanlar öğrenciyiz tabi, günlük 3-5 lira harçlıkla idare ediyoruz. kontor alma derdi var. gün geliyordu babamdan para çalıp kontor alıyordum, kız ilgisiz kalıp iyice batağa batmasın daha cok küçük diye.

fakat bilen bilir kızların bi salak hali vardır. sen 10 gün anlat 11. gün işin olsun o bir günde 10 günlük emeğini boşa çıkarırlar. kaldıki düzeltmeye çalıştığım kız sorunlu bir kızdı.

aylarca uğraştım. kız artık değişmeye başlamıştı. çok garip bi duygu. bi çiçeğe su verirsin bakarsın günlerce aylarca. o çiçeğin büyümeye başladığını görünce içinde kelebekler gibişir hani. onun düzelmeye başladığını gördükçe çok mutlu oluyordum lan. bu arada biraz kendimden bahsedeyim

senin yerinde olsam öncelikle tane tane yazardım. Bu ne lan bombardımana tuttun okuyanı gibsinler

ilk mesajda söylediğim gibi 23 yaşındayım. fazla zekiyim (enazından kendime göre öyleyim) bu olayların başladığı zamanlar işte liseye yeni geçtiğim dönemlerdi. ortasonda sınava girdik ankarada derece yaptım, yanlış tercih ile gibimsonik bi anadolu lisesine birinci olarak girdim. haa birinci girdim dediysem öyle devam etmedi. işte hayatımı gibişimde buna dayanıyor. kısaca özetleyeyim, birinci girdiğim okulu insanlarla uğraşmaktan kendi hayatımı umursamadığım için sonuncu olarak bitirdim. yani şaka olarak değil cidden okul sonuncusu oldum. sonra gibtiritaktan bir üniveriste. oradada huylu huyundan vazgeçmedi tabi. 2 yıl okudum 10 kez okula gitmedim toplasan. orayıda bıraktım 2 yıl okuyup. sonra bi devlet kurumunda işe başladım memur olarak. 2008 yılında. ama artık bendeki bu takıntı ciddi bi hastalığa dönüştü. hayata insanları düzeltmek için özel bi amaçla geldiğim düşüncesi aklımdan çıkmıyordu

reserved

ben dinliyorum kardeşim anlat sen

reserved

reserved

evet şimdi anlatmaya geçeyim az çok özetledim kendim hakkındaki kısmı.

panpalar sizede oluyordur, bir kızla çıkarsınız ve o andan itibaren aitlik duygusu başlar ya hani,
işte benim hayatım boyu belki doğru belki yanlış ama yaptığım bu sahiplenme olayı, hep kaybetmeme neden oldu.
bu eskişehirli kıza aylarca anne baba abi sevgili oldum. okulla alakası olmayan kız, artık ders çalışan sigara içmeyen bildiğin ev kızı olmuştu. sanırım hayatımdaki ilk sahiplenmeyi o zman yaşadım. kızla aramda 2 yaş vardı ama çocuğum gibi mi sevgilim gibimi sahiplendiğimi inanın ayırt edemiyordum. bilmiyorum belki size olmuyordur ama bana oluyor işte. kızın derslerine özen göstermesi, hayatının ileride istediği gibi geçebilmesi için şimdi zevklerden eğlenceden biraz taviz vermesi gerektiğini anlatırken, kendi okulumu iyice boşlamıştım. ne okul umurumdaydı ne ailem. kendi ailemi kurmuştum eskişehirli tanımadığım görmediğim bir kız ve ben. ayrı bi dünyadaydım ki o dünyanın merkezi bense etrafında onun güzelce yaşdıbına devam etmesi için görevlendirilmiş bi hizmetçi gibi..