piçler anladım ki idealler bi sike yaramıyomuş

evet binler, bi gibe yaradıkları yok. yani, aman ben şöyleyim, aman böyle iyi insanım ayakları yapmaya hiç gerek yokmuş. yaptım da noldu? aha yalnız bi binim işte.

şimdi zaten yapısı atletik olan vücuduma biraz kas yapmaya başladım, hazırlıklar seneye yaza. bir sene işte yarı profesyonel teorik vücut geliştirme bilgimi evimdeki aletlerle birleştirerek çalışacam, başladım yani işte.

sonrasında da seneye yazın akrabalarımın parsellemiş sayıldığı bi tatil bölgesi var, oraya gidip şu huur çocuklarının "ortamlara akmak" dedikleri olayı yapıcam, evet bunu yapıcam. bu kadar sığ bi bin olacam. bu imkan hep elimdeydi, ama hiç kullanmadım. kendimi böyle ağır, dürüst, doğru, güvenilir falan filan olarak belledim, öyleydim de. öyleyimdir yani. ama binikler, bunlar harbiden para etmiyormuş.

bak bu iyi insan tripleri yüzünden hayatımın en güzel 3 4 senesi gibildi, ve bi kaç sene daha gibilmekte/gibilecek çünkü yeni şeyler oldu, ben hep kafaya takıyorum. zaten böyle giderse saç ekimi yakındır benim.

ha belki şu an kendimi kandırıyorum az ya da çok, bunu bilemem. görücez işte, plan işe yararsa gerisi gibimde değil.

sıkıldım beyler, hep kazık yiyen olmaktan sıkıldım. bırakıyorum bu işi amk. ortada iyi insan mı yok? var, hadi gibtirin gidin onlara bulaşın biraz da, ben istifa ediyorum bu işten.

seneye gayet gidip et avcılığı yapacağım, bu iyi insan ayakları kendimin ve çevremin bana giydirdiği bi kılıf mıymış yoksa gerçekten içimde olan bir şey miymiş görücem. umarım bi kılıftır da seneye çıkarır atarım, çünkü yoruldum artık beyler. valla yani hem bu şartları hem de nihilistin önde koşanı olanı olduğumu düşününce halen nasıl intihar etmediğime şaşırıyorum.

matrix'teki cypher reyiz haklı: cehalet mutluluktur binler. ne biliyosam unutacam lan, yapacam bunu.

öyle bi paylaşayım dedim, zaten konuşacak pek kimsem yok şu an başka. öyle takılalım işte.