piçler size resimlerle hayatımı

neyse yaşıyorum demek için gelmedim tam 19 ay sonrasında hikaye devam ediyor arkadaşlar. Yoğunluğum arasında hikayeyi devam ettirmek niyetindeyim. burada öleceğim sanırım...

reserved okucam

belki detay vermişimdir hatırlıyorsam muallakyim ama ufak bir hatırlatma yapayım, çorum hitit üniversitesinden sonra ailemin yanına samsuna geri dönmek zorunda kaldım ilk yıldan... cansel konusu karma pirçikdi yine o dönemde ama gittiği yere kadar zütürmek konusunda ısrarcıydım. ve aşık olduğum kadını kaybetmek gibi bir niyetim yoktu... dershaneye gittim hazırlandım sözde 1 yıl çalıştım okudum bütün karadenizde dershane paramı çıkartmak için anketörlük bile yaptım. peşine samsuna geri döndüğümde sınav sonucu güzel bir çıkış yakalattı bana ve erzincan üniversitesi mekatroniği kazandıımı öğrendim...

bi de link verebilsen amın oğlu

erzincan da tek dönem mekatronikde bölüm birinciliğini açık ara fark ile elde tuttum. ama gerek içimde ki fırlama gerekse illegal beni tekrar hayatın içine çekti ve ben de samsuna geri döndüm hayatımda ki en büyük hataların gölgesine... hem de bu sefer yaptığım hataların en üst daniskası olmaya bile zirveden atlayacak cinstendi...

yaptığım iş ile alakalı süren dava gerekçesiyle bilgi veremeyeceğim. deşifreden korksak bu kadar seri atlarmıyım o da tartışılır ya... dava patlak verdiğinde tabi geri vites yapmak zorundaydım... ailem beni okula gönderirken ben ise antalya-konya-kütahya-ısparta-bursa-inegöl-manisa-muğla-istanbul derken türkiyenin her yerinde ailemden bir haber çalışmaya başlamıştım. devre mülk satışı, time share, garsonluk, tanıtım elemanlığı, ahçılık, tezgahtarlık, resepsiyonluk, jatomi fitnessda satış müdürlüğüne kadar koştum hatta... ( gibeyim böyle işi )

tekrar samsuna geldiğimde artık ailem yediğim bütün naneleri biliyordu ve hayatımda giderken arkamda olan bir cansel yoktu... artık tamamen yalnızdım. bütün foyolarım ortaya çıkmıştı... yapacak ne kaldı diye düşünürken iç sesim anamı gibmek için savaşıyordu...

28 eylül 2012yi gösterdiğin de tarih ben erzincan/refahiye de ki ilk iki haftamı doldurmuştum. canselden olan ayrılığım beni derince yaralasa da insanlara güçlü durmaya çalışıyordum. ilçede sürekli olarak öğrencilere karşı bir ön yargı, bir sert tutum vardı... sonradan öğrendim ki siyaset bu ilçenin gündeminden hiç düşmemiş... ilçede benden daha uç bir kişi daha yoktu. yakışıklılık tartışılır, ama olay benim giyimim saçlarım küpem kulaklıklarım olduğunda ben açık ara farkımı hissettiriyordum...

http://imageshack.us/photo/my-images/802/7lvr.jpg/

günlük hayatımı yaşarken neden bilmiyorum sürekli canseli andım durdum, kulağını çınlattım, onu insanlara bolca anlattım... sanki benim cansele yaptıklarımın cehennemi refahiye gibi hissetmeye başladım artık... ilçede sürekli o yüzden gündem de kaldım... düzgün yaşamak için savaştım bildiğiniz. ne içtim ne sıçtım... sadece ders çalıştım sadece çalıştırdım... hayatımı gibercesine asıldım derslere... siz hiç yatağa yattığınızda küçüldüğünüzü hissettiniz mi ufaldığınızı böyle... hani nasıl derler yorganın içinde kaybolduğunuzu hiç çıkamayacağınızı hissettiniz mi?! siz hiç yataktan çıkmaktan korktunuz mu? ben 8 kişi aynı odada kalırken yatağımdan çıkmaktan korktum... her gece aynı rüyayı gördüm her gece o rüyama kabus diye hakaret ettim... canseli özlüyor, kendimi bitiriyordum...

http://imageshack.us/photo/my-images/843/zcg7.jpg/

bir yandan da ailemden haberler geliyordu, maddi durumları git gide daha da kötüye gidiyordu. babamın büfeyi kapatması bizi tam anlamıyla dibe doğru hızlı bir düşüşe sokmuştu... kardeşimin şeker ve astım hastası olması da manevi olarak da bizi bitiriyordu. ben bu baskılar altında kendime çıkış yolu çizmeye çalışıyordum, ama göremediğim şey okuduğum mekatronik bölümün de bir başarı yakalasam bile bu beni ne kadar tatmin edip edemeyeceğiydi...

artık hem canselin hasreti beni parçalıyordu, hem de maddi yetersizlikler... ailemin durumu da bu durumu daha da çekilmez hale getiriyordu. ilçe zaten züt kadar nüfus 2000-3000 yazıyordu tabelada toplasan 600 kişi bulamazsın ama onu da idda ediyorum... bir de siyasiliği... yok ülkü ocakları yok kürt kesimleri ıvırları zıvırları... gibim de değil diyemiyorsunuz. ya onlar ile ya diğerleri ile, sürekli ama siz göz önündesiniz. bir de benim gibi o ilçeye fazla gelen bir pgibolojide olursanız hayatınız daha da çekilmez hale geliyor ben de gitmeyi kafaya koydum ilk dönemi bitirir bitirmez... kendime ispatlamıştım zaten istersem başarabileceğimi bölüm birinciliğini falanı filanı... ama bütün problemleri kurtarma girişimime ne demeli? yapabilir miydim ki? denemezsem ölürdüm...

ban yiyene kadar söyleşimiz devam edecek... şimdilik gibimin taşağımın biraz dinlenmesi lazım...

yatmadan inceden baktım da, ben ergenliği şu 35 sayfalık 1000 entry ile atmışım... büyümek ilginç şey, ne kadar büyüdük ya * iyi geceler binler