0
sene 1996
rize de radyoda çalışıyom.
küçük yer biliyonuz.
ama herkes radyo falan dinlerdi o zamanlar.
bir popülerim bir popülerim... her hafta başka kızla çıkıyom.
neyse.
öğle vakti falan.
altıma sıçacam.
remen uç verdi dıbınakoyim.
arada çapaklı çapaklı osuruyom.
stüdyodayım. oturduğum döner sandalyeye inceden başlayan sıcacık bir ossuruğu koyverdim. oturduğum yerden de kalkmadım. hapsoldu koku süngere.
tam o anda stüdyoya manita geldi.
yeni çıkmaya başlamışız. geldi yanımdaki sandalyeye oturdu. ekmek arası bişeyler yiyo.
kalkamadım yerimden.
kalksam radyasyondan geberir ... o derece...
bayağı bir durdu yanımda. ben de ara ara dırtlatıyom.
kalktı gitti kız.
o kalkınca ben de kalktım.
tuvalete gittim.
içimdeki bütün kötülüklerden arındım.
geldiğimde kız elinde deodorantıyla ortamın temizlemeye çalışıyordu.
başka bir kız da yanında ııyyyyy öööğğğarrrkkk falan yapıyodu. giremedim stüdyoya.
kimselere görünmeden çıktım radyodan.
deniz kenarına gidip rusya kıyılarına doğru haykırdım.
nedeeennnnnnnn allahımmmmm diye ağladım.
manitayla ayrılmadık.
ama bu konudan da hiç bahsetmedik.
bu da böyle bir anımdır.
özet : osurdum manitaya rezil oldum.