Şafağa kadar sokağı temizlemiştik sayılırdık çoğu ev boştu ve mühimmat elde ediyorduk çoğunlukla , biz biraz geç gonderildik ve sayıları az kalmıştı artık . 

Geriye doğru çekilmeye çalışıyorlardı .

Allahu Ekber !!

devam et pöh zanza

Başlık sahibi 13

7 gibi biz çekildik ve 3. Ekip devam etti .

Dinlenmeye başladık 12 saatimiz vardı; bu sürenin 7-8 saatini uykuya harcıyorduk.

Gece bir arkadaşımız daha şehit olmuştu, o da gençti.  Onu düşündükçe moralimiz bozuluyordu ölüm korkusundan değil .

Ailesinin üzüntüsü , geride kalan eşleri, çocukları kahroluyordu şehitlerimizin.  Onlar mutluydu şüphesiz ki .

Saat 10 'da tekrardan biz devraldık bölgenin o kısmını, bir eve girdik , kontrol ederken karşı binadan ateş edilmeye başladı.

Hemen yere attık kendimizi , otomatik silah ile birisi kafamızı kaldırtmıyor ötekiler ise destek gelmemesi için sokağı kolluyorlardu pencerelerden .

Ayağa kalktım , pencerenin kenarına koşarak  ateş etmeye başladım .  Telsizden, geliyoruz sesleri geldi , sayıca epey vardılar .  Yağmur gibi kurşun yağıyordu binaya .

Bir anda "Baanng " diye ses geldi .  El bombası atarken , pencereden içeriye sokamamıştı ve duvara çarpıp binanın temelinde patlamıştı .

Karşılık vermeye çalışıyorduk. O esnada destek kuvvet geldi. 30 kişiyi bulmuştuk sanırım

Hüseyin  sürüne sürüne evdeki odanın kapısına ilerledi ve yan odaya geçerek ateş etmeye izin istedi .

Kafamla tamam yaptım .

Emir-komuta bina içinde bendeydi .benden üst yoktu .

Desteğe gelen pöh ekibi karşı binaya giriş yaptı sırada, gözlerimin önünü sis bulutu kapladı .
Ve bir bomba daha patladı.

O sarsinti ile Yere düştüm ve nefes aldığımı hissettim . Yaşıyordum, bu sesi duyabilirsen . Hayattasin demektir.

Vücuduma moloz ve tahta parçalar vurmuştu
Herkesin sağlığına bakmaya çalışırken , o an
Hüseyin acı ile bağırmaya başladı . Baktım ki yan odanın kapısı yerinde yok.

Bubi tuzağı ile kapıyı tuzaklamislar . Hüseyinin sağ kolu omuzdan kopmuştu . 

Karşı taraftan, ateş kesildi .  Bizimkiler, 7sini öldürdü,2 ise saklanmışlardı ve sag ele geçirilmişti.

Hemen, telsize ; hemen ambulans gönderin acil

Diye anons geçtim .  Ağlamaya başladım ,

Hüseyinin kolu parçalara ayrılmıştı , hemen hücum yelegimin içindeki türk bayrağını çıkarttım ve kolundaki kanamaya tuttum.

Samet buraya gel hemen! Bastır şunu . Sakin ol hüseyin bir şey olmucak bir şey olmucak aslanım .

Diye motive ediyordum daha 23 yaşındaydı.

Etrafa baktım , parçalanan kolun parçalarını aramaya giriştim.

Gözlerimden yaşlar geliyordu , etrafı göremiyordum.

En becerikli adamım benim yuzumden bu hale gelmişti.

3 dakika sonra ambulans geldi , kolun parçalarını verdim ve buzhaznede hastahaneye zütürmelerini söyledim.

Hemen hastahaneye kaldırıldı saat 5 suları idi.

Amblunsla beraber ben de gittim.

Gündüz 12 gibi ailesi de geldi , annesi geldi bana sarıldı.  Şu anda bile gozlerim doldu..

Ben: Anam oğlun iyi kurtulacak dedim .

Nasıl ağlıyordu göreceksiniz.  Hayatınızda hiç gördünüz mü böyle bir insan ? Şehit ,gazi haberini alıp ilk saatlerde nasıl oluyor bu insanlar biliyor musunuz ?

Tam 5 defa sakinleştirici yapıldı ve en son onuda yatırdılar bi odada.

Babası ile beklemeye başladık. Kardeşleri geldi sonra okuyorlarmış .

Aglıyorlardi.

Bana baktılar: nasıl, iyi mi nasil oldu diye sordular .

Cevep veremedim .kolunu kaybetti diyemedim. dikilir diye ümit ediyordum 

Doktor çıktı ameliyattan ve yoğun bakıma aldılar hüseyinimi.

Yasak olmasına rağmen  fatma anne dayanamadı. Gormek istedi  .

Kısa süreliğine  izin verdiler. Ve bir hemşire ile içeri girdi . Bizden dışardan izliyorduk .

Elini yanagina getirdi ve basını öptü . Kokladı

Bir anda feryat etti .bağırdı.  ellerini yerlere vurmaya başladı ve oğluna sarıldı .

Olamaz , kolundaki sinirler tamamen zarar görmüştü ve dikilmemisti.  Artık sağ kolu yoktu yiğidimin yoktu ...

rez rez

Devamı geliyor birazdan.

Hüseyin  uyutuluyordu ve bu durumun farkında değil muhtemelen. Uyandığında hatırlamayacaktı, ellerini kaldırmak istediğinde farkedecekti.

Ama biliyorum pgibolojisi kendine geldiğinde öteki kolumuda veririm demesini bilecekti.

Hüseyinin yanında 1 gün kaldım, sonraki günde orda kaldım ve 3. Gün geriye döndüm.

Aslında Bana ve ekibime  kafa izni verildi 1 hafta . 

Ben devam etmek istedim , o tuzağı oraya koyan şerefsiz her kimse onu yakalamak için elimden geleni yapacaktım .

Israrlarım sonucu beni bir başka ekibe verdi amirim.

Burda komuta bende değildi fakat herkes saygı duyuyordu birbirine.

Ilk gün intihar eden terörist gibi, bu da bu evi tuzaklamis ve kaçmıştı .  Anlamıştım ki tek hareket ediyor.

Bu ekip ile sabah 6 akşam 4 e kadar devam ediyorduk. Tıpkı fabrika işçisi gibi vardiyalı yapıyorduk.

Bu en zoe görevdi benim için , ne en yakinimdaki zarar görmüştü ne de böylesine ateş çemberinin içine düşmüştüm .

Operasyonlar şehitler , gaziler vermeye devam  ediyor . Leşleri sermeye de ara vermeden tam gaz sürdürüyorduk.

4. Gün de bir yapının kontorlü sağlayacaktık.

Bu arada daha önce sıcak temas sağlanmıştı ve 3 kişi şehit olmuştu . 17 leşte serilmişti.

Binanın kapısını koç boynuzu ile kırmak üzereyken, etrafın güvenliği bendeydi .ve sol çaprazımdaki  yapının terasında bir göz gördüm .

Hızla kayboldu , yanilmista olabilirdim.

BEN:DUR SAKINNNN

Diye bağırdım. herkes bir anda gerildi ve silahlarını çevreye doğru çevirdi.