psikoloji içeren bir hikaye

Öyle bir sarıldık ki birbirimize ona sarılırken yeniden ciğerlerimde hissettiğim kokusunu ne çok özlediğimi fark ettim. O an o kadar özel bir andı ki Gizem’le olan ilişkimiz bir kademe daha ilerlemişti, ilk defa öpüştük ilk defa bende ona seni seviyorum dedim o an hep ilkleri yaşadık bunları planlayarak ya da öyle gerektiğini düşünerek yapmadım sadece o anı yaşadık düşünceden soyutlanıp hissederek yaşadık.

Hastaneden çıktık aslında ne yapacağımızı da bilmiyorduk, bir şeyler yemeyi teklif ettim ama canının istemediğini sadece elimi tutamak istediğini söyledi yaklaşık yarım saat boyunca el ele yürüdük konuşacak çok konularımızın olmasına rağmen fazla konuşmadık sadece anın tadını çıkardık. 1 saat bir yerlerde oturduk sonra Gizem’i bırakmak için yola koyulduk bu vesile ile annesinin de görüp elini öptüm geç olduğu için bende eve geçtim.

Dört gün boyunca Gizem’in yoğunluğu devam etti. ilk izin gününü sabah erken saatlerden akşam 11’e kadar beraber geçirdik ilk haftamı böyle tamamladım. Yeni haftanın ilk gününde bölüm başkanını ziyaret ettim beni gördüğüne askerlik işinin bitmiş olmasına çok sevindi. Mezuniyetten sonra cv mi teslim etmiştim, beraber askerlik durumunu güncelledik bundan sonrası için haber bekleyecektim. Ertesi gün öğle saatlerinde evdeyken telefonum çaldı, bu kadar çabuk olmasını beklemiyordum ama bu iş için görüşme telefonuydu. Telefonun karşısında Türkiye’nin en büyük şirketler gurubunun hr müdür yardımcısı Cuma günü için görüşmeye çağırdı.

Cuma günü sabah kalkıp hazırlandım görüşmem öğleden sonra 2’de olacaktı. Saat 12.00 gibi evden çıktım saat 13.30’da Levent’te oldum. Oldum olası dakik bir insanımdır hiçbir randevuya geç gitmemişimdir bu konuda hep tedbirli oldum bekletmektense beklemeyi tercih etmişimdir bu nedenle her zaman bekleyen taraf oldum. Kocaman plazaların önünde 15 dakika oyalandıktan sonra plazaya giriş yaptım resepsiyona bilgi verdikten sonra kimliğimi verip giriş kartı alıp asansörle plazanın en tepede ki katına doğru tırmanmaya başladım.

saol kenks

akşam beklemedeyiz panpa

Hr müdür yardımcısı bölüm başkanının arkadaşıymış karşılamadan, görüşmeye kadar çok yardımcı olup çok ilgilendi. ilk olarak 30 dk boyunca onunla görüştüm bu görüşme daha çok sohbet olarak gerçekleşti bana biraz süreçten ve görüşeceğim kişilerden bahsetti. ilk olarak birazdan çalışacağım bölümün yöneticisi ile görüşecektim eğer bu görüşme olumlu geçerse birkaç gün içinde haber vereceklerini ve bölümün müdürü ile görüşmeye çağrılacağımı eğer bu görüşmede olumlu geçerse en son olarak Genel müdür ile görüşeceğimi söyledi. Tabi bu görüşmenin sonrasında bölüm müdürü ve genel müdürün de seçilen kişi üzerinde uzlaşması gerekecek. Yaklaşık 25 kişi ile daha görüşüldüğünü ve sadece bir kişinin alınacağını söyledi. Aramızda samimiyet oluştuğundan aslında sürecin biraz sancılı olduğunu zaten bölüm müdürü ile genel müdür arasında bir soğukluk olduğunu birinin onay verdiğini diğerinin onaylamadığını biraz zıtlaştıklarını bu nedenle işimin biraz zor olduğunu söyledi.

Bu sohbetin ardından bölüm yöneticisi odaya girdi, onunla tanıştıktan sonra hr müdür yardımcısı bizi yalnız bıraktı. Biraz sohbet ettikten sonra o da biraz süreçten bahsetti cv de yazan birincilik gerçekten çok büyük avantajdı bunu o da söyledi. Biraz işten ve yoğunluklarından bahsetti işe başlayacak kişiden ne beklediklerini anlattı.

Böylece ilk görüşmeyi tamamladım, pazartesi günü ikinci görüşme için Salı gününe çağrıldım ilk turu geçmiştim. ikinci görüşme bölüm müdürü ile olacaktı yine öğlen 1’de orada oldum bölüm müdürü ile tanıştık ve detaylar hakkında görüşmeye başladık, bunu bir övünç nedeni olarak söylemiyorum ama sözlü iletişimim ve ikna yeteneğim gerçekten çok iyidir.

Böyle görüşmeleri çok çabuk samimi bir ortama dönüştürmeye karşımdaki insanı etkilemeyi çok çabuk başara biliyorum. Yaklaşık 45 dakika süren görüşmenin ardından bölüm müdürü; ” 2 gün sonra genel müdürümüz ile görüşeceksin bu çizginle oradan da olumlu sonuç çıkaracaksın, benim için tamamdır; seninle çalışmayı istiyoruz genel müdürümüzde onaylarsa hafta başında görevine başlarsın. Genel müdürümüz samimiyete ve yaşam gücü yüksek olan insanlara karşı olumludur sana tavsiyem onunla konuşurken de çizgini bozma.”

ikinci görüşmeden de istediğimi almıştım, giderayak genel müdür hakkında da kopya aldım zaten samimiyet en büyük kazancımdı bu çizgimi bozmaya hiç niyetim yoktu ama içten içe genel müdüre karşı kafamda soru işaretleri oluşmaya başladı. Sözü her geçtiğinde karşımda ki insanların duruşu değişiyordu normalden çok daha sert birini bekliyordum çünkü davranışlar, sözler ve öğütler hep bu yöndeydi buda beni böyle hissetmeye zorladı.

Ertesi gün yeniden aradılar Perşembe günü için genel müdürler görüşmek üzere yeniden çağırdılar. Perşembe günü Gizem öğleden sonra izin alıp yanıma geldi bu kritik günde yanımda olacakmış. Zaten genel müdür nedeni ile üzerimde bir baskı var böyle kritik gün sözü geçince iyice stres oldum. Öğrencilik hayatımızda ya da özel sınavlarda, özel günlerde ailelerimiz hep yanımızda olur ya, ben öss sınavına bile yalnız giden biriyimdir. Yani böyle günlerde yanımda kimseyi istemem yanımda biri olunca o anın stresi daha fazla oluyor bizimkiler de bu huyumu bildiğinden fazla teklif eder ısrar etmezlerdi. Bu durumda Gizem’e git diyemem şirkete gelene kadar elimi de bırakmadı bende ki stres oldu bir ton durup dururken strese girdim.

Gizem’i resepsiyonda bırakıp giriş kartını aldıktan sonra asansöre bindim asansörde Genel müdürün sorabileceği soruları düşünüp nasıl cevap vereceğimi tasarlamaya çalıştım. Yukarı çıktım beni toplantı odasına aldılar genel müdürü beklemeye başladım biraz sonra kapı açıldı genel müdür içeri girdi. Hani yolda yüzlerce adam görsem ve içlerinden biri genel müdür hangisi diye sorsalar kesin olarak seçeceğim adam bu olacaktı. Uzun boylu sert bakışlı görünüşü bile ne kadar zeki olduğunu anlatıyor bu adam dünyaya genel müdür olmak için gelmiş bu çok belli. içeri girdi ayağa kalkıp tanışıp tokalaştık. Karşıma oturdu elinde cv biraz inceledi bana baktı sonra yine cv ye bakmaya devam etti, işkillenmeye başladım bu durumdan soracağı soruyu tahmin etmeye çalışıyorum her an sora bilir; ilerleyen dönemlerde hedeflerin nedir? Vizyonun nedir? Kendini 5 yıl sonra nerede hayal ediyorsun? Bunun gibi bir sürü soruya cevap düşünüyorum…

ilk soru geliyor bütün benliğimle hazırım iyice stres oldum zaten,

-“Hangi takımı tutuyorsun?”

Bir an öyle bir şaşırdım ki, ben cümleye vizyonum şöyle böyle demeye hazırlanırken bana sorulan soru tuttuğum takım oldu? Stresimi görmüştü, beni biraz rahatlatmaya çalıştı, biraz futbol konuştuktan sonra iş konusuna döndük. O gereksiz stres ortadan kayboldu, tüm görüşmeler içinde yaptığım en samimi görüşmem bu oldu. Bu adama karşı içimde inanılmaz bir saygı ve sevgi başladı. Kısa bir sürede bana haber vereceklerini söyledi, görüşmeden çıktıktan sonra Gizem’i hastaneye bırakıp eve geçtim ertesi gün aradılar beni seçmiştiler mail adresimi alıp gerekli evrakların listesini attılar Salı gününe kadar evrakları hazırlayıp Salı günü için iş başı yapabileceğimi söylediler.

Bundan sonra anlatacaklarım biraz iş ve kariyer ağırlıklı olacak gönül işlerine biraz mola veriyorum. Salı günü resmi olarak iş hayatıma başlamıştım, içimde büyük bir heyecan vardı kafamdakileri, meraklarımı ve heyecanımı bir an önce işime yansıtmak istiyordum. Departmanımda benden başka 3 bayan daha vardı benim pozisyonum onlara yardımcı olmak zamanla işleri devralıp 4. iş yapan kişiyi oluşturmaktı. Şöyle düşünün işler o kadar yoğun ki 3 kişi yetişemiyor 4. kişi olarak ben başlıyorum. Üniversite dönemi boyunca çalıştığım için zorlanmıyorum yapılacak bütün işlerde neredeyse tecrübem var ama gerçekten iş inanılmaz derece yoğun geçiyor sabah 6 gibi kalkıyorum 7 de servise biniyorum. istanbul trafiğinde saat 8.45 gibi şirkette oluyorum, akşam kaçta çıkacağım hiç belli olmuyor yoğunluk o kadar fazla ki akşam 9-10’dan önce işten çıkmıyorum. Eve gitmek sadece otel görevi görüyor gece eve gidip uyuyup sabah erkenden yeniden şirketteyim. Eminim bu yoğunluğu istanbul’da çalışan çoğu insan yaşamıştır zaten işten çok trafik yoruyor insanı…

Vay mk gggggg

Bu yoğunluktan hiç şikayetçi değilim çünkü bu yoğunluk beni inanılmaz derecede geliştirmeye başladı, yoğunluk nedeniyle yaptığım işlerde hızlı olmam gerekti. Önce ki yıllarda bilgisayarlara olan aşinalığımın en büyük meyvesini bu dönemde yemeye başladım, iş konusunda inanılmaz derecede hızlanmaya başladım, klavye konusunda zaten çok iyiydim bunu işle harmanlayınca şirkette kısa sürede bu konuda nam saldım. “Bilgisayar bile hızına yetişemiyor” takılmalarına maruz kaldım

Şirketin işleri çok yoğundu her geçen günde yoğunluk artmaya devam ediyordu girilen her ihale sonucunda yeni şirketler açılıyor bizim uğraştığımız şirket sayısı arttıkça yapmış olduğumuz işlerin çarpanı da bu doğrultuda artmaya devam ediyordu. Bu yoğunluk içinde zaman su gibi akmaya başlamıştı dönüp arkama baktığımda 6 aylık bir süreci geride bırakmıştım, hayatımda her şey yolundaydı güzel bir işim vardı, çok çabuk gelişiyordum bunun karşısında da verdiğim her emeğin karşılığını da alıyordum genç yaşıma ve yeni mezun olmama rağmen iyi kazanıyordum. Yolunda giden bir ilişkim vardı, güzel bir yaşantım vardı. Tek problemim zamandan yanaydı hafta içi Gizem’le buluşmamız imkansız gibiydi hafta sonları cumartesi günleri dinlenme günüm gibiydi cumartesi günleri bulanık görme günlerim oldu gerçekten de bulanık görüyordum Pazar günü düzeliyordu ama hafta başlayınca yoğunluk içinde hafta içi nasıl görüyorum aklıma bile gelmiyordu.

Hayatımı değiştiren adam,

Genel müdürümüzü işe başladıktan sonra şirket içinde neredeyse göremiyordum, sürekli toplantılarda, yurt dışında araştırmalarda oluyordu. Ona karşı içimde çok büyük bir saygı, sevgi ve hayranlık oluşmaya başladı. Emin olun şirket içinde belki de ona karşı böyle hisseden bir tek bendim genelde insanlar sevgiden değil de korkudan saygı duyardılar. Onun olduğu toplantılar bittiğinde çoğu kişi ağlamaklı olurdu içeride çok fena fırçalar kayardı ama kızdığı hiçbir konuda haksız olduğunu görmedim. Zeka olarak gerçekten ileri bir seviyedeydi, onun gördüğü konuları insanlar göremeyince olanlar oluyordu tabi çok sinirli olduğunu da anlatmama gerek yok herhalde.

Bana karşı gerçekten çok ılımlıydı çok yoğun bir dönemimizde 2 ay boyunca hiç görüşmedik, 2 ay boyunca sürekli yurt dışında sürekli toplantılardaydı şirkete neredeyse hiç uğrayamadı bir gün mesaideyken saat 10 gibi şirkette gördüm onu, daha doğrusu şirketten çıkarken bizim departmana uğradı yanıma gelip halimi hatırımı sordu, havadan sudan konuştuk biraz sonra bu görüşemediğimiz 2 ay boyunca neredeyse şirkete uğramadığı dönemde benim yaptığım işler konusunda bana sorular sormaya başladı, “şu işi yapmışsınız, şunu şöyle yapmışsın, şöyle yoğunmuşsunuz” gibisinde anlatmaya başladı. O an ona karşı olan hayranlığım daha da arttı neredeyse 2 aydır şirkete belki de evine gidemeyen adam sadece benim için değil şirkette çalışan yüzlerce insanın ne yaptığını en detayına kadar biliyor takip ediyordu. işte yöneticilik genel müdürlük böyle bir şey olsa gerek boşuna bu kariyere bu noktalara gelmediğini bir kere daha anladım.