psikoloji içeren bir hikaye

arkadaşlar dün gece uzun uzun yazmayı planlıyordum ancak son2 gündür hastalandım hafta içi cuma günü yazacağım sözümü yerine getirmek için azda olsa devam ettim. en kısa sürede bunu telafi edeceğim ilginiz için teşekkür ederim.

gecmis olsun panpa bu akşam devam edrsn

Temmuzun ortasındayız, günlerden Salı yaz tüm sıcaklığı ile formunda iş yerinde rutin işlerle hayatıma devam ediyorum bu rutini bozan çalan telefonun zil sesi oldu,
telefonum çaldı ekrandaki numarayı tanımıyorum normalde tanımadığım numaralara karşı ön yargım devam eder ama bu sefer sanırım açacağım,

-“Alo?”

-“……. sen misin?”

Ses hiç tanıdık gelmedi,

-“ kim soruyor?”

-“ Ben Emre ….. “

Birkaç saniye sessizlik bu arada bu ismi ve sesi kafam tarıyorum daha önce hiç duymadığımdan emin olmaya çalışıyorum çünkü ilk defa duyuyorum,
Bu sessizlikte benim bütün arayışımı bitiren açıklama telefonun diğer ucundan geldi,

-“ Ben Ece ... ’nin nişanlısıyım"

...

yine sessizlik oldu,

yeni başlamış bir maçın santradan gol yemiş kalecisi gibiydim,

bu da neydi şimdi?

ne dememi bekliyordu,

adını ve sesini ilk defa duyduğum biri beni arıyor ve yıllardır en ufak bir haber almadığım Ece'nin nişanlısı olduğunu söylüyor,

Son bildiğim sözlendiğiydi başka hiçbir şekilde bir bilgim olmadı şimdi nişanlısıyla ne işim olabilir? Acaba Ece’ye bir şey mi oldu? Birkaç saniye sessiz kaldığım o anda beynimden bu ve buna benzer bir ton düşünce geçip gitti.

-“Beni neden aradın?"

-“seninle konuşacağız”

Ses tonu sertleşti, böyle emreder gibi konuşması ses tonunun sertleşmesi beni sinirlendirdi,

-“Konuş o zaman dinliyorum”

-“Yüz yüze konuşacağız lan istanbul’a geldim ben.”

Lan?

Beynimden kaynar sular döküldü, beynimde ihtimaller dolanıp duruyor, bir şey mi oldu bir şey mi yaşandı yanlış anlaşılan bir şey mi var? Tüm bunların benle ne alakası var, her şey yoluna girecek diye sevindiğim her an başıma bir şeyler geliyor. Bundan daha önce fazla bahsetmedim ama benim öfke kontrolü ile ilgili problemlerim var.

Bir anda sinirlerim tavan yaptı gözüm bir şey görmüyor sanki ama bu durum Gizem’le birlikte değişmişti, yani mantıksız gelen beni kızdıran konularda anlık sinir harbi yaşıyordum ama öfkemi kontrol etmeyi artık başarıyordum. Gerek iş dünyası gerekse ciddi bir ilişki sizi buna zorluyor öfkeyle ne zaman kalktıysam zararla oturdum şimdi kaybedeceğim çok şey var sakin olmalıyım. Olayın kontrolünü elime almalıyım,

-“Beni şimdi beni iyi dinle önce sözlerine dikkat et geri dönüşü olmayacak sözler söyleme karşında çocuk yok. Şimdi ne seninle nede Ece’yle hiçbir ilgim yok madem istanbul’a gelecek kadar önemli bir sorun var bu sorunu benim çözeceğimi düşünüyorsun oturur konuşuruz merak etme.”

Ben bunları söylerken bu arada bir şeyler söylemeye çalıştı ama ben sesimi yükseltip sözümü bitirene kadar devam ettim.

-“Saat 1’de Merter’de …………. ‘da ol.”

-“işyerindeyim şuan saat 3’de …….’da olacağım.”

Bu işin sonu kötü görünüyor…

Şirketten izin alıp dışarı çıktım, direkt kuzenin dükkânına gittim. Durumu anlattım, bizim kuzenle şöyle bir olayımız var; mesela kuzenim telefon ya da internette tanıştığı bir kızla buluşacağı zaman buluşulacak yere ya beraber gideriz yada gittiği yeri bana muhakkak haber verir. Bu durumlardan ailenin ya da arkadaşların haberi olmadığından en azından birimizin haberi olur ki bir şey olursa birbirimizi nerede arayacağımızı biliriz ya da kimle buluşacağını gözümüzle görürüz.

Çocuğun adını soy adını ve buluşacağımız mekanı söyledim. Baktım buda hazırlanıyor,

-“Sen nereye?”

-“Seni yanız bırakacak değilim herhalde bende geleceğim.”

-“Zaten ortalık karışık birde seninle uğraşmayayım, söyledim işte nereye gideceğimi.”

Ben buna laf anlatana kadar bu üstünü giydi dükkanın kepenklerini indirmeye başladı. Arabada konuştuk, kuzen içeriye girmeyecek dışarıda bekleyecekti ama ben buna yemin ettirmeye çalışıyorum biliyorum ki içeri girip bir yerlerde bizi izleyecekti.

Mekana geldim, kuzeni arabada bıraktım içeri girdim mekan da az insan vardı. Telefonu çıkarıp aramaya gerek kalmadan çocuğu gördüm, kapıya doğru oturan tek biri vardı ters-ters bakan bundan başkası olamazdı zaten. Masaya doğru ilerledim ters bakışlarını üzerime dikti. iyi giyinişli, efendi bir çocuğa benziyordu direkt masaya oturdum.

Yaklaşık 30 saniye boyunca bir şey söylemedi ter-ters bakmaya devam etti bende gayet efendi bir şekilde buna baktım.

Görüşmemiz 30 dk sürdü. Detaylarına fazla girmeyeceğim ama olay şuydu,

Ece daha en başından bahsetmiş benden yani en başından beri biliyor beni bunca zamana kadar sorun olmamışım ama telefonunda ki numaralardan birinin benim numaram olduğunu bir şekilde bulmuş ve hala bir şekilde görüştüğümüzü düşünüp kendini aldatılmış hissediyor. Çocuğu buraya getiren asıl konu elinde bir mektup var, benim Ece’ye 5 yıl önce yazdığım bir mektup. Ece bu mektubu hala saklıyor bu çocukta nasıl olduğunu söylemediği şekilde mektubuda buluyor, konuşmanın başında çıkarıp bana doğru fırlattı bu mektubu.

Telefon konusunu mektuptan sonra açmıştı zaten ilk olarak telefon konusundan bahsetse sonra mektup olayına girse o gün orada kesinlikle birimiz ölecektik. Ankara’dan kıskançlık krizlerine girerek buraya gelmiş direkt beni aramış birbirimize gireceğimize kesin gözüyle bakıyor zaten. Mektup konusu önce açılınca olayı aydınlatmam, suçsuzluğumu kanıtlamam kolay oldu, mektubu bana fırlatınca mektubu açıp baktım, benim yazım benim mektubum ama 5 yıl önce yazılmış bir mektup. Hani bir söz vardır ya “kıskançlık gözünü kör etmiş” işte bu durum o an gerçekleştiğine şahit oldum, kağıt eskimiş yazıların eski olduğu, katlanma izlerinin derinleştiği o kadar çok belli ki ama çocuk bunu göremiyor kafasında sadece bana hesap sormak var. Direkt bunu açıkladım aldı mektubu yeniden inceledi, bu sefer de Ece’nin bunu neden hala sakladığının hesabını bana sormaya kalktı…

Süper sardı

Bu soru karşında bu sefer ben ters-ters bakmaya başladım, bu soruyu sormasının nedeni olarak da telefon mevzusunu açtı. Ece’yi taşındıkları o günden sonra hiç görmediğimi telefon konusunda hiçbir bilgim olmadığını telefonla hiç görüşmediğimizi söyledim. Bu sefer de neden numaramın Ece’nin telefonda olduğunu sordu bana. Sinirleniyorum, kendimi kaybetmekten korkuyorum öyle kritik bir konu ki bir kıvılcım çıksa ya öleceğim ya öldüreceğim. Suçum olmadığını kanıtlamak zorunda kaldığıma mı sinirleneyim saçma sapan sorulara maruz kaldığıma mı sinirleneyim buraya neden geldiğime mi sinirleneyim bilemedim. Konuyu Ece ile konuşmadan bana hesap soruyor…

Sinirleniyorum kendimi kaybedecek gibi oluyorum. Bir an gözüm parmağımda ki yüzüğe takıldı ve kısa bir an Gizem’i düşündüm bu bana öyle bir güç verdi ki o sinir harbinden bir anda uzaklaştım.

Kıskançlıktan gözü görmeyen, söyleneni anlamayan bir adam bir şekilde ikna etmeliyim.

Parmağımda ki yüzüğü gösterdim sözlendiğimi, 3 yılı aşan bir ilişkim olduğunu söyledim, mektup ve telefon konusunda beni suçlayacağı hiçbir şeyin olamadığını söyledim. Sonra dudaklarımdan bu sözler akıp gitti,