tmm knk

yanındayım ve seni anlıyorum.

ergenlik bunalımı. büyüyünce geçer amk ergeni.

panpa migreninde varmış senin hacamat ol hepsi geçecek

anlıyorum ben seni panpa. anlat lan dertleşelim açılırsın biraz

bende burdayım anlat istediğini

insanlara karşı kin ve nefret besliyorum. içimden bir ses böyle yap diyor. Benimle alay ediyor. Bana çok zayıf ve zavallı olduğumu söyleyip beni sinirlendiriyor.Ve kendimi değersiz hissettiriyor ve beni kışkırtıyor. Herkese kötülük yapma isteği uyandırıyor. Aklınıza gelebilicek bütün işkence ve öldürme çeşitlerini kurguluyorum. istemsizce keyif alıyorum.Ama başka bir ses bu sen değilsin uyan artık diyor.Ama kendimi ona kanıtlamak istiyorum benimle alay etmesine izin veremem.

panpa delirmek ne kadar güzel bişey ulan hic derdin yok tasan yok herhangi bir sorumluluğun yok. daha ne olsun dıbına koyim birde hastaneye yattin mi tamamdir kafan rahat

Cin var panpa sende çaresi papaz büyüsü

Bendede var bu belirtiler ama antidepresan kullanmaktan ciğerim soldu amk

normal dediğimiz nedir ki sınırları nerde, neye göre göre belirliyoruz yani.. bence hepimiz olduğumuz kişi olarak onunla mutlu olmayı becerebilmeliyiz ki hepimizin derece derece bazı patalojik sorunları var. herhangi bir pgibolojik sorunun varsa bile bunla yaşamayı öğrenebilir, yine de mutlu olabilirsin. tedavilerini aksatma artık tıp çok gelişti ve sen mutlu olmaya bak. sonuçta belirli bir yıl aralığında bu dünyada varız ve çok da ciddiye almayıp, imkanlar elverdiğince mutlu olmaya çalışmalıyız.

Seni anlıyorum, aynısını yaşıyorum.
Kâh gitarımla,kâh kedimle,kâh sokaktaki köpekle,kâh kaşığımla konuşuyorum.
Arkadaşlarım yok değil, yürürken mutfaktaki girişte o boncuklu ipli bişi var işte ona çarpıyorum hışırdıyor bazen, sussana dıbına kodumun çocuğu diyorum, kaşıktan makarna düşüyor,bi gibi tutamadın diyorum.
Bu eğlenceli bişey, bazen yakıp bi sigara aynanın karşısında kendimle konuşuyorum, eğleniyorum lan ben, bence bu çözülmesi gereken bir hastalık değil,bir ayrıcalık, insanlar çevrelerindeki herşeye değer vermeli bence, eline dolanan bir ipe kızmalı, arayıp uzun zamandan sonra bulduğu kalemine sarılmalı mesela,ben böyle seviyorum.

Kanka seni seven senin de sevdiğin bi arkadaş bul. Seni anlayan illaha ki çıkacaktır

Bak kardeşim öncelik bunun farkındaysan delirmedin, nerden biliyorum bende buna benzer şeyleri yaşadım,2. bunlar lafla çözülcek şeylerde değil tamamen beyin kimsallarıyla alakalı şeyler bende sitokinin fazla salgılanıyordu mesela şizofrende dopamin fazla salgılanır, bundan çıkamazsın arada rahat bırakır seni yeniden başlar tek çaren var kardeşim pgibiyatr a gitmek yanında birde pgiboloğa gidersen 8 aya bana teşekürünü edersin sorunu bulurlar teşhisi koyarlar ona göre inhibitör verirler sana ilaç yani antideprasan diğer değişle almaya başlarsın 2 ay daha takılırsın bunlara 3. aya rahatlama süren artar 8 ay sonra tamamen geçer, yani tek tük dürter seni ama geçti say yoksa hayatın boyunca geçmez o ne zevk alırsın intihar bile mantıklı gelmeye başlar, ayrıca durumu yargılama neden böle filan diye şundan oldu bundan oldu deme duruma alış artık normal bişeymiş gibi olucak sana bu ve iyileşirsin ilaç + duruma alışma iyileşmedir unutma. Gibtir et bişeyler bozuk oluyor de geç.

seni anlıyorum kardeşim kendine bir hobi bul ve ona sarıl kısacası umudunu bağlayacak bir şey bul hayatta.

Elbet birgün bahsedicem sana unutmak istediğim olaylardan
sonra kaçıp gitmek isticeksin gözlerin kararcak, aklımız karışcak
sonrasında..

Elbet bende bahsedicem sana içinde bulunduğun yalanlardan, bir enkaz altında kalanlardan, yananlardan, yeraltından...

Selam olsun derin ve sakat düşüncelerde ki tüm pgibopat yazarlara

Merhaba kardesim merhaba. bende de fazla dopamin salgilanmasi var bir zamanlar oluydum. arkadasim yoktu annemle babamla da cok konusmazdim aktif bi cocuktum yorulmak bilmezdim arka arkaya hali saha maclarina girerdim insanlar da severdi beni ama iste bahsettigim donemde odamdan cikamaz oldum. hayal kurup sinirlenince aynamin karsisina gecip kufurler etmeyr baslardim kesmezdi duvarlara saldirirdm bu yuzden sag elimin kemiklerini un ufak ettim. yemek yemiyodum lys zamanjydi ders de calismiyodum okula da gitmiypdum hatta mezuniyet partime bile gitmedim.ama sonra bi vesileyle Allah yoluna girdim bilgi pesine dustum sonra bilgi sahiplerinin pesine dustum. ibadete basladim. formumu zamanla yakaladim. once yasama amacimi sonra gercek kendimi sonra da enerjimi buldum.cok sukur her sey yolunda. normale donmemdeki en buyuk etken ferregrafiyi birakmam oldu.bu baslik altinda icimi dokme firsati verdigin icin minnettarim.ne sormak ne konusmak istersen ozelden ulas numarami vereyim yakin sehirlerdeysek bulusuruz hic dert degil. Allah yardimcin olsun

benmide bozu klan