Ahahah sen ne diyon amk

heyecanla koşarken aklıma çılgın sedat geldi. fakat neden aklıma çılgın sedat gelmişti. bu sorgulayıcı ve olaylara mantıklı yaklaşma kabiliyetim bu sorunu şortuma danışmam gerektiğini bildiriyordu bana. şortuma 'seninde aklından aynı şeymi geçiyor' diye sordum fakat şortum hala bana surat asıyordu, çok üstelemedim. kaçamak bakışlarla şortuma bakarken bi yandanda tüm gücümle koşuyordum. yağmur yağmaya başlamıştı, ıslanmaktan nefret ettiğim için hemen yolda gördüğüm su havuzuna attım kendimi. yağmur dinene kadar havuzun içinde bekleyecektim

ani ve zor şartlar altında mantıklı karar verme yeteneğim sayesinde yağmurdan akıllıca bir şekilde kaçmıştım. fıskiyeden akan sular kafamı ıslatırken, şortum havuzda suyun içinde kalmıştı. sanırım o da nefesini tutuyordu. bu belki aklını başına getirebilirdi. yağmur dindiği gibi havuza teşekkür edip koşmaya başladım. bu devrimci hareketimle adeta mirkelama bir gönderme yapıyordum. modern dansa verdiğim değer anlaşılsın diye koşarken bağırarak 'burdan mirkelama selam olsun' diye bağırmayada başlamıştım. sanırım mirkelamda bunu duymuş olacak ki aklıma birden 'yılanlar nasıl çiftleşiyor acaba' sorusu takıldı. bunu düşünürken koşmaya devam ediyordum

koşarken karşıda rihanna ve metin oktayı gördüm. durakta ikiside oturuyordu. duramadım, koşarak önlerinden geçtim. metin bu heycanlı durumu kardıramamış olacak ki birden altına kaçırdı. ikiside arkamdan koşmaya başladılar. üçümüzde koşuyorduk. karşımızdaki direkte türk bayrağı vardı. birden durdum ve asker selamı verdim. metinde durumu kavramış olacak ki o da durdu ve demet akalından 'bir sen bir ben birde bebek' şarkısını söylemeye başladı. üçümüzde asker selamıyla durup şarkıyı dinliyorduk. gururla göğsümüzü adeta siper ediyorduk. dosta güven düşmana korku vererek 4.20 dakikalık saygı duruşunda durduk

dünyanın en saçma insanı ödülünü sana veriyorum

ne içiyorsan bende ondan istiyorum. bu kafanın yarısını yaşamak için servetimin yarısını harcadığımı bilirim.

şortuma açılmalıyım

saygı duruşu bittiği gibi koşmaya başladım. metin ve rihannada peşimden koşuyorlardı. fakat biz nereye koşuyorduk?? aklıma gelen bu soru araştırmacı ve sorgulayıcı kişiliğimi bir kez daha gözler önüne seriyordu. bu soru kafamı kurcalarken metin bunu hissetmiş olacak ki koşarak yanıma geldi ve 'beyazıt öztürk te artık iyice takunu çıkardı' diyerek sorgulamama destek çıkar nitelikte bir kelime kullandı. zaman geçtikçe acıkmıştım ve durdum. 'bir papağan kadar açım' diyerek sitem ettim. aç olduğumuz için direkt oto lastikçi aramaya koyulduk

bulduğumuz ilk oto lastikçiye girdik. ben 2 koltuk takımı, metin ve rihannada birer nevresim takımı sipariş ettiler. anlaşılan herkes acıkmıştı. bekleyecek sabrım kalmadığı için vakit geçsin diye hamuda kalkıp beklemeye koyuldum. rihanna bu duruma çok şaşırmıştı, bilindik tavrını ortaya koydu ve memelerini açıp horon tepmeye başladı. metin bu stresli ortamı kardıramamış olacak ki altına kaçırıp ortamda kekremsi ve ipeksi bir koku oluşmasını sağladı. sağlam bi dayak yedikten sonra 'misafir umduğunu değil bulduğunu yermiş' tezini kanıtlar nitelikte mekandan koşarak çıktık. bilime bir katkı daha sağladığımız için gururluyduk

reserved

uykumuz gelmişti. büyük bir ağacın altına geldik. ben 2 kişilik oda, metin 3 kişilik mutfak, rihannada tek kişilik takım elbise istemişti. hizmet gerçekten çok kötüydü. rihanna ben geceleri uyumam diyerek harmandalı oynamaya başladı. adeta tabuları yıkıyor, post-modern akıma bu hareketiyle selam çakıyordu. fakat metin bu heyecana dayanamamış olacak ki birden altına kaçırdı. ağaca karşı gerçekten mahçup olmuştuk, fakat olaylara sakin ve mantık çevçevesinde yaklaşma kabiliyetimle ağaçtan özür dileyip durumu düzeltmeye çalıştım. şortum ise hala bana karşı soğuk davranıyordu. uyumadan önce gönlünü almalıydım

başlığa kahkaha attım

başlığa bak amk

yolda yürürken çöp kutusunun yanına gittik. selam verip çöp kutusunun yanına oturdum. 'kardeş minesotaya hangi yoldan gidiliyor' diye sordum fakat çöp kutusu oralı bile olmadı, bize dönüp cevap bile vermedi. 'artık kimsede ar ve iyi niyet kalmamış, yazıklar olsun, başka türkiye yok!' diye bağırarak çöp kutusunun yanından uzaklaştım. belki ağır konuşmuş olabilirim ama olaylara iğneleyici ve sorgulayıcı yaklaşımım bazen böyle laflar söylememe sebep olabiliyor. çöp kutusuna söylenirken birden aklıma 'izel çelik ercan üçlüsü acaba grup ciks yapmışlarmıdır?' sorusu takıldı. metin aklımdakileri okumuş olacak ki yanıma geldi ve 'Nerede, ne giyilir, tarz nasıl yaratılır, en şık kadın olmak bu kadar zor mu? Tüm bu soruların yanıt bulacağı ekranların en tarz programı "Bu Tarz Benim", hafta içi her gün yeni bölümleriyle, Cumartesi günü ise heyecan dolu ‘Eleme Gecesi’ ile Show TV’de' diyerek düşüncemi destekler nitelikte olduğunu belli etti.

birden aklıma şortum geldi. artık bu konuyu çözmeliydik. oturdum ve 'senin derdin ne benimle, niye benimle uğraşıyorsun' diye çıkıştım şortuma fakat şortum suratıma bile bakmıyordu. sinirlendim ve 'ne halin varsa gör' diyerek kalktım. şortumda üzülmüş olacak ki oda benimle birlikte gelmeye devam etti.

gbgbgbgbggbgbgb

adam kotalı amk .hadi amk

yine yağmur başlamıştı. koşmaya başladım. çok koşuyordum. yağmuru hiç sevmiyordum ama kaçamıyordumda. ıslanmaktan nefret ediyordum. bırakın beni diye bağırıyordum yağmura. bırakın beni. koşuyordum. arkama baktım. ne rihanna vardı nede metin. oysa az önce buradalardı. dahada hızlı koşmaya başladım. artık nefes almakta zorlanıyordum. yağmur daha da şiddetlenmişti. yalvarırım artık dinsin, bitsin bu. ama bitmiyordu. ayaklarım sırılsıklam olmuştu. metin ile rihannayıda bırakmıştım. tanrım. kaçarcasına koşuyordum..

allahım!! gözlerimi açamıyordum. son nefesimle koşuyordum. vücudum sırılsıklamdı. geride dönemiyordum. nefesim yetmiyordu. gittikçe uzaklaşıyordum. artık boğulacak raddeye gelmiştim. nefes alamıyordum ama koşmaya devam etmeye çalıştım. artık gücüm kalmamıştı..

hayır doktor, ben deli değilim. bırakın da gideyim. aklıma geldi.. onlar.. onlar nerede doktor!!

Agladim amk