rus çeçen savaşındaydım toplanın

13 şubat. kampımızın arkasında silah sesleri geliyordu. hemen oraya koştuk.
3 rus militanının leşi yere serilmişti. bizden de iki kişi şehit edilmişti.
olayın nasıl oldugunu sordular. cevaplayan olmadı.
yerimizi öğrenmişlerdi,her an baskın yeme olasılığı vardı.
bu yüzden yer değiştrmeye karar verdik. daha doğrusu "sarı kamp"`a gidecektik.
batıdaydı.3 saatlik bir yol var dediler.

kampın içlerine doğru ilerledik.en ufak bir harekette sıkıyorduk.
kayıplarımız çoktu.ama kişi başına en az 5 rus öldürüyorduk.
arkadaşlarımı geride koymuştum, kampın içine doğru koşuyordum.
araz arkamdan bağırdı:

-teymur (timur) yere yat

panikledim, daha hızlı koşmaya başladım.3 adım atmıştım ki sol bacağımdan vuruldum.
yere düştüm, kafamı sert bir şeye çarptım.
gerisini hatırlamıyorum.
gözümü açtığımda karanlık bir odadaydım. yarım saat kendime gelemedim.

yola çıktık, içimde bir korku vardı artık. başıma gelicekleri önceden hissediyormuşum gibi.
3 saatden az bir sürede vardım kampa. sıcakkanlı ve tedirgin karşıladılar bizi.
başımıza bir şey geldiklerini anlamışlardı. çünki bir şey olmazsa kamptan ayrılmayacağımızı
biliyorlardı. olayı anlattık, emirler verildi,her kes silah başına geçti, diğer kamplarla iletişim sağlandı.
yarın büyük gündü. eski kampımmıza doğru yola çıkacaktık.
ruslar kampı yerle bir etmişlerdir diye düşünüyorduk.o yüzden tepeden tırnağa silahlanıcaktık.

azerbaycanlıyım. azerbaycandan gönüllüler gitti çeçenistana.
bilmeden zütünüzden uydurup konuşmayın. akrabalarım var lan gidenler arasında.

okuyorsan oku, okumuyorsan gibtir git.

@82 hikaye, akrabalarımın anlattıklarından da parçalar var

Kederliydim.hem de dibine kadar. dokunsan gözlerimden sel akardı belki de.
niçin burdayım diye sordum kendime bir kez daha. cevap belliydi.
dünyamızı karartanlardan öç almak için. ruslara karşı direnmek için.
çeçen kardeşlerimle tek yumruk,Tek yürek olmak için.
kulübeden çıktım, saday (beni buraya getiren çeçen) beni görünce bi garip oldu sanki.

-ağladın galiba
-ağlamadım, gözlerim doldu. çok garip, evimden uzakta bana yabancı olan bir topraklardayım.
-eve mi dönmek istiyorsun?
-hayır, buraya öç almak için, size destek olmak için geldim.hem de gönüllü olarak.

öyle bir bakış attı ki,bu bakışı kelimelerle izah etmek mümkün değil."senle gurur duyuyorum" bakışı gibi bir şey
düşünün, düşündünüz mü şimdi onun 100 katını hayal edin. aynen öyle bir şeydi bu.
elimi sıktı, kampa geri döndük. ağlıyordum artık.

çeçenim okuyorum panpa helal olsun lan

1 saat sonra gelicem.
okuyanlar başlığı uplatın lütfen

bizim kamptan en az 200 kişi şehit olmuştu.
şubat ayı,en ağır çatışmaların olduğu aydı bu.
ne yapacağımızı 2 gün önceden planlıyorduk. ancak ruslar her adımımızı
biliyordu sanki. hain mi? hayır, öyle bir şey yoktu, olmazdı da.
araçlarımız, silahlarımız azdı, çoğu da kullanılmaz haldeydi.
böyle giderse şehri kaybedecektik diye düşünüyordu herkes içten içe.ama hiç kimse
cesaret edip söyleyemiyordu. çünki birinin umudunun kırılması hepimizi yıka bilirdi.
bunu çok iyi biliyorduk. kötü tarafı da oydu ki bizden başka 4 kamp daha vardı. birleşemiyorduk.
en kötü durumda olanı bizdik. çünki ruslara çok yakındık.her gün biraz daha ilerliyorlardı.
tankları vurduğumuz yeri terk etmişlerdi. artık bilmediğimiz bir yerde bize pusu kuruyorları.
son damla kanımıza kadar direnecektik...

reserved nohiçi

geldim, başlıyorum
okuyan var mı?

geldim, devam ediyorum
upplayan panpalarımdan allah razı olsun.

"çok sağol sakinleştim az da olsa,ama insan hayatı... " dedi
"bence yeterince iknaedici konuştum" diye cevapladım, sustu.
bir sigara yaktım. hava dumanlıydı. silahlarını temizleyenler,dua okuyanlar, kuran kıraat edenler ve bir çok başka işlerle meşgul olan
insanlar vardı etrafımda. Kuran okuyanı dinliyordum, sakalı hafif ağarmış, yanıklı sesi ile okuyordu.o zamanlar hangi sureni, ayeni okudğu hakkında
bir bilgim yoktu, çünki hiç arapçayla hiç ilgilenmedim, kuranın çevirisini okudum. sovyetler birliğinde olduğumuz için dinle fazla ilgilenemiyorduk.
Üniversitede bir öğretmenim vardı, marksizm,darwinizm konularını anlatırdı hep.bir gün öğrendik ki burada biZe bunları anlatıyor amma
evine gidip namazını kılıyor, ibadetini ediyordu.bu arada azerbaycanın 90% - şia.
yani anlayacağınız hükümet baskısı o kadar büyüktü ki koskoca prof. bile dinin yalanladığı şeyi konuşmak zorunda kalıyordu.

anlatma anlatırsan zütünü giberim senin bu saatten sonra

namaz kıldılar, gidip buz gibi suyu başlarına diktiler.
korktum lan bir an.biri fark etti tırstığımı geldi yanıma.
rusca konuştuk:
-bir şey mi oldu kardeşim ?
-yok kardeşim her şey yolunda.
-pek öyle görünmüyor ama.
-biraz garipsedim durumumu o kadar. silahla namaz kılıyorsunuz,buz gibi suyu tek nefese içtiniz
-alışırsın kardeşim, cihat bu
-tamam

dedim, konu uzanmasın diye, azda olsa rahatlamıştım sanki. güvendim onlara.

anlat rambo

dinliyorum abi

esir düşmüştüm.gözümü ilk açtığım anda anlamıştım bunu.
hayatta en çok korktuğum şeydi belki de esir düşmek.
kendimi öldürürdüm ama esir düşmezdim derdim hep kendi kendime.
ama olmadı.2 gün ve ya daha fazla kaldım.
ne yemek ne de su verdiler.ne yapacağımı bilmiyordum.
burdan bir an önce kurtulmalıydım,ama nasıl?
zifiri karanlık,soğuk beton.

mevzudan kenar http://www.youtube.com/watch?v=VoHT0O2go-I
dinlersiniz belki.

anlat çeço

ya varya kendi başlığına benim kadar ilgi duysan buralar entry dolar şu gösterdiğim çabanın birazını kendi başlığın için göstersen ne olur?