her sabah olduğu gibi uykudan uyanırken gramerdeki tüm küfürleri ede ede uyanıp, köprü viyadüğü gibi olmuş yarrağmı 45 derecelik açıyla eğip işedikten sonra aceleyle giyinip saçları 5 dakika da nobel ödüllü sanatsal bir çalışma haline getirdikten sonra otobüsle Konağa inmiş işe doğru yürüyordum. yarı inik göz kapaklarımla yoluma bakarken birden yanımda aynı hizada yürüdüğümü farkettiğim, füze başlığı şeklindeki gögüslerini siyah badisiyle kaplamış, altına bir jilet değdirsen baştan sona açılcakmış gibi üzerine yapışmış bir tayt giymiş 1.70 boylarında simsiyah saçlı esmer bir hatun gördüm. otobüste sabah ereksiyonu etkisinden döve döve kurtardığım biriciğim, en değerlim, haylaz oğluşum, canım yannanım bu görüntüyü görünce birden uykudan klaksonla uyandırılmış gibi yerinden sıçrayıverdi. zütü görmek için biraz yavaşladım. hatun o yüksek topuklularla yürümüyor adeta zütüyle yarrağama ip bağlamışçasına beni çekiyordu. işte tam da bu sırada karnımda feci bir ağrı hissettim. osurmam gerekiyodu ama zütümü sessiz moda alamıyordum. hem zütüm hem yarrağam kızı görünce çıldırdı ikisine de hakim olamıyordum. kıza birazdan zütümden çıkacak olan o haykırışı duyurmamak için biraz daha yavaşladım. konsantre oldum. etrafıma baktım. vee salmaya başladım ki kız tam o sırada boğaça satan seyyar satıcının yanında durdu. o kadar güçlü bırakmştım ki yarrağam bile yerinde titremiş korkudan içeri kaçmıştı. o an küçük ibo gibi gözlerimi kapattım inşallah kız duymamıştır diye içimden geçiriyordum ki gözümü açtığımda kızla göz göze geldim. işin kötüsü kızın yanına kadar geldiğimde bile hala bombardıman devam ediyor zütümden saat kulesini yerinden oynatırcasına sesler çıkıyordu. kız bana öyle bir bakış attı ki o dalga geçer gülüşünün ardında ne beddualar ne lanetler ne hakaretler saklıydı kimbilir. hızlı adımlarla uzaklaşmaya çalışırken zütüm artık sakinleşmiş taramalı modundan çıkıp tek atış moduna girmiş attığım her adım başına bir ses çıkarmaya başlamıştı. çevre halkı, çevreye verdiğim rahatsızlığı ihbar etmiş olacaklar ki arkamda polislerin tomalar ve biber gazıyla zütüme saldırmaya hazırlandıklarını fark ettim. koşturarak uzaklaşmaya başladım ki zütüm artık öksürmeyi bırakmış ağlamaya başlamıştı. korku ve rezil olma duyguları birleşince ve bir gece öncesinde 3 tabak etli nohutun üstüne yatıp sabahına bunların olması zaten kaçınılmazdı. yine de iyi dayanmışım. . .