+1
dile kolay
kaç kış öldü?
kaç kez intizar uykularımı aldı elimden?
kaç kez seni tanıdım cihan?
kaç kez üstümde yandı yeminler?
gök alır canımı da
ölüm kadar sancı verir yer
kimse yükünü paylaşmaz
derdini ölç diye tartı verirler
tutmuyor hak elimden
bulmuyor bahtı yeşiller
her saniye yumruklar günü
gücüm az deme gardım elimden
düşmez
bana dargın emirler, kanlı nehirler
insan ölüme yaklaşınca bırakır gururu
düşmanlarına bile yardım edin der
yalanla yıkandım
umutsuzluğum aktı terimden
doğa bile küser
nefes alma defol git artık evimden
yansın kahır
bu yanlış tavır
yalnızım diyemem yardım çağır
güz ümitle derilirim
ölürüm, sevilirim
bilirim cümleler yenilir
kış gibi yağmur hayal gibi
yolları bağlar ararım
hüsnü firarıma ters düşerim
çek elimi geri al beni
boşa mı döktük kan teri
al beni sar sar tenimi
caddelerim hep kan seli
yüzümde hüznümün kanseri
düşüyorum değiştirdi demesin şan seni
kimse
her gülüşün var şeri bura mahşerim
dar gelir
her gün daha sürünerek can verir
içimde
ölümle yan yanayız biz basit bir tamlamayız
yanımız yangın alevler evimizi sarmadan ölümün yakınlığını anlamayız
yüzümüz dağda mayıs bir deli yaygarayız
hepiniz yenilir hepiniz ağlarsınız
aynı anda ağlar hatta ama beraber ağlamazsınız
sırtını verme düzene derbeder eder hep geri gelmek üzer
en acı umudunu dert et üzene
hayatla hep beraber ama ölüm çelmek üzere.
