Sevdiğim çocuk da benden bir yaş büyüktü. Aynı okuldayık, Koray.. O zamanlar tabi herkes bi kezban, herkes bi velet aşamasında daha. Ben de ne manaysa okul eteğinin altına mavi, pembe, mor vs renkli çorap gidiyordum o derece yani. Allah benim belamı versin ya onu düşündükçe kötü oluyorum. Şimdiki tipimle alakası yok.

Neyse Koraya içten içe aşığım(!), çocukluk işte. Çıkmayı falan bilmiyoruz, o kavramlar uzak bize. Bir gün sınıftan bi kız arkadaşım gidip söylemişti seni seviyor diye benden için. Ama çocuk beni hiçbir şekilde beğenmedi. Sevdiği başka bir kız vardı zaten. Bana tipim değilsin, seni istemiyorum demişti, kendini okulun en yakışıklısı sanarak..

Şimdi bu yıl aynı lisedeyiz, 3 kere çıkma teklifi etti, üçünde de kabul etmedim ve birinde tipim değilsin, istemiyorum dedim.. Şimdi çocuk zütümden ayrılmıyor.. Hayat dediğin böyledir işte falan. Sen miydin beni beğenmeyen çocuk? Aq yalağı. Hayat çok adil bee.