sene 2002 2003 beşiktaşım sezona deli gibi baş

lıyor.

kalede: cordoba

savunmada: zago-ronaldo-ahmet yıldırım

orta sahada: kaan-guinti-pancu-tayfur-ibrahim

hücumda: sergen -ilhan mansiz

teknik direktör mircea lucescu.

o zamanlar demirören futbol sube sorumlusu. baya baya seviyoruz yıldırım abiyi.

sanırım kocaeli macıydı lige başladık 1-0 da gerideydik.

geri dönüşle başlamıştık o sezona, iyi hatırlıyorum.

o maçı 2-1 almıştık. son dakika golüydü. ahmet dursun atmış olabilir tam hatırlamıyorum şimdi.

evet 100. yılımızdı. avrupada da dolu dizgin ilerliyorduk.

slavia prag-dinamo kiev falan derken uefa kupası ceyrek finalinde lazio nun rakibi oluvermiştik.

şanssızdık peruzzi her iki maçta da kalesinde devleşmişti. uefa kupasını o yıl ikinci kez getirebilirdik türkiye' ye.

tek engel peruzzi olmuştu.

geçememiştik.

ilk galatasaray maçı geldiğinde,

hani klagibtir ya.

sami yende yenilirdik...

yenilgiyi bekliyorduk.

ama nasıl atmıştı deli ibo sağ ayağıyla.

samiyenden 0-1 galibiyetle dönüyorduk.

sezonun ilk yarısını, sonraki malum sezonda başımıza bela olacak samsunspor' u 2-0 la geçerek. tam 43 puanla lider kapatmıştık.

ligin ikinci yarısıydı.. fırtına gibi başladık tabi.

ardarda 3 galibiyet. sonrası diyarbakır maçı...

o sezonki tek maglubiyetimizi alacaktık. ve ölümüne yatacaktı 1-0 a diyarbakır.

zagonun kafası direkte patlamasa, sezonu yenilgisiz tamamlayacaktık.

canı sağolsun.

ertesi hafta diyarbakır maglubiyetinin acısını göztepeden çıkaracaktık.

göztepenin kalesinde o zamanlar majdan var. sezonun flaş ismi. büyükler peşinde.

gibsen gol atamayız diyorum inanın. öyle iyi kaleciydi o sezon.

göztepe taraftarı herzamanki cıvıklıgında. bi de göksel falan var göztepe' de.

ne oldugunu anlamadan 7 tane attık.

7-3 kazanmıştık. majdan o gün bitmişti.

7-3lük göztepe macından sonraki haftaydı sanırım. trabzonla berabere kaldık. son 3 haftada 5 puan kaybedince galatasarayın nefesini hisseder olmuştuk ensemizde...

kabul edin acaba mı lan? dedik...

biz telaşlıydık ama o değildi.

(bkz: mircea lucescu)

rahat görünüyordu ve hep somurtkandı luçe. 32.haftadaki gençlerbirligi macına kadar gülmemişti.(o kafasını kaşıyıp güldüğü sahneyi unutamam amk)

28. hafta olması gerek. fenerbahçeyle malum maçı oynadık.

2-0 bitmişti. çok emindik zaten.

31.hafta o sezonun flaş takımı gençlerbirliği.

galatasarayla 1-1 berabere kalırken.

biz adana deplasmanından zorlu 3 puanı tek golle alıp dönüyorduk.

bu sonuçla ikinci galatasarayla aramızdaki puan farkı da 5 oluyordu.

ve gençlerbirliği maçı.

32. hafta.

kazanmak şart. haftaya galatasarayla oynayacağız.

gençlerbirliği ligde 3. taş gibi takım o sezon.

kaan dobra'nın füzesi demiş bir arkadaş yukarda.

işte o füze bütün sezon somurtan luçeyi güldüren, maçı 2-0 a getiren füzedir.

oooo kaan dobra...

maçı 2-1 kazanmıştık.

heyacan fırtınası. 14 yıl olmuş. bekliyor camia.

33. hafta

galatasarayı ağırlıyoruz içerde.

dakikalar ilerliyor. 0-0 bizi şampiyon yapacak. çok da iyi oynuyoruz. ama bi heyean var işte.

dakika 85 falan. ahmet dursun yine gelmiş savunmadan top çıkarıyor. sergen aldı topu. yanında o koşuyor.

sergen kendi gitse gidecek... önlerinde bülent var galiba...

sergen iyice yaklaştı bülente. duvar pası yaptılar sonra malum şahısla.

muhteşem sol ayagını raket gibi kullandı sergen. çok rahattı..

dakika 85. skor: 1-0

normal şartlar altında beşiktaş şampiyon diye bağırmak. maç bitmeden züt ister bir spiker için.

ama o kadar büyük, o kadar güçlüydü ki beşiktaş,

ercan taner bağırıyordu:

sergen attı şampiyonluk geldi

85 puan ve +42 averaj. net hatırlıyorum.

puan rekoru gelmişti o sezon.

beklediğimize değmişti.

şimdi de kritik anlardan bahsedelim biraz.

http://www.youtube.com/watch?v=yp3jxhkujhe şunu unutmak mümkün müdür mesela?

sergenin tayfur' a attırdığı gol...

videosunu bulamadıgım.

hatırlayan vardır mutlaka.