bira ucuzladimi lan

Çocukluğumuz bir geçmişti.. Okulda arkadaş grubum ile çok dalga geçerdik Nalan'la.. Hemen ağlardı.. Nerden bilebilirdim ki bunun acısını yıllar sonra kat kat çekeceğimi..? Yıllar gelip geçmişti.. 22 yaşlarındaydım.. Nalan ile aynı mahallenin gençleriydik.. Çok güzel bir kız sayılmazdı ama mahallenin anneleri tarafından çok sevilirdi.. Mükemmel gelin adayı gözüyle bakıyorlardı Nalan'a.. Bazen annem bana takılırdı bu konu da.. Asla işim olnaz derdim.. insan büyük konuşmamalı acı bir tecrübe ile bunu da öğrenecektim..

Panpa buradayım devam

Gelecekteki hayallerinden bahsediyordu.. Avukat olmak istiyordu.. Bir şekilde etkisi altında kalmıştım.. O gün hakkında bir çok şey öğrenmiştim.. Sahilin kenarında sarmaş dolaş yürüyen bir çift takıldı gözüme.. Keşkeler düğümlenmişti boğazımda.. Keşke cesaretimi toplayıp hiç gitmeseydim yanına.. Bi müddet daha oturdum öylece.. Etraf sessizdi.. Bu sessizlik bile ağır geliyordu bana.. Çok yorulmuştum.. Sessizlik bölünmüştü.. Az ileride oturan bir kızı fark ettim.. Ağlıyordu.. Zaman ilerledikçe daha da sesli ağlamaya başlamıştı.. Dayanamadım.. Yardıma ihtiyacı var mi diye bakmaya karar verdim..

Eee sonra?

Yanına vardığımda ürkek bir bakış attı bana.. Solgun bi teni vardı tam da seçemiyordum ay ışığında.. Gözlerınden yaşlar akmaya devam ediyordu.. Saçları rüzgarın etkisiyle savruluyordu.. Yardım etmek istemiştim diyebildim sadece.. içimden kendi kendime kızıyordum böyle bir giriş mi yapılır diye.. iyiyim lütfen rahat bırakın beni demişti sessizce.. O an elindeki kutuya takılmıştı gözlerim.. ilaç kutusuydu.. Bu şekil de nasıl arkamı dönüp gidebilirdim.. Yanına oturdum biraz mesafe bırakarak.. Bana baktı bi an.. O nas8l bir bakıştı öyle.. Çaresizlik akıyordu gözlerinden..

Ayıp sahneler içeriyo mu

Sakinleşmiş gibiydi.. Elindeki ilaç kutusunu açmaya çalışıyordu.. Ani bi hareket ilke elinden kaptığım ilaç kutusunu kayalıkların arasına fırlattım.. Ne yapıyorsun sen diye haykırdım adeta.. Bu kadar kolay mıydı hayatından vazgeçebilmek..? Titriyordu soğuktan montumu uzattım.. Evine zütürmeyi teklif ettim.. Gidecek bir yerim yok dedi.. Yine ağlıyordu.. içimi bir acı bürüdü.. Polise gitmeye de yanaşmadı.. Burada bu halde bırakamzdım.. Aysel abla'yı aradım durumu izah ettim.. Misafir edebileceğini soyledi.. Zar zor ikna ettim.. Daha tanışmıyorduk bile ama acımaya başlamıştım bu yabancı kıza.. Aysel abla'ya gitmek için yola koyulduk..

Gece'den daha sessizdi.. Hiç bir şekilde ağzından bir kelime dahi dökülmedi.. Kim bilir içinden neler geçiyordu.. Sessiz çığlıklar atıyordu belki.. Aysel abla'nın evine varmıştık.. Zili çaldım bekliyorduk.. Aysel abla 40'lı yaşlarında dul bir ablamızdı.. Eşi Ahmet abi vefat etmişti.. Yanlız yaşıyordu.. Kapı açıldı içeri girmem doğru olmazdı.. Kapı'dan teslim etmiştim ve Aysel abla'ya defalarca tenbih etmiştim dikkatlı olması için.. Kız içeri gecerken ben Yusuf demiştim.. Kısa bir bakış atmıştı bana.. Adını yine söylemedi.. Kapı kapandığında bende eve doğru yol aldım.. Aysel abla ile evlerimiz yakındı zaten..

Bura boş kalmamali

Rezervuar atları.

Eve geldiğim gibi uyuyamamıştım.. Sabah ezanından sonra uykuya yenik düşmüştüm.. Uyumadan aklımda olan son görüntü adını dahi bilmediğim kızın ürkek ve caresiz bakışlarıydı.. içimi dağlamıştı bi kere.. Uyandığımda saat 10'a geliyordu.. Aklimdan hemen Aysel abla'ya gitmek geçti.. Belki bi ekgib ihtiyaçları olabilirdi.. Sonra bu düşüncemin bir bahane olduğunu itiraf ettim kendime.. Kızı merak ediyordum.. Telefonuma baktım bir şey yoktu.. Sevinmiştim.. Kötü bir durum söz konusu olsaydı Aysel abla haber verirdi diye düşündüm.. Hemen hazırlanmalıydım..

Kahvaltıyı annemin ısrarı üzere ayak üstü yapmıştım.. Aysel abla'ya uğramadan erzak alışverisi yapmalıydım.. Gerekli olabilir diye düşündüğüm ihtiyaçları almıştım.. Market'ten çıkarken karşıdan Nalan'in geldiğini fark etmiştim.. Hareket edemiyordum.. Öylece kalmıştım.. Elim ayağım boşalmıştı.. Nefes alıp verişim düzensizleşmişti.. Sakin görünmeye çalışıyordum.. Dünya yansa umrunda değildi sanki.. Beni fark etmesine rağmen buz gibiydi.. Mimiklerinden hiçbir şey anlaşılmıyordu.. Öylece kala kalmıştım yanımdan geçerken.. Bir an öylece durdum herhalde.. Ya da dünya durmayı bıraktı bilmiyorum.. Kasiyerin seslenmesi ile kendime geldim.. Para üstünü almayı unutmuştum.. Çok dalgındım.. Dert, keder acı icerisinde boğuluyor gibiydim.. Can simidi atacak tek bir kişi bile yoktu etrafımda..

Aysel ablanın evine varmıştım.. Kız kardeşimi de getirse miydim diye düşündüm.. Sonra annem geldi aklıma.. Bir sürü soracaktı.. Daha kendim henüz bir şey bilmezken anneme ne anlatacaktım.. Bahçe'ye geçmiştik.. Aysel abla çay ikram etmişti.. Heyecanla ben gittikten sonra neler olduğunu anlatmasını bekliyordum.. Aysel abla da farkındaydı heyecanımın.. Hemen konuya girdi..
"Ayris çok kötü durumda belli" dedi..
Ayris.. Ayris diye teklrarladım.. Demek adı Ayris'ti.. Ne kadar güzel bir isimdi.. Aysel abla devam ediyordu..
"Adını öğrenebildim sadece.. Çok bitkindi.. Üzerine fazla gitmek istemedim.. Yatacak yerini gösterdim.. Ardımdan kapıyı kilitledi.. O zamandan beri de uyuyor.. Uyandırmak istemedim.."
Nasıl kapıyı kilitlemesine izin verirsin diyebilmiştim.. Seri bi şekilde yukarı çıktım..

Kapıyı defalarca tıklattım.. Ses gelmeyince kapıyı tekmeleye başlamıştım.. Ayris kapıyı aç diye yalvarıyordum.. Kendisine kötü bir şey yapmış olmasından çok korkuyordum.. Kapıyı kıracaktım.. Tam o esnada kapıyı açtı.. Mahçup olmuştum.. Hayvan gibi tekmeliştim kapıyı..
"Özür dilerim.. Kendine bir şey yapabilme ihtimali beni korkuttu.. O yüzden" devdıbını getiremiştim.. Kelimler boğazım da kördüğüm olmuştu..
"iyiyim ben" dedi..
iyi değildi.. Korkmuştu belliydi.. Titriyordu.. Defalarca özür diledim.. iyi bir başlangıç olmamıştı.. Gitsem iyi olacaktı.. Dış kapıya doğru giderken tekrar uğrarım bir eksiğiniz olursa hemen haber vermesini söylemiştim.. Kendim ile baş başa kalmaya ihtiyacım vardı.. Son bir hafta da hayatım alt üst olmuştu.. Şuan önemli olan Ayris diye toparladım kendimi.. Sahile gidecektim deniz havası tam da ihtiyacım olan şeydi..

Efsane olabilir bu devam et

Gece'ye nazaran sahil kenarı dolup taşmış.. Kayalıklar arasında daha kuytu bir yer buldum kendime.. Aklımı, benliğimi kemiren binlerce soru.. Kendi sorunlarımı bi an için kenera bırakmıştım.. Önemli olan şuan için Ayris'in daha iyi hissetmesiydi.. Ayris.. Sanırım 20'li yaşlarındaydı.. Kahverengi saçları omuzlarına kadar uzanıyordu.. Gözleri ela'dı.. Bir insan bu kadar mı hüzünlü bakabilirdi.. Gülümsese ne kadar yakışırdı diye düşündüm.. Gülümsese kışı bahar ederdi adeta.. Derin bir offf çekmiştim.. Mutlu olmasını istiyordum.. Piskolojik destek şart'tı.. Ayris'i henüz tanımıyordum ama içimden bir ses bu kız mutluluğu hak ediyor diyordu..

Eve dönmeden Ayris'i görmeliydim.. içim rahat etmezdi görmeden.. Koşar adımlar ile ilerliyordum.. Aysel abla sofrayı hazırlıyordu.. Ben de zorla oturttu masaya.. Daha sonra Ayris'i çağırdı.. Ayris'in üzerinde zümrüt yeşili uzun bor elbise vardı.. Aysel abla'nın gençlik yıllarından kalan bir elbiseydi herhalde.. Sofra'da ölüm sessizligi hakimdi.. Daha fazla dayanamamıştım.. "Nasılsın Ayris..?"
Kısık bir ses tonuyla iyiyim demişti.. Ses tonu hüzünlendiriyordu.. Gizliyemiyordu içindeki çaresizliği kendisi de bunun farkındaydı.. Yemekler yenmişti.. Aysel abla'ya teşekkür etmiştik.. Siz oturun ben toplarım demiştim sofra'yı.. Aysel abla zaten yeterince yardım olmuştu bana.. Ben de bu şekilde minnettarlığımı göstermek istedim.. Ayris de yardımcı olabileceğini söyledi.. Çok sevinmiştim.. Belki bu şekilde iletişim kurmayı başarabilirdim..

Ya çok romantik <3