evet ne yazikki amcam bu dunyadan ayrılmıştı. ve hayat bama zindan olmustu. kendimi 13 yazindayken kaybetmistim ve dunya anlamsiz geliyordu. bu okula da yansidi birden derslerdeki basarim dusmeye baslamisti. ogretmenlerim bunu farketmisti ancak seslerini cikarmiyorlardi. Yengem ise her gun bana daha kotu davranmaya k
baslamisti. bazen beni tehdit bile ediyordu. ve yaren ile iliskilerimiz gelisiyordu cok yakin birer arkadas olmustuk bazen ben onun evine gider beraber ders calisir yada film izlerdik.bu senede atladildi zorda olsa. iste simdi geldi teog yili. bu sinav hayatimi belirleyecekti ve yengem sinava cok calismam icin bana ogut veriyprdu bende dgini yaptim ders cllalistim eski basarimi geri kazandim ve teogdan 452.328 puan almistim. yengem beni artik sevmeye basladi ve benden umutlaniyordu

arkadaslar duvar ilemi konusuyorum ya lutfen yorm yazın

yaren diye bir arkadasim vardi buyin herkes benle dalga gectigi icin birtek onla arkadas olabilmistik. caliskan ve basariliydi ve iyi birisiydi. koydugum hedefe ulasmak icin cabaliyordum ancak beni yengemin zulumlerinden kurtaran amcam bana anne babamdan sonra en iyi bakan kisoli olan amcam kalo krizi gecirmisti ve acilen hastaneye gitmistik ambulanstan cikariliyordu ve kahraman hemsireler tarafindan hizli bir sekilde kalp masaji yapiliyordu amcamin hali kotuydi heryerine serum takilmisti ve etrafinda buyuk bir kalabalik olusmustu. Amcami hastaneye soktular ve beni kovdular.o zaman 7. siniftaydim. dediler ki yasin kucuk.ama bilmiyordu o. benim kendisinden daha olgun oldugumu derin dusunceler icerisinde hastanenin bahcesine ciktim ve uzuntu icerisinde dua ediyordum Allahim lutfen yasasin yaşasın dedim.ve mutlu haber!! amcam yaşıyordu. yogun bakima alinacakti ancak yarin taburcu olacaktı. bende okula gitmistim ertesi gun ve içimde sanki bir uzuntu vardi amcami kaybetme uzuntusu.ama Allahtan kaybetmedim o gun ama ertesi gun o aci haberi daha almistim. Artik beni dunyada sevecek birisi olmadigini dusunuyordum

Benim durummum gittikce agirlasiyordu ve sonunda yengemi amcam ameliyat olmaya ikna etti ve onu ikna etmek ici soyledigi sozler sunlardi
Birak hanim iyilessin ameliyat ettirelim. Okuyup meslek sahibi olsun ve para kazansin bize dedi
ve yengem bu soz uzerine beni baskalarina vermemeyi kabul etti.Bu sözden sonra hayatim degismisti. Beni bir okula yollamışlar ve azda olsa okul ihtiyaclarimi karsiliyorlardi.Ben de hayal kuruyordum. Hep boyle tasa icinde yasanmaz ki okuyup zengin olmalıyım ve kimseye muhtac hale gelmiyeyim diye dusunurken olmuştum iste 4. sinif. ondan sonra ozel okul bursluluk sinavlarina calismaya basladim. ve uzun calismalar sonucu orta capli bir okulda %100 burs kazandim ancak o okulda yemekler paraliydi. bursun icinde değildi. ve yine amcam yengemi beni o okula yollamayi kabul etti ancak yemeklere para vermeyecekti sadece cuma gunleri okulda yemek yiyecek obur gunler benim yanima yemek filen koycak okulda onlari yiyecektim.Cok mutluydum ve bu mutluluk ile okula baslamistim. Arkasaslarim cok zengindi anne babalari sagdi ve iyi bir meslekleri vardi. Benle dalga geciyorlardi ancak moralimi bir nebze olsun dusurmuyordu. Evet! hedefim belliydi okuyup zengin olacaktim.

yalan mi gercek mi panpa

Insan okuyacak bunu amk

Paragaf yok tutmaz

Rez okurum

evet arkadaslar inci sozluge yeni geldim. hayatim cok kotu gecti ve ondan dolayi kendimi ezik gibi hissediyorum. suan tip fakultesindeyim ve iyi bir meslege hazirlaniyorum. evet hayatimi anlatmaya baslayayim.ben daha küçük bir cocukken lanet olasi trafik kazasi beni yetim ve oksuz birakti. beni akrabalarim evlaat edinmisti ve benim dahaa kucuk oldugumu sanarak bu olayi anlatmiyorlardi. annen bugun gelicek babam bugun gelicek diye her zaman erteliyorlardi. bende caresizce aglayarak oyuncak oynayarak onlari bekliyordum ama bosuna.Bir gun yengem telefonda konusuyordu arayan kisi onun annesiydi.ve tam olarak annesine soyle demisti ""yegenimin anne babasi oldu ve onlari evlatlik edindinlm ancak basima cok sorun cikariyorlar ve bu is cok masrafli"" demisti. ve ben birden aglamaya başlamıştım dunya cok anlamsız geliyordu. bana hic iyi bakmiyorlar,ac birakiyorlar ve ise gonderiyorlardi ben bundan hic hoslanmiyordum.ve yengem gibayetci oluyordu benden. asla kimse beni annem ve babam kadar mutlu edemiyordu gunden gune rahatsizlanmaya basladim.ve hastaligimin iyilesmesi icin bir hastaneye 6.000TL vermeleri gerekiyordu. ancak onlar vermek istemiyordu ve beni baskasina vererek benden kurtulmaya calisiyorlardi

devami gelicek