Rezinç

Rezzers

Okurum bir ara

Bakıym lan ne yazmışın

Rezervasyon

Şuraya yerleştim

Reserve

rezerve

Okuyacam rezimi alayım

Her gün aynada benimle dans eden birisi var

Bende okurum

Rez babus okurum

Tabi ya. O! Nasıl hatırlayamadım onu. Henüz üniversitede okuduğum yıllardı. Yaz tatilindeydik. Çalıştığım saatlerde gelmişti çalıştığım iş yerine. Zor durumdaydı. Kan kaybından ölmek üzere olan ağabeyin kan arıyordu. Yer bilmiyordu. Yol bilmiyordu. Çaresizdi. Kendini suçluyordu. Ağabeyi ölürse bu vicdan azabıyla yaşayamayacağını düşünüyordu. Türkiye kan grupları oranına göre her yüz kişiden sadece on dört kişide bulunan kan gurbuydu. Brh+. Benim kan grubum. Yani ağabeyine kan vererek kendisine yardımcı olabilecek her yedi kişiden biriydim. O gün bana ne kadar çok minnettar minnettar kalmıştı. Oldukça varlıklı bir aileden geliyordu. Varlıklı ama ne oldum delisi olan bir aile ve o zihniyetle yetiştirilmiş bir çocuk değildi. Hatta oldukça da mütevazi insanlardı. Birkaç gün birlikte vakit geçirmiştik. Vakit geçirme dediysem sıkıntılı günlerinde yalnız bırakmamak adına onunla, anne ve babasıyla ilgilenmiştim. Sonuçta yabancı insanlardı. Zengin olsalar da içinde bulundukları durumdan ötürü gariban insanlardı. Ağabeyinin kendine gelip toparlanmasından sonra gidecekleri gün yine çalıştığım yere uğramış "Sen bana canımdan bir can bağışladın, seni hayatımın sonuna kadar hiç unutmayacağım." demişti.

pnp daha seri yazmaya çalış

iyi biriydi. Mütevaziydi. Hem oldukça güzeldi de. Yani her erkeğin evlenmek ve yuva kurmak isteyeceği bir çok şeye sahipti. O yıllarda oldukça ağır bir gençlik acısı sendromu yaşıyordum ve dış dünyaya kendimi neredeyse kapatmıştım. Hem bu sebepten hem de zor durumda kalan birine yardım etmenin bir bedeli olarak benimle yakınlaşmasını beklemek gibi geldiğinden duygusal yönden yaklaşmayı düşünmemiştim. Hatta olabildiğince mesafeli ve resmi bir duruş sergilemiştim. Onları bir daha görmemek üzere yolcu ederken arabanın arka koltuğundan bana el sallaması karşılık içimden "Git, ben de seni alzhaimer olsam bile unutmayacağım." demiştim. Benim bile duymadığım bu söyleyişi onun duymasına hiç ihtimal yoktu. iyi ama "Hani alzhaimer dahi olsan hayatının sonuna kadar beni unutmayacaktın." demesi de neyin nesi oluyordu?

Rezzers

Yaşadığınız bazı şeyler ne kadar acı verirse versin zaman içinde unutulup gidiyor ve hiçbir iz bırakmıyor geriye. Oysa yaşadığınız hadi be ya, bunlar da bir gün unutulacak dediğiniz öyle şeyler var ki yıllandıkça daha da acı veriyor insana. Öldürse de kurtulsam diyorsunuz. Öldürmüyor. Ondurmasını zaten hiç beklemiyorsunuz. Ne demek istediğimi anlıyorsunuz değil mi? Bu arada şunu söylemeliyim. Bu entrynin anlatacaklarımın bir parçası olmadığını bilmenizde fayda olduğunu düşünüyorum. Neredeydi, nereye geldik? Dememeniz için. Evet bazen anlatacaklarıma ara vermem farklı şeylerden bahsetmem size göre yanlış olabilir. Bu tür entryleri çay molası gibi düşünün. Olmaz mı?

Rezerved

Rezervasyonu