siz hiç yürürken uyudunuz mu

--spoiler--
1,5 yıl önce diyarbakırda girdiğimiz çatışmaya dair kısa bi hikayemdir binler. nasıl şehit olmadım anlatıyorum.
--spoiler--

ben uyudum lan. askerdeydim. yıl 2009, yer diyarbakır lice. anasının amı gibi sıcak bi yaz günü.
iç güvenlik bölgesinde askerlik yapanlar bilir.
sürekli yol araması olur, operasyon olur pusu olur.
karakoldan sürekli asker çıkar dışarda devriye atar geri döner.

akşam 9 gibi pusuya çıktık 2 tim 24 kişiyiz toplam.
liceden tapan tepeye kadar 2 gün yürüdük
2. günün akşamı, gözler pert, kafamı kaldıramıyorum. okursanız anlatıcam
kızda yeni gibtir etmiş beni. operasyondayız ama aklım onda. gören der sanki sahilde onla yürüyorum.
öyle bi halim var. adım atıyorum ama kendimden geçmiş gibiyim.
aniden savrulduğumu hissettim ki, savrulma esnasında hayatımda duyabileceğim en gürültülü sesi duydum.
yere düştüğümde sol tarafım felç geçirmiş gibiydi.
ilk yaptığım şey serçe parmağımı kulağıma sokmak oldu, deli gibi acıyodu.
parmagımda bi ıslaklık hissettim, kulak zarım delinmiş kan gelmiş, kızlık bozulmuştu aq.
3 saniye sürmedi ki silah sesleri duymaya başladık.
zifiri karanlıkta tek gördüğümüz şey izli mermilerdi.

kalleş pkknın da iki tür saldırısı vardır.
ya taarruz eder, baskın yapar karakola,
yada hareket halindeki konvoyun geçişinde,
öncesinden tuzakladıkları mayını patlatırlar.
siz hiç dıbına kodumun mayınının patlama sesini duydunuz mu beyler.
şansımı gibeyim ben onu da duydum.
askerde yüzbaşı dövüyoduk, uzmanla taşşak geçiyoduk diye sallamıcam ama askerliğe dair bi kaç anım var.
aynı yerdeki askerlere dair, ne olur ne olmaz diye bazı ayrıntılarını vermeden bi kaç bi şey anlatıcam beyler.
bu arada askerliğe dair merak ettikleriniz varsa da sorarsınız.
askerdeyken yaşadığım ufak ta bi kalleşlik oldu. ilgi olursa onu da anlatırım. okuyan okuyorum desin.

--spoiler--
klagib, sadece benim yazdıklarımı okumak için; http://inci.sozlukspot.co.../@kazadaki-9-kusurlu-adam
--spoiler--

@159 bu an itibariyle zaten durumumuz anons edildi 5 eksiğiz şu mevkiideyiz vs. vs diye harekat merkezine anons geçildi.
helikopter eli gibinde beklemiyor ki, tam techizat duruyo ama yinede bi taarruz süresi var.
ayrıca o an sen 2 cümle kuramıyosun kaldıda harekat merkezine wassaptan cnm baskn yedk musitsn glsene? diceksin

hikayenin sonu olarak;

istanbula gitmedim izne.
60 günüm kalmış, izne mi giderim.
meğer beyler ben askerdeyken kız üniversite sınavına girip
marmara iç mimarlık kazanıyor.
kendine yeni bi erkek arkadaş yapıyo.
sonra bir anda benden kopuyo...
yazık lan bana vay amk..
bende askerde son 50 günümde yaklaşık 10 15 kitap okudum panpalar.
tam da öss arefesiydi. daha önceden össye girmedim, yurt dışına gitmiştim çalışmaya.
biraz zorladım kendimi, 3 arkadaş sınava girdik.
ilk sınava girdim, ikinciye hak kazandım.
2. sınava girdim.
ondan da iyi kötü bi puan aldık.
şuan istanbulda okuyorum.

o kıza gelince, askerden sonra bir kez karşı karşıya geldik.
bu olayların hiç birini anlatmadım ona.
açıkcası sevmiyorum artık, seviyorum diyemem ama ondan beridir kimseye
işte bu benim sevgilimdir diyemedim.
ben biraz gerçek aşka inanıyorum triplerindeyim.
çıkar bir gün karşıma...

--spoiler--
hikayemin parçası beyler: http://fizy.com/#s/15i9vr
nick altı girenler olmuş sağ olsunlar.
hikayeyi okuyan okudum desin kimlere anlattım bileyim.
--spoiler--

dinleyenlere teşekkürler. şimdi soruları cevaplıyorum beyler.
capsler yarına kalsın gözlerim gibildi valla uğraşmayım.

edit: capsler ilerki entrylerde

dur bi de espri yapıyım amk
b31 o2o4o4o4 çöçöçöçöçöçöçö

bu arada ailem istanbulda yaşıyo, diyabarkıra düştüğümü izne gidince yüz yüze söyledim. ulan eve sanki cenaze haberimi kendim getirdim. bi sessizlik oldu. kız kardeşim ağlamaya başladı direk. babamın şu söylediği cümle hala aklımda; oğlum bu vatanın her karış toprağı bizim hiç farketmez dedi. ayğa kalktı sigarasını aldı balkona çıktı. o sıra annemler bana sarıldılar. bi kaç dk sonra babamn yanıa gidiyim dedim. bi baktım adam ağlıyo amk. bende başladım ağlamaya. tamam yaş 20 falandı o zmaanlar ama işte. baban ağlıyo lan boru mu.

17. kardeşim basmış ama tökez teli çember şeklinde olduğu için tuzak ortada kalmış. mesafesi yaklaşık 10 metre falan diyebilirim. patlamanın etkisiyle 5 arkadaş iyice savrulmuşlar. kimin okuyacağı belli olmaz, kimseyi sevindirmemek için şöyle diyim; bi arkadaş kafasını kayaya vurduğunda baya yarılıyo ve patlama iç kanamaya neden oluyo. aşırı kan kaybından dolayı yoğun bakımda kaldı haftalarca.
bir diğer arkadaşımında açılan ateşte bacagına 2 keleş mermisi isabet ediyo. keleş mermisi de cok ipne bi yapıda. kemiğe gelince sekiyo o kadar hassas. uyluk kemiğini parçalıyo mermiler. bacagı kesilmek zorunda kaldı. allah ona uzun ömür versin gazi oldu.

panpa tank çok yakıyo mu ben de bi tane ayağımı yerden kesicek bişey alcam da

verilen eğitimin
-ki komutanlarımdan allah razı olsun az gibmediler beni ama helali hoş olsun şuan panpalarıma anlatabiliyorsam
şansım ve onların verdikleri eğitimle oldu bu. -
etkisiyle yere 0 derece uzandım. silahı elime aldım. o sıra tim komutanı önden sayı göndermiş.
arada sayılır beyler böyle,
ön taraf 1 der en arkadaki 24 derse tim tamamdır.
en arkadaki 23 derse yarra yedik biri kayıp yada uyudu yada bi yerde unuttuk demektir.
ama bu noktada tek ihtimal geliyo akla...
en önden çığlık çığlığa sayı geliyodu ben 8 diye bağırdım,
bana kadar her şey tamamdı
en son gelen sayı 19'du lan.
o anı tekrar duyacağıma bütün dünya beni gibse daha iyi.
ulan bi düşünün ya.
gibtir edin inciyi sözlüğü beni.
o ortamı düşünün. deli gibi mermi yağıyo üstünüze
siz sayı sayıyosunuz.
24 demek, 24 tane gencecik vatan için 2 gündür yürüyen evlat demek
ve 19 deniyor amk.

devamm ölücenmi panpa onu söyle

yaklaşık 2 saat sonra sağlam kalanları almak üzere helikopter geldi.
helikoptere binip canı sağlama alınca aklıma geldi yine.
çok düşündüm orada ölsem daha mı hayırlı olurdu acaba diye.
en azından vatan uğruna şehit düşerdim. 5 dakka televizyona çıkardım
hem o kahpeyi de vicdan azabından öldürürdüm.
hangisi daha hayırlı olurdu bilemiyorum.

operasyona çıktık. tim komutanının yardımcısıyım güya. çavuşuz ya emrimizde askerler var.
istanbul çocuğu diyolar kafası çalışır diyolar ama benim kafam o sıralar kadıköy modada.
1,5 gün boyunca onu düşündüm.
normalde tökez teli olur keçi kılı olur tuzak mayın olur alayının eğitimini görüyosun.
dikkatli adam atarsın. bakmadıgın yere basmazsın da. öyle gibim sonik kurallar var.
ben yıldızlara bakarak yürüyorum.
yok mu lan diyorum bu dıbına kodumun yerinden beni 1 saatliğine oraya gönderebilecek.
elimde g-3 tüfeğim. 5 tane şarjör de hücum yeleğimde var.
3 tane el bombası var,
işaret fişeği var
izin verin moda sahilini haritadan silip geleyim diyorum.

normalde 2. gün akşamında şikayet etmeye başlarım kendi kendime,
ne kadar daha yüricez diye.
kafam o gece kadıköy'de kızı düşünüyorum.
ne yemek yedim,
ne su içtim.
kendimi cezalandırıyorum.
neden diyorum amk, sadece neden?

o sıra çök verildi, normalde 1 snde çökmen lazım.
bende aheste aheste tavırlar.
herkes siper aldı,
tam doluruş derler, mermi namludadır artık.
tetiğe dokunursun taramaya başlar g3
ondan parmagın tetik muhafazasında durmaz operasyon anında yasaktır.
görürlerse giberler. aklınızda olsun.
en baştan emir gelmiş, önümdeki parmağını tetiğe sok diye işaret yaptı.
bu resmen atış serbest emridir artık.
o an karşına köpek çıksa züt korkusuyla tararsın.
ben arkadakine yaptım.
hava ölüm gibi soğudu amk. ilk defa da atış serbest emri almışım.
o şekilde 1,5 saat bekledik.
dikkatımı kaybetmiyim diye çenemle sivri bi taşa bastırıyorum
canım yansın kendime geleyim diye ama resmen halisünasyon görüyorum.

bu arada bunu daha önceden yazmıştım lice'de ki bölük komutanımız, adını söylemeyim. az tokadını yemedim yüzbaşının ama şöyle bi konuşma yapmıştı ilk karşısına geçtiğimizde;

burada her an her şey olabilir, hiç bir zaman hiçbir şeyde. ben 36 yaşındayım. buradan çıksam bi taka yaramam. iş verende olmaz bana zaten. çünkü bir iş bilmem. hayatımda bildiğim en iyi şey adam öldürmek. hayatımda en iyi bildiğim ikinci şeyse ölmemek. burada 12 ay geçireceğiz. bazılarınız bize selam verecek gitmeden, bazılarınıza biz selam vereceğiz bayrağın altındaki yatan naaşınıza. ama er yada geç bitecek. elinizde tuttuğunuz silaha asla baston muamelesi yapmayın. o silah öyle kudretli bir silahtır ki sizi kahraman da eder, şarlatan da. ağlamayan insandan haz etmem. sadece doğru zamanda ağlamayı bilin. siz ikinizi affediyorum. çünkü daha bilmiyorsunuz. ilk mermi sesi duyulur, sonra bir ses duyarsanız sevinçten ağlamanız gerekir. çünkü hayattasınızdır, en azından bir müddet daha. unutmayın ki arkadaşlar size burada anlatacağım her şey ikinci mermiyi duyabilme ihtimaliniz üzerine kuruludur. eğer ki duymuyorsanız, arkanızdan ağlayanlar illaki olacaktır.

kim?
komando..
kim?
komando..
olamazsın
yahh
aslanlar
allah..

baktım tim komutanı zütünü yırta yırta milleti mevzilendirmeye çalışıyo.
bende mal gibi ateş etme peşindeyim.
tim komutanı yardımcısı oldugum için hemen bende milleti uyarmaya başladım.
kimseyi göremiyorum ama sesler geliyo.
bağırmaya başladım.
timde makinalı tüfek olarak bixi vardı.
hemen arkamdaki bixi yardımcısı onun arkasıdaki de bixiciydi.
servete seslendim bixiyi kurması için.
teröristler bixiden köpek gibi korkarlar.
ishal olmuş züt gibi mermi sıçar derler bixi için, yandan şeritli falan.
servet züt kadar kayanın arkasına geçmiş, bixiyi oraya sabitleyemeyeceğini söyledi.
hayatımda yaptıgım en büyük fedakarlık diyebilirim.
ben, benim mevziden geri geri sürünerek geldim yanına.
onlar bixiyi benim kayanın ardına kurdular.
bixi çalışmaya başldıgında iyice bizde sıkar olmuştuk
ayrıca genel olarak geriye çekildik. hemen hemen saf sıralamasına ulaşmıştık
karşıdan gelen alevin, ışığın, sesin, yannanın...
karşıdan ne gelirse sıkıyoduk, ne görürsek...
ama tabii ölye mal gibi değil. 6 ay eğitim gördük sonuçta.

neyse beyler operasyon hazırlıklarımı yaptım.
akşam 2 tim pusuya gidicez.
yaklaşık 3 gün sürecek diyolar. 3 gün sonra dönersek zütümüzde maytap patlatıyoruz sevinçten.
her operasyon öncesi de ararım evdekileri
ne olur ne olmaz amk.
operasyona gidiyorum denilmez telefonda ama aranır hal hatır sorulur.
bizimkilerle konustuktan sonra kızı aradım.
telefonu kapalı.
1 saat sonra tekrar aradım aveaya kayıtlı böyle bi numara yoktu diyo
kardeşini arardım aynı şeyi diyo.
evlerini arıyorum meşgul tarzında çalıyo.
kız benden ayrılmak içi o günü beklemiş beyler.
keşke de yüzüme söyleseydi.
benim bildiğim bütün telefon numaralarını kapattırmış.
sinirden telefon kulubesini yumrukluyorum ama ne fayda.
operasyona çıkma zamanı geldi...

kız benim yanımdaydı merak etmeseydin keşke

@35 çok yakmıyor da park sıkıntısı çekersin panpa ehehe

diyarbakır merkezden sonra aileme anlatmadım nerde oldugumu. merkezde bildiler beni hep. kantinci oldum dedim, cok kalabalık bura dedim, kantinden cıkıp arayamıyorum falan diyordum. bilmiyolar ki bi emir geliyo 2 hafta telefon açamıyoruz, bırak kantini zaten konteynerlerde kalıyoruz. yemeği falan çadırda yiyoruz amk.

beyler amacından saptırmayalım başlığı bide modlarla uğraşmıyım amk ikinci nesil hesabımı yalan ettiler zaten. ucundan gireyim terör olayına.

terör neden bitmiyo, şimdi askerin silah kullanma yetkisi diye bir şey var. önce bu ezberletiliyor.
karşı tarafın elinde silah varsa ve silah ateşliyse, kullanımı kolaysa sen önce havaya ateş açıcaksın,
sonra uyaracaksın, ayaklarına ateş atıcaksın hala fiili taarruza devam ediyosa öldürmemek kastıyla ateş edeceksin gibim sülfat. savaş şartlarında olmadıgımız ıcın bu uygulanıyor ve haliyle mehmetcik&asker sıkamıyo. sıksa hapse girecek bir de.

ikincisi adam polis aracı gecerken tarıyo mahalle arasına dalıyo. her hangi bi eve giriyo. askerin polisin o eve girmesi için arama izni çıkartması gerek. savcı cıkacak ızın onaylanıcakta polis asker içeri girip kendisine kast edeni yakalıcak.
öyle de zor bi olay.

osman pamukoğlu'nun dediği gercekleşirse olur. köpeğe ricada bulunuyoruz biz. sen 20.000 askeri mor kafaya ver o da yapar. ama bu yasalar altında imkanı olmuyo işte. takip yapılamıyo, nihayetlendirilemiyor. ancak istihbarat sağlanıyor işte.

heronlarla izleniyo diyolar. adam milyon dolarlık heronda bug bulmuş sıcaklık geçirmeyen elyaf battaniyeyle, içi aleminyumfolyo şemsiyeyle aleti atlatıyo

birliğe döndük. üzüntüyle karışık tören havası var. güneş yeni doğuyo hava aydınlanmış ufaktan
bütün bizim devreleri alt devreyi torunu torbayı uyanırmışlar sıraya dizmişler.
kahramanlar geliyo ya amk ehehe tabi len olcak o kadar.
tugay komutanı gelmiş karakola.
helikopterden inen sıraya giriyo hemen.
ebemiz gibilmiş tugay komutanının karşısında gözümüzü kırpmıyoruz.
tim komutan yardımcısı olarak ikinci sıradayım tabi.
üst teğmenin başına geçti
teymen hemen tekmil verdi aferin aslanım dedi sarıldı ona.
bana geldi.
kazadaki 9 kusurlu adam istanbul emret komutanım diye yırtıyorum ortalığı,
kazadaki kaç gün var terhisine dedi 63 komutanım dedim.
afferin aslanıma dedi sarıldı. var mı bekleyen istanbul'lu dedi.
ananı gibeyim beni bi ağlama aldı o öyle diyince...