başkasıyla evlendi mi? benim ki evlendi. facebooktaki mesajlar felan hâlâ duruyor, capsli mapsli delillerle bişeyler karalar çizerim buraya. yeter ki dinleyen olsun.
başlıyorum

edit: olum dün gece devam etme diye mesajlar attınız yarıda bıraktım. baktım şimdi ilgi görmüş başlık devam ediyorum, bilginize.
edit2: yatamıyorum beyler, Allah izin verirse bikaç saate bitirmeye çalışacağım. hikayenin sonunda hayata bakış açınız komple değişebilir, kendi hayatınızı sorgulayabilirsiniz.
edit3: hikaye tamamlanmıştır. hadi eyvallah

dayım vardı. izmir'in basmane semtinde bi kız bulup, ailesi vermeyince kaçırmıştı. herneyse yengem bizde kalıyodu, biz de baya kanka olmuştuk onla o zaman, baya da iyi anlaşırdık. aradan biraz zaman geçmişti, bu yengem albümden eski fotograflarını felan gösterirdi bana, ilk orda görmüştüm kız kardeşini.
inanın daha hâlâ öyle bi güzellik canlı canlı görmedim şu izmir'de. fahriye evcen'in tatlı ve yeşil gözlü oldugunu düşünün boy pos aynı, yüz hatları da çok benzer. daha görmeden sadece fotoğraflarına bakarken dalıp gidiyodum anasını satayım

aradan bikaç ay geçmişti, yengem bu kız kardeşiyle iletişim halindeydi. annemler felan nasıl? hakkımda ne düşünüyorlar? beni tekrar isterler mi? hâlâ kızı olarak görüyolar mı? gibi vs. sorular soruyordu. ailesini özlüyordu yengem. yani arada çıkıp görmek istiyordu onları.
herneyse biraz daha zaman geçti, hamile kaldı çocuk dogurdu felan. ailesi de artık kızlarını özledi ve artık görüşecektiler. ben de katilimi tanımaya o zaman başlayacaktım

dayım çalışıyodu ve kızın ailesiyle görüsmeye cekiniyodu. malum ben zütürüyodum yengemi ailesine. bunun kız kardesi de kemeralti carsisinda calisiyormus. ilk zamanlar pek denk gelemedik o yuzden. boş boş ailesine zütürdüm getirdim sadece

aradan 1-2 ay daha geçti, sonra yengem dedi ki, gidelim kız kardesimi görelim calistigi yerde. tamam olur dedim. zaten onu gorebilmek icin aylardir can atiyorum anasini satayim. gittik kemeralti carsisina, bi abiye dükkanı mıydı neydi, tam hatırlamıyorum. girdik içeri, Allah ım bi insan o kadar mı güzel olur. kalbim yerinden çıkacaktı anasını satayım. geçtim arka tarafa oturdum ben bunlar konusmaya basladi kendi aralarinda. sonra bu kiz cikti geldi, bi cay söyleyeyim mi sana, icer misin? dedi. ilk basta nezaketen tesekkür etsem de, içeriz içeriz diyip üsteleyerek üçümüze de çay söyledi, başladık muhabbete

sicak soguk ortasi davrandi ilk gün bu bana orda. ondan sonra her hafta yengemi oraya goturmeye basladim. benim de kizla samimiyetim artsın diye.
neyseki çok geçmeden kız işten çıktı, artık kendi evindeydi. ben de rahat rahat onların eve yengemi bırakıp 3 kişi aynı evde yalnız kalıp konusabilecektik. annesi babasi da calisiyordu zaten pek evde olmuyorlardı. bu benim icin buyuk bi firsatti

konstant tereddütte bıraktın lan beni. yalniz olaylar bambaska yerlere gidiyor, temiz düzgün biriyle evlenmiyor bu. normal bi evlilik değil anlayacagin. dinleyen varsa devam edeyim

oha lan. iş güç var olum bekleyin yazayım. dün konstantin yüzünden yarım bıraktım zaten, bekleyin devam ediyorum

artık gide gele onla baya baya arkadaş olmuştuk. ne sıcak ne soguktuk ama normal gidiyodu herşey. sadece ondan biraz meyil bekliyordum bana karşı.
bi gün akşam yine bıraktım yengemi, gittim bunlara. kendisine dürüm söylemiş kız. karşımda yiyo şapur şupur.
baktı şöyle bana, aç mısın sen? diye sordu. yok ya felan derkene cümlemi bitiremeden tuttu dürümü ağzıma soktu anasını satayım. al ye şunu dedi. derken gözlerinin içi güldü bana karşı. o an anladım bana karşı bişeyler hissettiğini

artık numaralarımızı birbirimize vermiştik, her gün havadan sudan şöyle böyle konuşuyorduk. arada bi zarflıyodu bu beni. fakat ben cool takılıyodum hani kızın peşinden koşmayayım, o benim peşimden koşsun kafasındaydım ilk zamanlar.
biraz daha zaman geçti, yengem bebeğini doğurdu. o da artık bizim mahalleye gelip yengemi ve bebeğini görüyordu. aynı zaman da beni. o gelmeden mesaj atıyodu bana zaten, çık gel ablama geliyorum diye. hâlâ sevgili değiliz yalnız, ikimiz de birbirimize karşı bişeyler hissediyoruz ama ortada bişey yok

bigün yine geldi bu yengeme. evde ben, yengem, bebeği, ve o. dörtdümüzüz sadece. yengem lavaboya girdi, biz de yatak odasında bebeğin yanındayız. aldı bu bebeği eline, baktı şöyle bana gözlerinin içi gülerek. Allah ım bi insan o kadar mı güzel olurdu ya, eriyodum gözlerimin içine bakarken anasını satayım. baktı işte öyle derin derin, gözlerinin içi gülerek. ve mânâlı şekilde dediki; inşallah bizim de böyle bir bebeğimiz olur. inşallah dedim ben de. hayatımın en mutlu sahnelerinden biriydi o an

https://www.youtube.com/watch?v=kN3FBR7yL6Q

durun lan sigara yakayım öyle devam edeyim

artık sevgiliydik. mesajlarda o canımlı cicimli konusmalar bitti, hayatimli bitanemli konusmalar basladi. 1 hafta sonra tekrar görüştük yengemde. oturduk yalnız konusuyoruz ediyoruz felan. sohbet ederken yengem de marketten bişey almamızı istedi. tamam dedik gidelim, çıktık el ele yürüyoruz. marketteyiz, bu sağa sola bakıp sürekli ne alayım sana, bunu yer misin? şundan içer misin? vs. sorular sorarak sürekli beni mutlu etmeye calisiyordu. herneyse almamız gereken şeyi alacaktık, bu yanlış bişey aldı. ondan alma onu istememişti dedim. şöyle baktı yine bana, olsun alalım, yanlışsa bi daha gider geliriz, olmaz mı? dedi. aşka bak anasını satayım. o da artık surekli benle vakit gecirmek istiyodu

artık harbiden her geçen gün aşkım daha da artıyodu bu kıza karşı. çok fazla seviyordum, başı da kapalıydı lan. hem aşırı aşırı derecede güzel ve aynı zamanda namuslu(!) ya da öyle sanıyordum. tam istediğim gibi birisiydi işte. tahmin edeceğiniz üzere izmir'de evlenilecek kız bulmak çok zor. böylesi bulunmayacak bi nimet burda.
herneyse, bigün yine yengemde beraber oturuyoruz, bunun elinde telefon birileriyle mesajlaşıyor. ama ben kızı sıkmak istemiyorum, hemen katı kurallar koymak da istemiyorum bu kıza karşı. aldırış etmedim o gün, konuşsun dedim kendimce. hem ne yapabılırdı ki? benim yanımda başka bi erkekle mi mesajlasacaktı?

bir sonraki hafta yine yengemde beraberiz. ama aramızda bi soğukluk var, arada bi tartışıyoruz felan, öyle devam ettiriyoruz ilişkiyi.
baktım bu yine aldı eline telefonu, birileriyle mesajlasıyor. zaten biraz sinirliyim buna, çıkıştım direkt;
- kimle konuşuyosun sen ya?
- eski işyerimden bi arkadaşımla ya.
- kim bu kız mı erkek mi?
- ne erkeği be. kız tabii.
- bakayım mı bi şuna?
- fotografı yok ki, kardeşinin bebek resmi var sadece.
- iyi göster.
- al bak.
- iyi tamam, merak ediyorum ama konuşmalarınızı. bakayım mı ne konuşuyosunuz?
- ya kızların kendi aralarında konuşabildigi özel şeyler vardır senin bakman dogru olmaz.

böyle diyince bişey diyemedim anasını satayım. kızların sadece kendi cinsleriyle ilgili özel muhabbetleri olabilirdi ve bi erkek olarak benim o özel konusmalara göz sokmam dogru bi davranıs olamazdı. o yüzden pek sorgulamadım bunun uzerine. ama yine de aklımın bi kosesinde kafamı kurcalayan şeyler oluyodu.
böyle bi muhabbet geçti o gün işte. bu diyalog aklınızın bi tarafında kalsın simdi

https://www.youtube.com/watch?v=5rwlxwj8rv8

şunda da yakayım bi sigara, yazıyorum bi yandan

bikaç gün daha geçti aradan, bu benle bildiginiz soguk konusuyor. lan dedim niye böyle yapıyosun? neden soguk davranıyon bana? bi tak mu yaptım hayırdır? dedim.
yok soguk yapmıyorum, sana öyle geliyor minvalinde şeyler söyledi. ben çıldırmak üzereyim ama. o benim içime düşen kız gitti, suratsız soguk bi kız geldi artık.
bikaç gün daha sabrettim, sonra yeter artık, istemiyorum. bitsin uzatmaya gerek yok dedim. akabinde telefondan engelledim ve sildim. elim titreyerek yaptım bunu. ve gündüz vakti vurdum kafayı yatmaya calıstım.
uyuyorum, aradan 3-4 saat geçmiş, uyurken odamın kapısının acılma sesini duydum. tam gözlerimi acıcam bi baktım biri yanagımdan optu. şok oldum kal geldi o an anasını satayım, annem de arkadan bizi izliyor. günaydın dedi gözlerimin içine bakarak. nasıl diyim ya, o an böyle enkazdan kurtulmuş gibi çıkıp sarıldım buna. baktı yine şöyle bana. seni kaybetmekten korkuyorum, bi daha ayrılmak etmek yok dedi. gözlerinin içine bakıp güldüm sadece, oturduk laptoptan film felan izledik. öyle geçti günümüz. hatta annem o gittikten sonra geldi yanıma, olum bu kız sana çok aşık, söz möz bişey yapın o kadar ciddiyseniz dedi. yapacağız zaten dedim.

ömrü hayatımın en güzel ve en unutulmaz günüydü o gün.

aradan biraz zaman geçti, konuşuyoruz şöyle böyle. bi gün oldu şöyle bi soru sordu bana.

- hiç o işi yaptın mı?
- yok, gunahından sakındıgım için yapmadım, evlenecegim insanın da temiz olmasını istiyorum bunun da etkisi var. (not: maalesef yalan söylemistim)
- iyi o zaman sevindim.

sonra muhabbet biraz ilerledi, evlilikten çekindigini söyledi bana. neden dedim;
- benle evlenmek mi istemiyosun?
- hayır istiyorum
- e o zaman?
- ya o işi yapmaktan korkuyorum.
- neden?
- ya korkuyorum işte.

sonra bu muhabbet uzerine kıllandım ben biraz. hatta baya çıkıştım buna. en son yoksa bakire mi değilsin ne bu korku diye atarlandım. şunu dedi:

- tamam dedi evleneceğiz, ama ilk gün yaparsın bir daha hiç yapmazsın, kabul ediyo musun?
- ya sacma sapan konusma, ben sadece o is icin mi evleniyorum senle?
...

hararetli bi tartısma cıktı sonunda, en son yine dedi ki

"evlenelim, herkesten gizli bi sekilde sana bi kadın ayarlayalım sen onla gör o işi. sadece ikimizin arasında kalır bu." dedi.

ben de kızdırmak için dedim ki, iyi sen evde bizi yalnız bırakırsın ben görürüm kadınla o işi. böyle diyince kızardı bu tabi. yok ya öyle de olmaz dedi. sonra google dan felan arastırdım harbiden bazi kızlarda böyle bi hastalık gibi bişey varmış. daha sonra bu konuyu pek kurcalamadım

bi nescafe yapayım beyler, 5dk müsade verin bana

neyse aradan biraz daha zaman geçiyor, artık bi ayrılıp bi barışıyoruz. ilişki o gunden sonra gittikce sarpa sarmaya başlıyor. 1 hafta o konusmuyor ben mesaj atıyorum, sonra 1 hafta ben konusmuyorum o mesaj atıyor. berbat sekilde ilerliyo ilişkimiz.

bi gün yine ayrıyız, ablama geldi bu. ben de ordayım. sürekli benle ugrasıyor, güldürmeye calısıyor felan. ben yüz vermiyorum, tabiri caizse o ara kız gibi trip yapıyorum. en son aksam oldu, otobüse binip eve gidecek. mecbur erkeklik görevi duraga kadar bırakacaksın.
duraga geldik, arkada kuafor kaldırımında oturdum tek basıma otobusun gelmesini bekliyorum. yanımızda da yengem ve küçük oglan kardesi var. ben orda otururken geldi yanıma. gözleri dolu dolu gözümün içine bakıyor. lütfen bana bak, ne yaptım ben sana, neden böyle yapıyosun minvalinde konusuyor. ama inanın hakediyodu beyler gene kısa kısa yazmaya calısıyorum o ara baya tartışıyoduk.
herneyse bişey demedim yine ben yüzüne dahi bakmadım. otobüsten inerken mesaj attı bana "eve dogru gidiyorum haberin olsun, pek umrunda degilim ama"