son 4 yılımı anlatıyorum

kaçmadan önce merakları gidereyim :d

ama önce şarkımız ...

https://soundcloud.com/ko...muslum-gurses-seni-yazd-m

evet... onları öyle görünce beynimden vurulmuşa döndüm. başımdan aşağıya kaynar sular döküldü adeta.

ebru...

cenk abi...

olamaz! onlar birlikte olamaz!

benimdi ebru. biz ayrılmadık ki hem. sadece aramız bozuk. biraz dargınız birbirimize. o kadar. abartılacak birşey yok yani... ve benim biricik sevgilim ebru, faşoların en önde gideni cenkle kol kola, gülüşe gülüşe gidiyor gözümün önünde...

nasıl da güzelmiş meğer ebru...

niye kaybettim ki ben onu? ne oldu da uçup gitti ellerimden?

kendime lanet ettim. hatta küfrettim evet.

ve elimdeki bira poşetini osmana verip düştüm peşlerine. osman "nereye gidiyorsun oğlum?" deyince ona "aga siz gidin. ben bir bakacağım şunlara" deyip yolladım onları.

ve başladı kobra takibi...

bir cafeye oturdular biraz yürüdükten sonra. ben de onları rahatça görebileceğim ama aynı zamanda rahat bir şekilde kendimi onlardan saklayabileceğim bir yer aradım önce. sonra tam çaprazlarındaki cafeye oturdum. bir çay söyledim kendime. çayım geldi ama iştah mı var sanki amk...

gizli gizli kesiyorum.

gülüşmeler...

çekingen el şakaları...

içim kan ağlıyor.

o an farkettim. meğer aşıkmışım ebruya.

1 saat kadar oturdular. sonra kalktılar. ben de hemen peşlerinden kalktım tabi. kalkarken hesabı ödemeyi unutmuşum o derece sinirliyim düşünün...

arkamdan koşturan garsonu farkedince döndüm bi 5 lira sıkıştırdım eline. sonra devam ettim takibe...

uzun bi yürüyüşün ardından cenk abinin evin önüne geldiler. saklandım tabi ben de. sonra evin cdıbına doğru baktım. biraz sonra ışık yandı ve çok değil birkaç saniye sonra perdeler çekildi. dayanamıyordum. kıskançlığımdan ölecektim. size söyledim mi bilmiyorum. cenk abinin evinin altında anahtarcı dükkanı vardı. camında çilingir işleri falan yazıyordu. bir sabit numara ve bir de cep numarası görünce hemen telefonumu çıkarıp cep numarasını aradım ve telefonu açan adama çok acil bir iş olduğunu, yeni doğmuş kızımın evde tek başına kaldığını ve normal fiyat neyse 10 katını vereceğimi söyledim. adam da yarım saat sonra damladı tabi. ama o yarım saat geçmek bilmedi. neyse...

herif gelince benim bi kızım olamayacak kadar genç olduğumu farketti doğal olarak. tam bunu dile getirecekti ki "tek kelime edersen kafanı gövdenden ayırırım. aç şu kapıyı" diyerek önce binanın dış kapısını, ardından cenk abinin daire kapısını açtırdım.

kapının tam karşısındaydı cenk abinin odası.

ne göreyim...

küçük dilimi yutacaktım nerdeyse...

ebru takma yannanla cenk abiyi gibiyor!

meğer bizim cenk gol yemek istiyormuş. çok sıkılmış gol atmaktan.

tam kaçıp gidecektim ki anahtarcı kafama silah dayadı.

sonra beni salona alıp daire kapısını kilitlediler.

silah zoruyla soydular beni ve sonra zütüme buzlu badem soktular.

canım yandı.

çok acıdı...

not: gülün istedim muallakler. nasıldım? :d :d :d

yok lan bari gitmeden önce bir part atayım da merakları gidereyim.

şarkımız geliyor. http://www.youtube.com/watch?v=IFDV-TkbRI8

"evet geliyor" diye cevapladı telefondaki ses. "ebru'yu aramıştım" dedim ve o henüz konuşmadan ekledim "siz kimsiniz?"

"bir arkadaşıyım. ebru şu an müsait değil." deyince kan beynime sıçradı. "giberim müsaitini! ebruyu telefona ver" dedim bağırarak. "kardeş sakin ol. ben sevgilisiyim. hayırdır?" dediğinde daha bir delirdim. "lan yannan! telefona ver diyorum. illa gelip ananı mı gibeyim?" dedim bağırarak. "gel lan." dedi. onun da ses tonu yükselmişti. "adres ver amın oğlu" dedim. adresi söyledi, ben de tekrarlayarak aliş ve adem'e yazdırdım muallaknin tohumunun adresini.

telefonu suratıma kapattı sonra. aliş'e döndüm ve "bursa'ya gidiyor muyuz yoksa ben otobüsle mi gideyim?" diye sordum. "oğlum ne oldu lan?" dedi. anlattım durumu. lavuk sevgilisiymiş falan...

odadan eşyalarımızı bile almadan, aceleyle çıktık. otele yakın bir büfeden sigara, su, bisküvi ve kola aldık bir sürü. yolda durup vakit kaybetmeye hiç niyetimiz yoktu. yol boyunca içim içimi yedi...

hiçbir yerde mola vermedik. öyle ki çişimiz gelse, boşalan pet şişelerden birine işiyor, camdan dışarı döküyorduk. şişeleri ziyan edemezdik.

erkeklik yapacağız ya, kimseye haber vermedik amk. zaten böyle durumlarda haber vermeyi isteyebileceğim yegane kişi olan cenk abinin de telefonu kapalıydı. kuzenlerime ya da abime haber verebilirdim fakat bu korkaklık göstergesi olurdu. siz siz olun, kahramanlık yapmaya çalışmayın beyler.

neyse bursa'ya ulaştığımızda, zaten bildiğimiz bir semte gidip sora sora lavuğun verdiği adresi bulmaya çalıştık. önce mahalleyi, sonra sokağı bulduk haliyle. kapı numarasına kadar gittik fakat bir gariplik vardı. bize verilen adreste giriş katı olduğu yazıyordu ama bu binanın giriş katı, camları gazete kağıtlarıyla kapatılmış boş bir dükkandan ibaretti.

arabadan inip etrafa bakındığımız sırada sokağın giriş ve çıkışlarından, bu mahallenin çocukları olduğu anlaşılan 25-30 kadar genç girdi sokağa aynı anda. sonra dükkanın kapısı açıldı ve içeriden ebru'yla birlikte 25-26 yaşlarında genç bir çocuk çıktı. "ne oluyor demeye kalmadan sokağın iki tarafından giren çocuklar bize girişmeye başladı.

bir iki kişiye vurmayı başarabilsek de adamlar anamızı gibti haliyle. en son yürüyecek halimiz kalmayınca bizi sürükleyerek boş dükkanın içine çektiler. içerisi boş değilmiş meğer. birkaç koltuk, bir masa ve etrafında sandalyeler, küçük bir televizyon filan vardı içeride.

aliş'i, adem'i ve beni domalık vaziyette masaya bağladılar halatlarla. garanti olsun diye koli bandıyla da desteklediler. sonra telefonda konuştuğumuz lavuk haşmetli penisini anüsüme soktu. çok canım yandı...