sonunda bitirdigim eserim b o ş l u k t a

11. Sayfadayım ama utanıyorum, hemde çok. Lanet olsun bu sözlüğe, züt memenin peşinden ayrılmayan pisliklerin gerçek sanata yaptığı saygısızlığa... Buradaki basit kitleye hitab etmiyor bu hikaye dostum.

Rahatlıkla söyleyebilirim ki hikayen incideki hikayeler arasında en iyilerden birisi ama teknik olarak kesinlikle en iyisi diyebilirim, aksini iddia eden pek bir kimsede çıkacağını sanmıyorum, kesinlikle profesyonel bir teknikle yazmışsın.

işten ayrıldıktan sonra Gökhanların evde pineklemeye başladım. işten aylığımı aldıktan 3 gün sonra kovulmam en azından parayı içerde bırakmamamı sağlamıştı. Paramı ise evde alkole ve sigaraya yatırıyor o pidelerin içine katamadığım hapları alkol alırken kafa yapsın diye kullanıyordum. Size şunu söyleyebilirim ne olursa olsun Xanax kullanmayın. Bir yaşayan ölü olmak istemiyorsanız kullanmayın. 20 yaşın altındaysanız ya da bünyeniz zayıfsa benim gibi Prozac kullanmayın. içinizde nasıl sebepsiz ve dizginlenemez bir intihar hissi uyandırdığına emin olun inanamayacaksınız. Aptal aptal sırıtmak dünyada en sevdiğiniz insanın ölüm haberine ne zaman gömüyoruz diye cevap verip kahkahayı basmak istemiyorsanız sakın votkanın yanında 3 tane insomin yutmayın.. Sebepsiz mutluluk ilacı seni.. ya da 26 saat aralıksız uyumak istemiyorsanız sakın çakırkeyifken 3 unisom almayın. Bira şişesine ya da perdeye dertleşirken ağlamak karanlıkta size gelen suretler görmek istemiyorsanız tantum draje kullanmayın..

Dostum şuan sadece ilk sayfadayım ama gözlerime inanamıyorum, tek kelimeyle mükemmel.

Dostum tebrik ediyorum eline saglik. bir anayasa dersimi daha sozlukte hikaye okuyarak kacirmama degecek kadar guzeldi emin ol.

ağladım gecenin bu saatinde yazamıyorum ne hissettiğimi çok güzel olmuş panpa helal olsun ne diyeyim gibtin attın duygularımı ama kötü olduda diyemiyorum

Sınav zamanları fotokopi alıyordum. Olmuyordu ama olduruyordum. ilk sene çok fazla batırmasam da dersleri, 2 sene alışkanlık haline gelen devamsızlık ve ruhani şartlarımın limitlerde olması sebebiyle iyice batırmıştım. Birinci sınıfın 2 dönemi yurdun dibindeki tekel bayiine abone olmuştum adeta. Babam yurt paramı ödüyordu ve bana açtırdığı hesaptan para yolluyordu. Ben ise bu parayı direk sigara ve alkole yatırıyordum.
Yurttaki dolabımda her daim bir 70lik votka ve yedek paket bulundururdum. Gece odadakiler yattığında ben kalkar votkamı sigaramı içer sabaha karşı uykuluk niyetine kahvaltımı yapar uyurdum.

Onlar gibi olmak için artık çok geç oldugunu anladım. Yaşım 20 olmuştu. Ağaç yaşken eğilir lafı doğruydu. Çocukluktan üstüne yapışan olgunluktan sonra insanlardan tiksinilen 4 yıl ve sonuç. Yirmi yaşında gençliği yaşayamamış olgun yaşlı birisi. Ne biliyim onlar gibi güldüğümü eğlendiğimi hayal edemiyordum. Ya da onlar gibi giyindiğimi.. Onlar gibi gülümseyemiyordum. Ben onlardan soyutlanmıştım.

Bir süre sonra üniversitenin benim için artık anlamsız oldugu kanısına vardım. Dersleri okuyup bölümü bitirmek de benim için zordu çünkü 2 senedir derslerin çoğundan kalmıştım ve okusam bu şartlar altında 5-6 yıl daha okumak zorundaydım. Ayrıca babamın parasını da istemiyordum. Bütün bunları 2 dönemin ortasında düşündüm. Ve ev arkadaşlarıma da söyledim.

Sonra Gökhan ve onun arkadaşı Kadir ile evde pineklemeye ve iş aramaya başladım. Size biraz ev arkadaşlarımdan bahsetmek istiyorum. Gökhan benimle aynı bölümü okuyan bu ildeki en yakın arkadaşım. Babası vali yardımcısıymış ama kendisi öyle gösteriş meraklısı zengin tiplerden değildir. Efendi sakin aklı başında ve lüksle öyle çok işi olmayan birisi. Onunla çok iyi anlaşıyorduk ilk sene. ilk gün tanıştığım elemanlardandı ve kafalarımız denkti. Kısa sürede samimi olduk. Benim hayat hikayemi bilmez sürekli neden sessizsin Mesut falan diye sorardı gerçi halen sorar. Anlatmadım. Anlatmam da. Ben böyleyim der geçerim. Neyse ikinci sene ev tutma muhabbeti döndü. Gökhanın onla arkadaş olmamı yanlış anlamasından çekinip ben eve çıkmak istemediğimi yurtta kalmak istediğimi söylesem de ısrar etti. Zaten ilk senenin sonuna doğru yurtda da yönetimle aram iyi değildi. Aşırı serbest oluşum ve yurt içinde alkol sigara kullanışım kulaklarına gitmişti ve mimlenmiştim. ikinci sene aynı yurtta kalsaydım kesin yakalanır ve atılırdım. Başka tanıdığım kimse de yoktu. Gökhanla eve çıkmayı kabul ettim. Fakat kendimi ezdirmek gibi bi niyetim yoktu. Kendisine de söyledim. Kendisinin zengin olabileceğini ama tutacağımız evin makul mantuklı bir öğrenci evi olmasını istediğimi ve tutarı mutlaka bölüşeceğimizi söyledim. Sonra sınıftan az çok tanıdığım Kadir de ev planımıza dahil oldu. O daha çok Gökhanın arkadaşıydı benim kendisiyle pek muhabbetim yoktu ve böylece 2 senenin başında eve çıkmış olduk.

sonunda bitirdigim eserim b o ş l u k t a

sonunda bitirdigim eserim b o ş l u k t a

Gökhan ve Kadir iyi düşünmem gerektiğinden bahsettiler. Onlar için bunun bir sıkıntı yaratmayacağını söylediler. Ben de bu bir haftalık süreç içerisinde okuldan çıktı belgemi aldım. Ailemi son kez arayıp durumu bildirdim. Beni aramamalarını ve numaramı değiştireceğimi beni merak etmemeleri gerektiğinden ve kararlarımdan bahsettim. Sanki çok da umurlarındaydım. Sonraki ilk işim cep telefonu numaramı değiştirmek ve babamın para yolladığı banka hesabını kapatmak oldu.

sonunda bitirdigim eserim b o ş l u k t a

hikaye bekleniyor...
..
.
.
.
.
.
.
..
.
.
.
beklendi

ne la bu bi ara bakayim

dinliyoz bin devam

Her gözlemlediğim normal insan gibi o da bu kısa süreli depresyonundan sıyrılıverdi ve hayatına devam etmeye başladı. Belki ayrıldığı son sevgilisine üzülmüştü belki de başka bir derdi vardı fakat sonuç olarak sıkıntılı ruh hali geçmişti ve şimdi normaldi. O somurtan yüzünden, boş boş bakan gözlerinden eser yoktu. Bu beni hiç şaşırtmamıştı. Çünkü insanların büyük bir çoğunluğu için böyle mutsuz üzgün depresif ruh halleri gelip geçicidir.. Bu buhran onlar için normal değildir. Normal olarak genelde mutlu düzgün normal gidişatı olan bu hayata sahip insanlar için anormal olan bu depresif haller yerini elbette kısa sürede yine normal olan mutlu seyrine bırakır. Gülüp eğlenirken hayatı yaşarken kısa süreli bir buhrana girerler. Acı çekerler mutsuzdurlar ve ağızlarından benim cümlelerim dökülür, içleriki duygular benim duygularımdır. Onlarla aramdaki fark zamanı gelince onların tekrar gülüp eğlenmeye başlamalarıdır. Benim gibi azınlık için (çok küçük bir azınlık) normal olmayan şey mutluluktur. Hayat onlar için normalde sıkıntı stres düş kırıklıkları gözyaşları ve depresyon halinde seyreder sonra kısa bir mutluluk arası verilir. Bu mutluluklar tıpkı o mutlu insanların kısa süren depresif halleri gibi yalandır. Gerçek değildir. Yerini kısa sürede gerçek hal olan mutsuzluğa, sinir krizlerine bırakır.

Gorki diye bir hikaye vardı, baykuş yuvasında. Bir hikayeden daha önce onun kadar etkilendiğim tek tük şey vardır. Buda onlar arasında.

Ama bazı acı gerçekler varki ki bu hikaye burada tutmaz, inciyi biliyorsun ve sen hikaye üzerinde prim yapmaya çalışan şerefsizler gibi part part yazmamışsın. Buradan anladım zaten istediğin tek şey okunmak, prim yapmak değil.

Ben de yiyeceğim dayağı hesaba katarak işten ayrıldığımı söyledim. Arabanın sahibi adam da işten ayrıldığımı söyleyecekti zaten.

işten ayrıldıktan sonra hayatım monotonluk döngüsü içinde gidip geliyordu yine herzamanki gibi. Bir monotonluktan çıkıp başka bir monotonluğa giriyordum. Okul ev tekel dükkanı, iş gökhanların evi tekel dükkanı.. Kahretsin ki benim hayatım böyleydi işte.. Belli zaman dilimlerinde belli monotonluğu köküne kadar yaşıyor sonra tam kurtuldum dediğim anda başka bir monotonluğa kapıldığımı fark ediyordum.

hikaye sağlam reserved

Fazlasıyla etkileyici.

Senden birşey rica edeceğim, romanını burada lütfen rezil etme. Biliyorum bir kitabı bastırmak gerçekten çok zor olur, bende heveslenmiştim bir ara ama buraya düşmesin bu roman.

Bizimkiler zaten okumaz ama telif vs almadıysan, çalarlar.

Edit: roman değilmiş ben sandım daha uzayacak.

nickin çok ciks