Onların bu olayla ilgili bir haberi olmadığını sanıyordu. Sonra bakışlarımızdan olan biteni anladı. Bana dönerek alaycı bir şekilde

-Aah hiçbir şey bulamadım. Başka bir kulede olmalı.

diyerek elindeki haçı fırlatarak,

-Bu ne peki ha?

-Ne diyebilirim ben koyu bir katoliğim üzerimde hep haç taşırım.

-Hahah çok komikmiş

diyerek elindeki silahı bana doğrulttu.

Hector: Hey Joel yeni anlaşmamı istiyorsun tamam olur ama haydut gibi davranma olur mu şimdi şu elindeki silahı yerine koy.

Joel silahı alarak beline yerleştirdi.

Hector: Eee sana %10 pay verelim

Joel gülerek yarısı diye üsteledi.

Niklaus: Hey işin çoğunu biz yapıyoruz ve biz olmadan hazineyi hiçbir şekilde bulamazsın %10 makul bence.

Joel bu sefer %25 diye üsteledi.

Hector: Bak Joel %20 olsun anlaşalım şansını fazla zorlama bence.

Joel sonunda kabul etti. Hector elini Joel'a anlaştık diyerek uzattı. Joel elini tam uzatacakken Hector cebinden çıkardığı demiri Joel'un karnına soktu. Joel silahını hemen aldı ama Hector Joel'un elini havaya doğru yöneltti. Joel havaya bir el sıktıktan sonra Hector'dan ikinci darbeyide yiyerek yere yıkıldı..

Niklaus: Hector aklınımı kaçırdın sen?

-Öğrenmek ister misin?

Telaşla,

-Beyler peki şimdi ne tak yicez? dedim.

Hector: Plana sadık kalıyoruz.

Dışardaki gardiyanlar silah sesini duymuş bize doğru geliyorlardı. Bir an önce bu hapishaneden çıkmamız lazımdı.

Hector: Beni izleyin

diyerek dışarı çıktı. Yapacak bir şeyimiz yoktu. Çaresizce Hector'un peşine koyulduk. Dışarıya doğru kaçmaya çalışıyorduk. Damların, çatıların üstünden atlayarak bir şekilde ilerliyorduk. Ama gardiyanlar bize nefes aldırmıyordu. Kurşunlardan güç bela sıyrılarak Hector'u takip ediyorduk. Niklaus'a bir zarar gelmesinden çok korkuyordum. Onu korumam gerekiyordu ama beni kim koruyacaktı?

Önümüzde yol yoktu. Sanırım sıkışmıştık. Tek çaremiz vardı. Karşı binanın çatısına atlamak..

Aradaki mesafe gerçekten korkutucuydu. Ama yapacak bir şeyimiz yoktu mecbur atlayacaktık. ilk önce Hector başarıyla atladı. Sonra Nik bana atlamamı işaret etti. Gardiyanlar yaklaşıyordu bir an önce gitmeliydik. Dualar ederek sonunda karşı çatıya atladım. Bir şeyim yoktu. Sıra Niklaus'da

/Hadi Niklaus korkulacak bir şey yok.

Nik uzun bir nefes aldıktan sonra atladı. Tam düşecekken elinden kavradım. Yukarı doğru çeekerken kurşun sesiyle beraber duraksadı. Ağzından kan geliyordu. Vurulmuştu.

-Nik sakın bırakma dayan hadi çıkacaz burdan..

Dayanamıyordu kendini aşağı, boşluğa dogru bırakmak istedi ama izin vermedim, veremezdim..

-Nik diğer kolunu da uzat bana hadi acele et.

Niklaus yüzüne acı bir gülümseme yerleştirerek boşluğa doğru bıraktı kendini.

-Niklauss hayırr.

-Gitmemiz gerekiyor Cooper gardiyanlar yolda.

-Hayır hala orada biliyorum.

-Hayır o öldü hadi tekne duvarın hemen arkasında.

-Hayır hayır yapamam olmaz, onu bırakamam.

-Cooper Niklaus öldü şimdi ya benimle geliesin ya da onun peşinden gidersin.

-Pekala keyfin bilir

diyerek uzaklaştı

Kalkmam gerekiyordu yoksa bende kardeşim gibi vurulabilirdim. Arkama bile bakmadan ağlayarak Hector'un peşinden tekneye doğru ilerledim..

Bugünlük bu kadar yeter yarın 9 da tekrar devam ederiz.

iyice wattpad oldu sözlük dıbınakoyayım

okunabilir

Rezolasyon

Rezerve

Rez zzz

Rezzzaaakk

Bu ne aq adam ilk iki partta Uncharted 4 ü yazmış izleyen veya oynayan bilir yalansa yalan diyin dıbına koyim

Rezecikimaya

15 yil sonra

35 yaşındaydım artık. Hayatımı düzene sokmuş, işime odaklanmıştım artık. Bu yıl içerisinde evlenmiştim de. Dalgıçlık yapıyordum ve küçükte bir ofisim vardı. Bu şekilde geçiniyorduk...

Ofisi kitleyip evime doğru giderken iş arkadaşım Matt ile karşılaştım. Elinde bir dosyayla bana doğru geliyordu.

-Merhaba Cooper.

-Merhaba. Bir şey mi oldu?

-Sana bir hediyem var.

-Neymiş bakalım?

-Buyur kendin bak.

diyerek elindeki zarfı bana doğru uzattı. Bu bir iş teklifiydi. Kağıtta bir gemi mürettebatını araştırmam için Malezya'ya gitmem gerektiği yazıyordu. Bu iş benim için fazla riskliydi ama..

Hayatım yeni yeni normale girmişken bu teklifi kabul etmem doğru olmazdı .

-Matt bu teklifi kabul edemem dostum.

-Niye peki?

-Kendimce sebeplerim var. Hem başka bir çalışana zütürsene bu teklifi seve seve kabul edeceklerinden eminim.

-Bak Cooper sen elimizdeki en iyi elemansın. Bu işi en iyi sen yaparsın sadece. Al şu dosyayı iyice bir düşün belki kararını değiştirirsin ha?

-Sanmıyorum ama ver bakalım.

iskeleden ayrılıp eve vardım. Eve geldiğimde Claire beni güler yüzle karşıladı. Yorucu bir günün sonunda çok acıkmıştım. Dolaba bakındım. Bir şeyler buldum. iki tabağa koyarak Claire'ın yanına gittim. Laptopdan bir şeylerle uğraşıyordu sanırım işiyle alakalıydı. Yanına oturduğumda evvveet bitti diyerek laptopı masaya bıraktı ve getirdiğim yemeği yemeye başladı.

-Eee gnn nsldı?

Yemek yerken konuşuyordu ve hiçbir şey anlamamıştım.

-Ne, ne diyorsun?

-Ah özür dilerim günün nasıl geçti diyorum.

-Aaah fena değil sıradan bir gün işte. Nehirden bir sürü çöp çıkarmak zorunda kaldım.

-iyi işte yüzmek için fırsatın olmuş. ilginç bir çöp buldun mu bare?

-Hiçbir şey yoktu. Şansına küs. Biraz da sen bahsetsene.

Bu esnada karşıdaki resim dikkatimi çekti. Bu resim 15 yıl önce haçı çaldığım hücreyi gösteriyordu tam olarak. Resme iyice dalmıştım. Bu sırada Claire beni dürterek

-Nereye daldın bakalım?

-Hiiç seni dinliyordum işte. Devam etsene çok heycanlıydı.

-Öyle mi? Neymiş bakalım o heyecanlı olan şey?

-Şeey.. eee... iş yerindeki kötü hava gazlarından bahsediyordun işte.

-Ahahah kabul etmeliyim ki çok yaklaştın.

-Claire yarın erken kalkmam gerekiyor. Uyumaya gidiyorumh ben. Bir şey istiyor musun benden canım?b

-Yok tatlım iyi uykular sana.

-iyi geceler.

Sabah olduğunda üstümü giyerek ofisime doğru yola çıktım. Ofise vardığımda sabah saat 6:30 du. Bazı evrakları imzalamam gerekiyordu. Kağıtlara tam bakarken kapı çalıyordu. Bu saatte kim ne istiyordu ki?

-Kapalıyız.

Devam ediyordu.

-Henüz açık değiliz.

Kapıya sertçe vurmaya devam ediyordu.

-Tamam be tamam bekle geliyorum.

züt herif bu saatte ne istiyordu ki?
Kapıyı açtım.

-Buyrun beyefendi.

Adam arkası dönük bir şekilde.

-Evet.. bennn eh.. küçük kardeşimi arıyordum da. Boyu sizin kadar, biraz daha çelimsiz ve tepesinde daha az saç var. Gördünüz mü?

-Nikk...

-Seni yeniden görmek güzel Cooper.

-Niklauss

diyerek boynuna sarıldım.

-Hey sakin ol ufaklık. Enerjini hemen harcama.

-Ama nasıl.. ben sandım ki, senin vurulduğunu gördüm.

-Evet doğru gördün tam buradan

diyerek karnındaki yarayı gösterdi.

-Ohh tanrım. Peki nasıl kurtuldun?

-Doktorlar beni güzelce yamadı ve doğruca hücreye geri gönderdiler.

-Evet ama ben deli gibi araştırdım. Bütün kaynaklar senin öldüğünü gösteriyordu.

-Cooper bir gardiyanı öldürdük ve bir hücrede çürüyerek ölmemi istediler ve neredeyse öyle de oluyordu.

-Tanrım Nik, eğer bilseydim yemin ederim senin için..

-Evet geri gelirdin ama önemli olan kurtulmuş olmam.

Niklaus'u birden karşımda öylece görünce ne yapacağımı şaşırmış bir halde öylece yerime sabitlenmiştim.

-Şimdi yere düşüp bayılmayacaksın değil mi?

-Eeh belli olmaz.

-Vay vay vay o yüzükte neyin nesi öyle?

-Ben evlendim abi, Claire adı. Onunla tanışmaya gel bu akşam yemekte benim evime gel ve senin hakkında her şeyi ona anlatırım.

-Cooper benim başım baya belada.

-Ne, ne diyorsun sen?

-Stefan Gerard ismi sana tanıdık geliyor mu?

-Evet şu uyuşturucu kaçakçısı mı, Panama Katili öyle değil mi tanıyorum niye ki?

-Son yılımda benim hücre arkadaşımdı. Hapishaneden onun sayesinde kurtuldum. Silahlı adamları hapishaneyi bastı ve bizi oradan çıkardılar. Hazine meselesindende haberdardı. Hapisten zor da olsa kaçmayı başardık. Arabayla oradan uzaklaşırken bana hazineyi ne zaman bulacağımı sordu ve arabayı durdurtup beni yere fırlattı. Eğer ki hazineyi 3 ay içinde bulup yarısını teslim etmezsem beni bulup ölümden beter edeceğini söyledi. Sonra da gitmeme izin verdi ve işte burdayım.

-Bu hiç iyi olmamış Nik.

-Niye gider kaldığımız yerden devam ederiz ve...

-Kaldığımız yerden mi? Nik kaldığımız yer falan yok. Hector ve ben kaçtıktan sonra, Hector Samuel Bellamy katedralinin çevresindeki tüm arazileri satın aldı. Haftalarca didik didik aradı. Salak herif tek bir çömlek bile bulamadı. Hazine orada değil.

Niklaus bunun üzerine iç cebinden çıkardığı kağıdı bana doğru uzattı.

-Bu da ne?

Resime dikkatlice baktığımda 15 sene önce bulduğumuz haç vardı.

-iyide Nik biz bu haçı bulmuştuk zaten.

-Emin misin? Çünkü bizim bulduğumuz hasarlı ve boştu hatırlarsan.

-Hasgibtir bu hala sağlam. Bu korsan birden fazla haç yapmış.

-Evet yani demekki bulduğumuz o haçta olmayan şey...

-Hala bunun içinde duruyor büyük ihtimalle.

-Nerde peki bu?

-Bu nadide parça 3 gün sonra Rossi Malikanesinde açık arttırmaya çıkacak.

-Pekala çok iyi korunan özel bir karaborsa müzayedesine davetiye almayı nasıl düşünüyorsun?

-Şey.. eee... bir davetiyeye ihtiyacımız yok desem mesela.

-Peki bu lanet şeyi alacak parayı nerden bulacaksın? Evime 2. ipoteği koydursam bile paramız ona yetmez. Ama, evet sen onu ordan çalacaksın değil mi?

-Hayır..

ikimiz çalıcaz..

Okuyan yok sanırım bugünlük bitireyim yarın devam ederim yine.

Rez zzz