elim kapi koluna uzaniyordu ama ben o kapi koluna uzanirken, onumde duran demir kapinin yok olmasini istedim.
caglanin evinden cikmak istemedim. onun yanindan ayrilmak istemedim. cok pismandim yaptigim sey icin.
zaten biraz aglamistim ama o an farkliydi. o an bagira bagira aglamak istedim butun benligimle.
ayakkabilarimin bagciklarini baglarken oyalanmistim sirf biraz daha fazla caglayla olabilmek icin.
caglanin o gibtigimin koridorundan her zaman yururken topugundan cikardigi seslerle gelip,
gitme parrhesiastes demesini bekledim ama gelmedi. o amina kodumun kapi kolunu tuttum ve yavasca indirdim. oyalaniyodum hala.
caglanin gelip beni durdurmasi icin icimden haykiriyodum. yavasca kapi kolunu indirdim ve kapiyi kendime dogru cektim.
gelmiyordu cagla. icimden bir yandan kendime soverken diger yandan caglayla tamamen kopucak miyiz diye dusunuyodum. amina kodumun hayatinda
her seyi kaybettigim gibi caglayi da kaybedicektim. deli gibi bagirmak geldi icimden. gozlerimde biriken yaslar cok geldi gozlerime.
suzulmeye basladilar yanaklarimin ustunden. kabus olmasini diledim. zamani geriye alabilmeyi diledim. gozyaslari gorusumu iyice bulaniklastirmisti. actigim kapidan disari korkarak bir adim attim. aglayisimi sessiz tutmak icin
alt dudagimi koparircasina issiriyodum. diger adimi da attim ve arkamdan kapiyi cektim. kapiyi kapattigimda kapinin kapanis sesinin, mezarlik gibi sessiz
apartmanin icinde yankilanisini dinledim. boslukta hissettim kendimi. cok bos hissettim. kaybolmus gibiydim. sevdigim insanlari teker teker kaybediyodum. agib oldugum kadini da kaybetmistim.
asansorun dugmesine bastim. asansor gelirken ee simdi napicam amina koyayim diye dusunurken bir yandan da agliyorum. aglamayi hic bir zaman
bir zayiflik olarak gormedim o yuzden bu kadar rahat soyluyorum beyler. beynimi ikiye bolmustum o an. bir bolumu caglayi dusunuyor,
diger bolumu simdi ne yapmaliyimi dusunuyor. eve mi gidiyim diye sordum kendime ? bir gunde butun sevdigim insanlari nerdeyse kaybettikten sonra
bir tek babam kalmisti geriye. babami da kaybedicek miyim diye korktum. asansor 0 dan yavasca yukari cikiyodu. 1, 2, 3, ...
bir yandan aglamaya devam ederken diger yandan uyusturulmus gibi hic hareket etmeden asansorun gelmesini bekliyodum.
ben hareketsiz beklerken apartmanin icindeki sensorle calisan igibta sondu. karanliga gomulmus bir sekilde dusundum. iyice mezarlik olmustu artik. nereye gidicektim hic bi fikrim yoktu.
asansoru beklerken ince bir kapi gicirtisi sesi kesti sessizligi. asansorun katlari teker teker cikarken yazdigi rakamlari sizofren gibi izlerken acilan kapiya
dondum. cagla esortman vari bir seyler giymis. aglamaktan kizarmis gozleriyle, benim de yanaklarimdan gozyaslarim
suzulurken bana bakiyor uzgun bir yuz ifadesiyle. gozyaslarimi silip caglaya bakmaya devam ettim. gidip sarilmak istedim.
kumral dalgali saclarini koklamak istedim ona sarilirken. engelledim kendimi bu istekten. hayatimda ilk defa birini bu kadar cok seviyodum. pinara olan hislerim
bir yeralti madeniyse, caglaya olan hislerim dunya uzerinde ayak basilabilicek en yuksek nokta, everest dagiydi. aralarinda kilometrelerce fark vardi.
gidip ona sarilsam yuzsukluk olur diye dusundum. ben bos gozlerle caglaya bakarken, cagla
-nereye gidiyosun bu saatte dedi biraz sinirli bir ses tonuyla. icine dustugum karanlik atmosfer bir anda kayboldu sanki. cagla benim gunesimdi.
-bilmiyorum dedim tedirgin bir sekilde.
-gel iceri hadi bugun burda kalicagina karar vermistim unuttun mu ? diye sordu kizgin bir sekilde. rol yaptigi cok belliydi aglamaktan kizarmis gozleri yuzunden.
bir yandan icim parcalaniyo onu uzdugum icin diger yandan beni affettigi icin cok sevincliydim. o an caglaya kosmak istedim ama onun yerine agir adimlar attim.
caglaya dogru her adim atisimda yaptigim seyden tekrar utandim. her adimimda gozlerimde yaslar birikiyodu. ne sulugoz adamsin diyebilirsiniz beyler haklisiniz derim.
benim gozlerimde yaslar dolarken caglanin buyuk kahverengi gozlerinde de yaslar doluyodu. kapinin esigine geldigimde artik dayanamadim caglaya sarildim.
itmedi beni iter diye dusunsemde. sarildigim an aglamaya basladim ve defalarca ozur dilemeye basladim cagladan. caglanin da agladigini titreyen vucudundan
anlayabiliyodum. kapi acik bir sekilde gecenin bilmem kacinda birbirine sarilayarak aglayan iki insan.