Türkiyede ki av tüfeğinin yüzde doksanı Konya'da üretilir. Özellikle küçük ilçelerinde bende o ilçelerinin birinde oturuyorum. Bizim memlekette yetişen herkesin boğazından silah parası geçmiştir. Ayrıca bizim memlekette yaşayan herkes muhakkak silah işinde çalışmıştır. Bende az çok çalıştım anlarım biraz bu işlerden.

Üniversiteye giderken bir arkadaşla ortak olduk bir internet sitesi açtık ve netten satış işine başladık. Çok güzel para kazanıyorduk ama bir süre sonra vergi takibine takıldık kapatmak zorunda kaldık siteyi. Aylık net karımız 6.000 tl'lere kadar ulaşmıştı.

Bankaya bile para atmıştım bu süre zarfında. Bankada hesapta para olunca bana 4.000'lik kredi kartı verdi.(Zamanla 4.000 kadar yükseldi) Site kapanınca paranın suyu çekildi. Bende kartı ödeyemez oldum. Yolsuz kaldım yani.

Daha önce gazinodan tanıdığım orta yaşlı Arap güzeli Hataylı bir hatun vardı. Konuşurduk arada onla para bolken ona da borç vermiştim. Borcumu istemek için geri aradım durumu da özetledim. Oda birlikte iş yapmayı teklif etti. ( Bu hatunla muhabbetime daha sonra anlatacağım)

Okuyan var mı?

Neyse yemeğe yedik adamlar önce buz gibiydi. Ortam biraz yumuşadı. Meğerse bize güvenmiyorlarmış bizim Funda zar zor ikna etmiş bunları. Zaten beni görünce iyice bir yüzleri düşmüştü. Tabi beni çocuk olarak görüyorlar doğal olarak güvenmiyorlar. Güven verecek bir tipim de yoktu gerçekten.

Yemekten sonra çaylar geldi. Bu Hatay'ın çayı da bir tuhaf. Başladık konuşmaya bizim Funda Arap asıllı. Aramızda tercümeyi o yapıyordu. Adamlar bana güvenmediklerini yüzüme söylediler bende durumumu anlattım, silah işini bildiğimden bahsettim, biraz da salladım ama yine de pek gönülleri yok gibiydi. Daha asıl meseleye geçememiştik.

Funda kafamızı gibti zaten karı bir türlü susmak bilmiyor. Eski kons olduğundan ortada dilber ay gibi dolanıyor. içkiden sigaradan ottan komutan gibi ses var. Karı konuşurken istemsizce saygı duyuyordum. Bir de Arapça konuşmaya başladı mı, bir yere saldırı düzenleyeceğiz gibi hissediyorum.

Hem Funda'nın çenesinden kurtulmak hemde bir an önce para bulmak için müsade alıp geri dönüş yoluna koyulduk. Hatay'ı çıktıktan yarım saat sonra da jandarma çevirmesine girdik. Kimliklerimizi de aldılar. Bizi arabadan indirdiler. Aynalı dedektörlerle arabanın altına baktılar bagaja baktılar arka koltuğun arkasına falan baktılar arabada eski zaten bakarken arka koltuk da ellerin de kaldı. Ben kahkahaya boğuldum koltuk ellerinde kalınca.

Bizim Ömer abi daha önceden içeri girmişti. Onun sabıkası vardı. Gbt'lerimize bakınca onun sabıkası çıkmış. Demin güldüğüm asker gülerek sizi alacağız beyler misafirimiz olacaksınız dedi. Bindirdiler bizi jandarmanın jipine. zütürdüler bir jandarma karakoluna.

Jandarma Karakoluna vardık varır varmaz da daha bahçesinden polise teslim ettiler. Haydaaa ben bir anda tırstım. Ömer abi sakin ol bir gib olmaz dedi. Polis aracının arkasında suçluları taşıdıkları köpek kulübesi gibi bir yer var bizi oraya bindirdiler. Elimizde de kelepçe de yok ama çok zoruma gitti lan kendimi köpek gibi hissettim.

Ömer abi konuştukça kızıyordu bana. Gözümün içine bakıyordu sus gibisinden. Arabada da tembihlemişti sen sorulmadıkça konuşma diye. Ama ben tabi atarlı ergen modundayım susmadım. Neyse geçtik asıl meseleye. Adamlar daha biz mevzuya girmeden biz size güvenmedik önden 5.000 dolar teminat isteriz dediler.

Ulan Ömer abiyle ben iki çulsuz 5000 dolarımız olsa zaten oraya gitmezdik. Petrole gazı yazdırdık çıktık yola. Biz dedik Funda'ya bu işte yokuz bu parayı bu yıl içinde bir araya getiremeyiz. Dolar o zamanlar çok düşüktü ama bizim için yine büyük bir meblağ idi.

Yolda kadını aradım. Dinleme minleme olur diye şifreli konuşuyorum aklımca. Hemen tribe girdim tabi. Size dedim çay içmeye geleceğiz müsait misin? Müsaitim buyur gel dedi. Akşam sekiz buçuk dokuzdu Hatay'a vardığımız. Bize ünlü bir restorant adı söyledi. (merak eden olursa dm'den söylerim) Restorantı bulduk önünde beklemeye başladık. Neyse geldi bizim hatun. Yanında da hırsız kılıklı 2 tane adam var. El sıkıştık ama adamlar hiç konuşmadı sadece kadın konuşuyor oda havadan sudan. Neyse tekrar bindik bizim geldiğimiz taksiye.

Bu Hatay çok değişik çok karışık bir memleket. Kadın tarif ede ede bizi ara sokaklara bir yere soktu. Bir tuhaf yerler ne bileyim. Tamam burası duralım dedi. Park ettik 5 kişi indik arabadan. Benim mekanları görünce inesim gelmedi arabadan tırstım. Kadının ismi Funda bu arada. Gazino karısı olduğundan zaten gerçek ismi değil. Gerçek ismi ne hala bende bilmiyorum.

Neyse çıktık yukarı önce bir güzel karnımızı doyurduk bu Hataylı'lar yemek işinden anlıyor. Yemekte anladım ki o yanında ki 2 adam Suriyeliymiş. Ben yemeğe oturana kadar onları Türk sanıyordum. Adamlar Türkçe'de bilmediğinden bizle konuşmamış. Yedik içtik Funda ananıza rahmet dedi bize bakarak. Ben atarlandım ne demek lan bu dedim gerçekten kızdım ama. Meğerse Hatay'da öyle bir deyim varmış.

Bu dediğim komşumun ismi Ömer. Anlar bu işlerden daha önce de benzerinden bir şeyler çevirmiş hatta kısa süreli içeri girmiş çıkmış. Tabi ben çocukmuşum o içeri girdiğinde komşum olmasına rağmen hatırlamıyorum. Bu eski 89 model 4 vites s motor bir şahin bulmuş arkadaşının birinden.

Ben arabayı görünce otobüsle gidelim bu bizi yolda koyar dedim. Yok dedi bir şey olmaz. Bindik arabaya, yaz günü gavur amı gibi yanıyor ortalık. Bunda da klima yok tabi, düştük yollara.

Bu dediğim olaylar Mayıs ayında gerçekleşiyor. Haziran gibi okul kapandı memlekete geri döndüm. Memleket de bana yardımcı olacak birini bulmam lazımdı. Üniversiteden bir kaç arkadaşıma anlattım durumu kabul etmediler başımıza bir şey gelir diye.

Köyden bir arkadaşımı da zütüremezdim Hatay'a. Hem çalışıyorlar hem aileleri izin vermez. Sonunda başımıza ne geleceği de belli değil. Köyde kopuk 40 yaşlarında çalışmayan eskinin hovardalarından bir komşumuz vardı. Ona anlattım durumu. Kabul etti benle Hatay'a gelmeyi.

Çok uykum geldi lan uyanınca devam edeceğim zaten bitti sayılır. Bu gece bitireceğime söz vermiştim ama bitirmeye yaklaşabildim ancak. Pek okuyanda yoktu yazasım gelmedi.

Bu düşüncelerle memlekete döndük. Ne zaman Hatay'a gitsek hep dönerken kafamızda bir sorun oluyordu. Bir hafta sonra falan Funda aradı Suriyelilerle görüştüğüne parayı da verdiğini söyledi. ilk teslimat 15-20 gün içinde olacaktı Funda'nın söylediğine göre. Bize de iyi bir araba bulmamızı söyledi. Minübüs gibi pikap gibi yani yük atılacak bir araba.

Biz pek inanmıyorduk ama Funda'ya güvenmekten başka çaremiz yoktu. El mahkum onun vereceği haberleri bekliyorduk. Bir yandan da araba bakmaya başladık. Bu sefer taksi falan da değil nerden bulacaktık biz minibüsü pikapı.

Funda aramızı bulmaya çalıştı. Adamlara ben bunlara kefilim dedi yine de kabul ettiremedi. Adamlar bizi 5.000 doları bulunca arayın dediler. Adamların söylediğine göre her getirdiğimiz maldan en az 10 bin ile 50 bin dolar karımız olacaktı becerebilirsek. Ben böyle bir şey beklemiyordum tabi ki. Ağzım kulaklarıma vardı yüzümde gülücükler açtı. Bizim Ömer abide beklemiyordu o benden de çok sevindi.

Ama 5 bin doları nasıl bulacaktık. Birde ben inanmadım 50 bin dolar lafı falan geçince. O kadar kazanamayız dedim. Adam dedi canımızı ortaya koyuyoruz, tabi ki kazanacağız. O zaman işin ciddiyetini kavradım. Ulan o kadar barutu biz neyle getirecektik neyle zütürecektik.

Önce gider bir Hatay'a bakarız duruma, taksinin arkasına biraz yükler getiririz diyordum. Meğer iş öyle değilmiş. O zamanlar gerçekten çocukmuşum. Neyse sabah saat 4'e falan geliyordu, adamlar işinize gelirse gibisinden konuştu el sıkıştık çekip gittiler. Ben boşa geldik dedim Ömer abiye.

Funda bize arabayı falan satın üstünü de ben veririm biraz dedi. Zaten arabanın edeceği 4 bin. Bir de bizim değildi, olmaz dedik. Memlekete gidince bir yolunu buluruz dedik yer gösterdi yattık o gece orda.

Zaten biri pekeke diyorsa militanı değilse bile sempatizanıdır. Ben iyice kıllandım bir ara kaçmayı bile düşündüm. Ama kaçsam nereye gideceğim. Hiç bilmediğim bir yer sınıra yakında olsa farklı bir ülke. Daha o zamanlar Esed falan da yıkılmamıştı gerçi hala yıkılmadı da Suriye'de olaylar başlamamıştı. Düşüncemin aptalca olduğunu fark ettim ne olursa olsun artık kaderimize razı olacaktık. Kendi beynime sövüyordum nereye düştüm diye.

O günü de gezerek geçirdik gezerek geçirdik derken biz yine pek bir şey anlamadık. Adamlarla iletişimimiz kopuktu. Neyse bunların evine geri döndük can sıkıntısından Ömer abiyle ikimiz sabahlara kadar sigara içtik.

Sonra ki gün Suriyeliler Fundayı aradı kendi telefonlarından önce kendi aralarında konuştular Funda'yla sonra bana verdi telefonu Funda nasılsınız iyimisiniz yolcuğunuz nasıl geçti tatiliniz nasıl gibisinden bir şeyler sordu. Bende gayet güzeldi iyi ağırlanıyoruz falan dedim. Adama sor bakalım dedim ne zaman yola çıkacağız telefonu Suriyeliye verdim biraz daha konuştular. Tekrar geri aldım belli değilmiş O da haber bekliyormuş dedi. Malzemeleri nereden alacağız onu sor dedim sordu yine oda tam belli değilmiş diye cevap verdi. Biraz da Ömer abi konuştu Funda'yla ben muallaklik olsun diye taşakları pişik yaptı diye bağırdım. Funda ünlü huur kahkasını patlattı. Ömer abi çok kızdı bana omzuma yumruğu vurdu. Zaten un çuvalı gibi adam omzumu çökertti ibine.

işin diğer boyutu vay amk elin ülkesinde elin evindeydik. Peder bey beni Alanya'ya gitti biliyordu. Yola çıkalı onu hiç aramamıştım. Telefonda pek çekmiyordu burada bir tepeye çıkarsak Türkiye'den çekiyormuş adamı arayıp haber vermeliydim telefon kapalı olunca kıllanmıştır iyice. Sövmedik yerimi bırakmamıştır.

Kaçakçılık da katır kullanmalarının sebebi de katırlar daha önce yerinden oynamış toprağa basmıyorlarmış. Yani hayvan iç güdüsel olarak yumuşak yere oynamış toprağa asla ve asla basmıyor. Mayına da basmıyor bu sayede. Bir katırın mayına basması için o mayının çok öncelerden gömülmüş olması lazımmış. Bir de bu kaçakçılar katırı asker kamuflajı giyerek dövüyorlarmış. Dövdükleri sopaların ucunu da asker kamuflajı doluyorlarmış. Hayvan gerçek askeri görünce dayak yiyeceğini sanıp çıldırıp kaçıyormuş. Bunları da daha sonra öğrendim doğru yalan bilmiyorum ama öyle söylediler.

Dinleyende kalmadığına göre bu gecelik bitiriyorum panpalarım. Yarında bir terslik olmazsa hikayeyi bitiririz.

Funda'nın annesi de bu evde oturmuyormuş zaten. Kadın elden ayaktan düştüğünden her ay sırayla biri bakıyormuş. Bir abisi bir de kendinden ufak kız kardeşi varmış bu Funda'nın. Biz bunları konuşurken Funda'nın annesinin komşusu geldi. Fundayı görmemiş hepimizi yabancı sanmış ne oluyor diye bakmaya gelmiş. Funda direkt elini öptü yaşlı bir kadın. Hayırdır kızım dedi. Evi satacak gibiyiz xxx teyze bunlar da müşteri dedi. Yalanı da yakıştırır amk karısı. Verdim şukusunu hiç düşünmeden güzel yalan söylüyordu. Kadın şimdiden hayırlı olsun dedi. Fundayla anasından falan konuştular, gitti.

Hava yavaştan aydınlanmaya başladı. Dinlenmek için durduk su içtik sigara içtik ama hepsi oturmuyor sırayla oturuyorlar bildiğin terörist gibi nöbet tutuyorlar. Ben içimden küfrediyorum sizin aklınızı gibeyim diye. Ömer abide eminim küfrediyordur onun rengi atmış zaten adamın yüzü bildiğin züte dönmüş. Tekrar yol almaya başladık önümüzde köy gibi mezra gibi bir yer belirdi. Biri artıh gonuşabilirsiniz dedi. Bu adamın şivesinden tahmin ettiğim kadarıyla Arap değil Kürttü. Zaten tam pkk'lı gibi giyinmişti. Nereye düşmüştüm amk iyice tırsmaya başladım. Neyse Allah'tan kazasız belasız geçmiştik sınırı. Ulan ben bu sınır işini hala anlayamadım.

Adam kaçakçılıkla uğraştığından bizim o tarafları çok iyi biliyor. Sizin o taraftan buraya(Hatay’a) çok silah geliyor dedi. O zamanda Libya ve Mısır karışıktı beyler bizim oradan Hatay’a Hatay’dan Mısır’a Libya’ya kaçak av tüfeği gönderiyorlardı gemilerle. Savaşta av tüfeği mi kullanılır demeyin. Savaş çıkınca ekmekten sonra en değerli şey silah haline geliyor. iç savaşlarda pompalı tüfek çok kullanıyor. Suriye’de Libya’da Mısır’da patlayan 10 tüfekten ikisi bizim ülkeden gitme beyler. Hatta iran’a Türkmenistan’a belki biraz garip gelecek ama Afrika’nın sahil ülkelerine bile silah bizden bizim oralardan gidiyor.

Konya Hatay 600 km'lik yol. Ben de arabayı pek kullanamazdım acemiydim. Bunla dinlene dinlene gidiyoruz. Yolda bana nasihatler veriyor, aman orda konuşma yanlış bir şey söyleme çocuk olduğunu belli etme. Gören sanacak işi kendi ayarladı. Ben buna içimden küfrederek gidiyorum. Söylediğime söyleyeceğime pişman oldum. Keşke dedim şunu bu işe ortak etmeseydim.