sylvia plath

en sefdiyim amerikan şayirlerinden. ölümü bile sefdirebilen türden...

Ben sizin eserinizim,
Değerli olan şeyinizim
Saf altından bir bebeğim,

Eriyip, bir feryada yapışıyorum.
Dönüyorum ve yanıyorum.
Sanmayın ki yüksek kaygılarınızı küçümsüyorum.

Kül, kül
Savurup karıştırdığınız
Ettir, kemiktir, başka şey yok orada -

Bir parça sabun,
Bir alyans,
Bir altın dolgu.

Benim Tanrı Efendim, Şeytan Efendim,
Sakının,
Sakının.

Kızıl saçlarımla
Doğrulurum yeniden külden.
Ve erkekleri solurcasına yerim.

Sylvia Plath (1932-1963, ABD)

Müracaatçı

Gel bakalım, her şeyden önce sen bizim istediğimiz gibi biri misin?
Takma göz, takma diş veya koltuk değneği
Kullanıyor musun?
Belinde korse veya kolunda bir kanca mı var?
Takma göğüsler veya plastik bir penis?

Dikiş izleri bir şeylerin ekgib olduğunu mu gösteriyor? Hayır, hayır mı? O halde
Biz sana ne ikram edebiliriz?
Ağlamayı bırak.
Aç avucunu
Boş mu? Boş. Al sana bir el

Seninkini doldurmaya istekli ve
...

ağzı açık, bebek tanrı
sınırsızca kel, bebek kafalı olsa da,
annesinin memesi için ağlar.
yarılır ve çatlar kuru volkanlar,

kum aşındırdı sütsüz dudağı.
yabanarısını, kurdu ve köpekbalığını çalıştıran
ve sümsük kuşunun gagasını tasarlayan
babasının kanı için ağladı sonra.

kuru gözlerle, o müzmin cet
doğrulttu adamlarını deriden ve kemikten,
taçta yaldızlı telden ok uçları,
kanlı gül bedeninde dikenler.

(1958)

sylvia plath (1932-1963, abd)

şiirler, patatesler

belirleyerek susturur kelime; çekilmiş hat
kovar daha donuk akranlarını ve başarır, ölüm saçarak,
hayali hatların sadece usandırdığı

müesseselerde. patatesler gibi dirençli
taşlar bilinçsiz, kelime ve hat dayanır
bir inçlik yerde. brüt değil ki onlar (her ne kadar

daha sonra onları lezzetli bir yiyeceğe dönüştürmek
sıklıkla düşünülse de, terazide tartılır) fakat durmaksızın
aldatır beni onlar: ne daha fazla

ne de başka şey, can sıkarlar hâlâ.
şiirsizleşmişlerdir, resimsizleşmişlerdir, patates
demetlerinin pürtüklü kahverengileri daha
üstün bir sayfadadır; o dobra taş da.

(1958)

sylvia plath (1932-1963, abd)

küllerin arasindan
dogrulurum kizil saçlarimla
ve çitir çitir adam yerim.
sonunda yine güçlü olduğunu dile getiriyor...

Benim için şimdi sonsuzdur, sonsuz da sürekli olarak değişir, akar, erir. Yaşam bu andır. Geçip gittiğinde, ölüdür artık. Ama her yeni anla birlikte yeniden başlayamazsınız, ölü olana göre yargılamak zorundasınız. Bataklık kumu gibi tıpkı… Daha başından umutsuz. Bir öykü, bir resim, heyecanı biraz yenileyebilir, ama yeterince değil, yeterince değil. Şimdinin dışında hiçbir şey gerçek değildir, daha şimdiden yüzyılların ağırlığının beni boğduğunu duyumsuyorum. Bir zamanlar, yüz yıl önce bir kız yaşamıştı, şimdi benim yaşadığım gibi. Sonra öldü. Ben şimdiyim, göçüp gideceğimi de biliyorum ama. Doruktaki o an, o parıltı gelip geçiyor, sürekli bir bataklık kumu. Ama ben ölmek istemiyorum.

Sylvia Plath, Temmuz 1950

ölüm çok güzel olmalı, yumuşak, kahverengi toprakta yatmak, birinin başının üzerinde çimlerin dalgalanması, ve sessizliği dinlemek. dünün olmaması, ve yarının olmaması. zamanı unutmak, hayatı affettmek, barışta olmak…”

sylvia plath

ey tanrı senin boş siyahında
senin gibi değilim ben
her yere yapışık yıldızlar
parlak aptal konfeti
hiç mi hiç arzulamadığım
ölümsüzlük sıkar beni

dizelerinin yazarı şahıstır. gelmiş geçmiş en harika kadınlardan biridir kanımca.

sevdiğim kadın.
gitmeseymiş, ya da ben ona geç kalmasaymışım.

türkiye şubesi için
(bkz: nilgün marmara)

evlenmek istediğim kadınlar listesinde.

saygıyla anıyoruz zaten. may her soul rest in eternal peace.

http://3.bp.blogspot.com/...gmikZbp81qzrkvzo1_500.jpg