ömer hayyamın bi rubaisi vardı o iyiydi

Insan doğar begibte Mezarda yatmak için Kahramanlar can verir yurdu yaşatmak için

Vaktiyle Bir Atsız Varmış.
VAR OLSUN !

her şafak hisarlarda yangın çıkan üsküdar
perili ahşap konak koca bir şehir kadar
bir ses bilemem tambur gibi mi ud gibi mi
cumbalı odalarda inletir katibimi

kadını keskin bıçak
taze kan gibi sıcak
istanbul
istanbul

anlayana sivrisinek saz
anlamayana sazı soksan az

Sen gurbette kalırsan, ben ölürsem ne çıkar?
Ruhlarımız buluşur elbet "Tanrıdağı"nda.

Haberin var mı taş duvar?
Demir kapı, kör pencere,
Yastığım, ranzam, zincirim,
Uğruna ölümlere gidip geldiğim,
Zulamdaki mahzun resim,
Haberin var mi?
Görüşmecim, yeşil soğan göndermiş,
Karanfil kokuyor cıgaram
Dağlarına bahar gelmiş memleketimin...

Bayram gelir ellere
Sevgi verir dillere
Ver opeyim elini
Elin girsin gotune

Biz bir kukla sahnesindeyiz
Kuklacı felek usta kuklalarda biz
Çıkıyoruz birer ikişer sahneye
Oyun bittimi sandıktayız hepimiz

Artik demir almak gunu gelmisse zamandan
Bir gemi kalkar bu limandan
Hic yolcusu yokmus gibi sessizce alir yol
Sallanmaz o kalkista ne mendil nede bir kol

Yürü bre ehli deve enddıbını göreyim
Sensiz geçen gecelerin ecdadını gibeyim
Mecnun gibi top muyum bir am için öleyim?
Leyla'yı da gibeyim Mecnun'u da gibeyim.
Bana yar olmayan karının izzetini itibarini gibeyim..

Dalgalan sen de şafaklar gibi ey şanlı hilal!
Olsun artık dökülen kanlarımın hepsi helal.
Ebediyen sana yok, ırkıma yok izmihlal.
Hakkıdır, hür yaşamış bayrağımın hürriyet;
Hakkıdır, Hakk’a tapan milletimin istiklal.

Selam verdim rüşvet değil diye almadılar... (Fuzuli Baaaaabaaaaa)

Artık demir almak günü gelmişse zamandan,
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.

Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.

Rıhtımda kalanlar bu seyahatten elemli,
Günlerce siyah ufka bakar gözleri nemli.

Biçare gönüller. Ne giden son gemidir bu.
Hicranlı hayatın ne de son matemidir bu.

Dünyada sevilmiş ve seven nafile bekler;
Bilmez ki,giden sevgililer dönmeyecekler.

Bir çok gidenin her biri memnun ki yerinden.
Bir çok seneler geçti; dönen yok seferinden

Ey makamı var ve yokun üzerinde olan kişi
Sen varlık sahasını öyle terk ediyorsun ETME
Bizi sevindiriyorsun huzurumuz kaçar öyle
Huzurumu bozuyorsun sen mahvediyorsun ETME
Tuncel Kurtiz efsane söylüyor bu şiir i

Bağlamayacaksın bir şeye öyle koru körüne
O olmazsa yaşayamam demeyeceksin
Demeyeceksin işte
Yaşarsın çünkü
Öyle beylik laflar etmeye gerek yok ki
Çok sevmeyeceksin mesela. O daha az severse kırılırsın

Teyzesi defterdar olan
Faytonla damda dolaşır

Dünyadan memleketinden insandan
umudun kegib değil diye atılırsan içeriye
Yatarsan on yıl on beş yıl dahada yatacağından başka
Bir bayrak gibi sallansaydım ipin ucunda demeyeceksin
Yaşamakta ayak direyeceksin
Belki bahtiyarlık değildir artık boynunun borcudur fakat DÜŞMANA iNAT BiR GÜN FAZLA YAŞAMAK...

Sevmek çay sevilmekse şeker, bizim gibi garibanlar çayı şekersiz içer.

Hamam tası gümüşten...