hepinizden özür dilerim beyler, ben o bahsettiğim; asosyal hayatımda, bir kaç aydır hem sizleri hem kendimi kandırarak yaşıyorum.

aslında buna yaşıyorum denilemez.her gün makinalara bağlı, avuç dolusu haplar, litrelerce serumla bağlıyım hayata.
tam 3 yılı aşkın süredir bir hastane odasında yaşam kavgası veriyorum.

günün ilk dozu sabah 7 de, son dozu ise 22.30da alıyorum. o yüzden yıllardır geceleri giriyorum sözlüğe. tek hayatım, burda bir başka insanmış gibi hatta bir başka 7 insanmış gibi yaşıyorum.

tarantulam yok, kaslı mı? halimi görseniz gülersiniz. havas ilmi, metafizik uzmanlığını bırak karanlıktan korkuyorum. ciddiyim. milliyetçiyim denilebilir ama hayatım boyunca hiç ocağa gitmedim. yani, o capsini attığım adam ben değilim.
deniz anasını o bardakla hastane odamda gördüm ama. sadece bu.

üniversiteden, çocukluğumdan arkadaşlarım geliyor bazen ziyarete. rica ediyorum, en uzun süre body yapmış olan kolunu çekip yolluyor, tarantulası olan o garip hayvanı ; ülkücü olansa nickimi yazıp plaketini yolluyor. bende; kendimmiş gibi yazıyorum çiziyorum o günlük 7-8 saatlik hayatımı burda beni tek ciddiye alan insanların arasında geçiriyorum.

bu entryi, çok çok önceleri yazıp gitmek istedim ama, yemin ederim o ayakta kaldığım zifiri karanlıkta yattığım yerden vakit geçiricek başka hiç bir şeyim yok.

hastalığım artık terminal dönemde. ne kadar daha sözlüğe girebilirim kestiremiyorum. fırsatım varken yazayım, helallik alayım istedim.

hakkınızı helal edin olur mu (: