dördüncü sınıftayken böyle yoğurt kabında fasulye yetiştirilirdi. evde ki yoğurt kapları soykırımla tükenmiş gibi çay fincanında yetiştirdim.o zamanlar karanlıktan son derece korktuğum için odadan dahi çıkamazdım. yine yalnız olduğum bir gün odadan çıkamadığım için tuvalete gitmedim. mesanenin patlamaya beş kala kısmında sobalı odada casur cusur elcezlerimle yetiştirdiğim fincana abandım. annemler gelene kadar o odada çişli fasulyeli fincan ile baş başa kaldım. sanki 20 yıllık eşimi öldürüp yatağın başında vicdan azabı çekiyordum. annemlerin eve girişiyle ajan filmlerini aratmayacak şekilde mutfağa sızdım çöpe attım pambuklu fasulyeyi. bardağı da masanın üzerine bıraktım.en son babannemi fincanla su içerken gördüm. hala içimde uktedir çişli bardak ikilemi