tanrının adataletine inanmıyorum

panpa sana hak veriyorum ama yanlış anlamazsan sana şunları söylemek istiyorum.

ağzında gümüş kaşıkla doğan birisiyim ben. ailem, akrabalarım, komşularım, eşim dostum, çevremdeki herkes zengin. her tarafımda kendi alanlarında sözü geçen, adı bilinen kişiler var. en iyi okullarda okudum, en iyi hocalardan özel ders aldım. bugün kendi arabam var, çoğunuzun bir ayda görmediği parayı ben konser bileti olarak veriyorum. bir dediğim iki edilmedi. bunlar için minnettarım tabi ki. şikayet edilecek bir tarafı yok.

bugün türkiye'nin alanında en iyi üniversitesindeyim. bu bitince amerika'da yüksek lisans yapacağım. 2. sınıftayım henüz. bugünümü lise hazırlık sınıfında planlamıştım. microsoft türkiye'deki bağlantılarımız sayesinde hiç bir şekilde mülakata girmeden, microsoft talent explorer progrdıbına katılacağım (mülakat elbet olacak ancak tamamen formalite.). seneye yine microsoft'un mach progrdıbına katılacağım ki bu yine yakınlar vasıtasıyla kolaya getirilecek.

paraya ihtiyacım yok, sadece sektörde göze çarpmak adına 2 işte birden çalışıyorum. birisini evden idare ediyorum. fason program yazıyorum. ikincisi ise bir gsm şirketinde ayda 8 iş günü boyunca junior security analyst olarak çalışıyorum.

panpa bu yukarıdaki işleri kendi emeğimle kazandım. daha da yukarıda bahsettiğim şeylerden hiçbirinin yardımı ile değil. ama emin olamıyorum. acaba diyorum hep. acaba çevremiz bu kadar etkili kişilerden oluşmasa, ben yine bu işleri alabilir miydim? kendimi her alanda güvenim tamdır ama iş bu konuya gelince hep bir şekil oluyorum. kendi kendime ezilip, büzülüyorum.

sizleri anlıyorum dersem yalan olur, çünkü dediğim gibi ben para içinde doğdum. geçim sıkıntısı filan bilmiyorum. sizin söylediğiniz yaşam zorluklarını anlayamam. ama bizim de oluyor "bu adalet mi?" diye sorduğumuz şeyler. en basiti biraz önce söylediğim, iş, yeteneklerime geldiği zaman, sırf çevrem yüzünden kendime güvenim bir anda yok oluyor. bunun yanında hiç bir şekilde yaranamadığım babam, hemen her alanda rekabet içerisinde olduğumuz bir arkadaş çevrem ve daha da yüceltmem gereken bir "aile ismim" var.

siz belki şimdi diyorsunuz, "huur evladına bak! burada sahip olduğu şeyleri sıralamış.". en ufak bir düşüncem bile olmadı o yönde. benim anlatmaya çalıştığım şey, her şey parada bitmiyor panpa. para her şeyin çaresi değil. hadi beni gibtir edin. zamanında dünya'nın en zengin isimleri arasına giren, rahmetli sakıp sabancı'ya bakın. ülkenin yarısını satın alacak gücü olan adam, konu oğlu metin olunca hiç bir şey yapamadı.

not: uzun oldu. eksiler kabulümdür. hak ettim. ama okuyun be... yine verin istiyorsanız. ama bir şey anlatmaya çalıştım burada. lütfen okuyun.