ve görevini de fazlasıyla yerine getiriyor. islamda tövbe, hristiyanlıkta günah çıkarma, musevilikte 'kipur günü' deniyor ama aslında hepsi aynı kapıya çıkar: affedilmek. Çünkü birbiriyle uyumsuz iki özelliği var insanın: günahkarlık ve vicdan.

Evet hepimiz günahkarız. iğrenç durumlarla, iğrenç insanlarla karşılaşıyoruz ve berbat şeyler yapıyoruz . Yalan söyler, iftira atar, çalar ve hatta öldürür insan. Peki unutur mu yaptıklarını? Hemen kabullenir mi ?

işte burda vicdan devreye girer. Herkes her kötülüğünden pişman olur elbet. Affedilmek ister, içini boşaltmak ister, rahat uyumak ister böyle zamanlarda. iyi de kim affedebilir ki onu? Kötülüğü yaptığı kişi mi? evet belki. Ama her çaldığın her yalan söylediğin insandan af dileyebilir misin veya affeder mi hepsi seni? Hayır başka bi şey lazım, daha güçlü bir şey. Bizi affedebilecek, yeniden kutsayabilecek kadar yüce bir şey: Tanrı.

işten bu yüzden ellerini açar ve günahlarını Allah a anlatır tüm müslümanlar. Hristiyanlar papaza gider günah çıkarır, museviler Kipur gününde bütün gün sinagogtan af diler. Pişmandırlar artık, kendilerine göre sebepleri vardır ve elbette affedilir her biri. Artık vicdanları rahattır, huzurlulardır ve en önemlisi onlar artık birer 'cennetlik'tir.

işte bu yüzden yarattık tanrıyı. Yukarıda bir yerlerde ne yaparsak yapalım bizi bağışlamaya hazır bir şey olduğunu bilerek yaşamak için. Ateist değilim sadece bir sorgulama içindeyim. Belki bunları söylemem bile günah ama olsun. Affet beni tanrım.