istanbul'a taşınıyorduk. O zamanlar Lise 2 ye geçecektim.

En zor olanı ise hiç bilmediğim bir yere alışmaktı . Yola sabah 9 da çıktık . Tüm akrabalarımızla vedalaştık fakat hepsinin yüzünde sahte bir üzüntü vardı .

biz arabaya bindikten sonra kesinlikle hiç bir şey olmamış gibi devam edeceklerdi .

110 gün önce simensz` isimli eski hesabımda yazdığım ilk hikayeyi şimdi aynı senaryoyu daha detaylandırarak yazıyorum. Umarım hoşunuza gider

Edit : Hikaye Tamamlanmıştır.

( Beyler ben yazıyorum da 30-40 Tane Rez alındı ama 15 şuku var oldu mu şimdi . Eylülü mü yollayayım ne yapayım amk ) Taşınmadan önce ki gibi akrabalarla vedalaştık ve tekrar yola çıktık . Arabayı ben kullanırmışım gibi yoruluyordum bu uzun yollarda . istanbul Köprüsünden yine geçmiştik saat gece 1 olmuştu

Gözlerimi açtığımda istanbul'a 30 Kilometre kalmış Köprü gözükmeye başlamıştı . Sanarsın arabaları yola sabitlemişler öyle bir iğrenç trafik var . Köprüden geçmemiz 4 saat sürdü . Sonunda yeni evimize doğru gidiyorduk.

15 Yıldan fazla bir süremi eski evimde yaşamıştım. Acaba oradaki manevi his yeni evde de olacak mı?
Yoksa o manevi hissin kaynağı sadece yaşanan anılar mıydı?

Karnımızı doyurup yola çıktık . Hava yorgunluğumu arttıracak bir tonda griydi .

Uyumak istiyordum fakat düşünmekten uyku da tutmuyordu . Yorgunluktan sanki birisi zorla gözlerimi kapatmaya çalışıyordu . Dışarıyı izle izle izle yol sonsuza kadar devam ediyordu .

Gözlerimi dinlendireyim diye kapattığımda zaten uykuya dalmıştım .

Bir anda kapı açıldı nakliyeciler çıktılar yerleşme işi bitmişti hemen apartmana girdim ve merdivenlerden çıkmaya başladım . Yaşlı bir teyze evinin kapısını açmaya çalışıyordu . Duraksayıp siz mi eve taşındınız evladım dedi . Evet teyze dedim . Fazla gürültü yapmayın evladım yaşlıyım kafam kaldırmıyor dedi . Yapmayız teyze , iyi akşamlar dedim ve bir kat daha yukarı çıktım

Yeni gördüğün bir insana direk bu uyarıyı vermesi çok uygun değildi

Sokakta ki insanların hepsi birbirini kesecek gibi sinirli . Tabi bu kadar kalabalık ve yoğun bir şehirde sakin kalmak da mümkün değil daha geleli 1 gün bile olmadan sinirlenmeye başlamıştık . Evden çok gideceğim Liseyi merak ediyorum en korktuğum şey ise sıradan bir endişe olan dışlanmakdı

Evin kapısını açtık önden ben girdim . Odaları teker teker geziyoruz burayı oturma odası burayı yatak odası yapalım diye konuşuyorlardı . Lisenin başlamasına ise 1 Hafta kaldı . Uzun yolculuk o kadar yorucuydu ki sadece arkada otursamda yol bitmiyordu . Git git sanki hep aynı yerdesin

Eşya yerleştirme başladılar bende etrafı keşfedeyim diye evden çıktım . Kapıyı açtığımda Benimle yaşıt gibi görünen çocuk Çık lan dedi . Yorgunum söyleyecek bir şey de bulamıyorum sessizce devam ettim

Yükleme bitmişti ama oynayacak hiç halim yoktu bilgisayarı kapattım ve tekrar yatağa attım kendimi . Sabah olur olmaz ekmek almaya gönderildim bakkal hemen karşımızdaki sokaktaydı . Binanın kapsını açınca merdivenlerde oturan o çocuğu gördüm . ( Çocuğa Atakan diyelim ) Atakan bana yavaş aç lan kapıyı dedi . Bu çocuğun derdi ne anlamadım galiba ergenliği dibine kadar yaşıyor ve ya başka sorunları var

Panpalarım, senaryoyu ve hikayeyi düzenleyeceğim sonra seri seri atacağım. Bir de karnımı doyurayım... 2 Saat sürmeden gelirim, gelemezsem gece devam edeceğim. Okumaktan pişman olmayacaksınız. iyi akşamlar

TAŞINMANIN DEĞiŞTiRDiĞi HAYAT FiNAL PARTI 2/2

Abim klişe sözlerle , rahat olmassan aklındaki her şeyi unutursun gibi tavsiyeler veriyordu . Üniversite sınavı için uyandım . O haberlerde gördüğüm Liseliler gibi geç kalmamak için erkenden gittim .

Bahçede ki herkes çok heyecanlıydı . Kimse yerinde duramıyor . Sınav vakti kalem silgi su her şeyi verdiklerinden sonra girdim ve sınava başladım . Sözel derslere öncelik vermiştim çözüyordum . 160 Dakika süren sınavdan sonra kalemleri bırakmıştık , herkesin kıçından ter akıyordu bir soru daha yapmak için ama artık bitmişti .

Sınav sonuçları
Eylül : Kazandı
Duygu : Öldü
Atakan : Öldü
Simensz : Sakarya\'da bir üniversite kazanmıştım .
Ve üniversite için kalacağım yurda giden otobüse bindim . Yolda giderken sadece 3 Yılda bu olayların nasıl olduğunu düşünüyordum . Bir kere bile kavga etmemişken neler yapmıştım . istanbul beni değiştirmişti fakat çok şey de kazandırdı . Öylece yola devam ettik .

Edit: Hikaye bitmiştir, okuyanlara teşekkür ederim. Daha çok ilgi gelmesini beklemiştim, hikayemin orjinal hali (bkz: taşınmayla değişen hayatım) başlığıdır. O başlıktan sezon 2 yide bulabilirsiniz.
Diğer hikayelerim için (bkz: simenzss)
Başka hikayelerle görüşürüz takipte kalın..

hoca girdi , eline telefonu aldı ve oturdu . Herkes birbiriyle konuşmaya başlayınca beni kaldırıp Sınıfta yenimisin ?
Diye sordu Evet hocam diye karşılık verdim , hoca tam başka sorular sormaya başlayacaktı ki kapı çaldı ve sınıfa telaşlı görünümlü
zayıf bir çocuk girdi . Hocam geç kaldığım için özür dilerim dedi . Sınıf çocukla dalga geçiyor hoca ise çocuğu azarlıyordu .

Galiba sıradan şeyler olacaktı Zil çalana kadar ..

korsan cd'ye gidip 3-4 tane oyun aldım sokaklarda hava da kararmıştı yeni yerleştiğimiz apartmana doğru yol aldım . Evin önündeki merdivene oturdum Karşımda olan sokakta 4 tane benden 1-2 yaş büyük Çocuklar 12 Yaşında bir çocuğu durdurdu . Sigara ver lan diye sıkıştırdılar çocuğu . Çocuk sigaram yok kullanmıyorum dedi Diğerleri O zaman para ver yarram dediler çocuk cebinden 50 kuruşunu çıkardı ve verdi ben ise sadece bunları izliyordum

Ne dediği anlaşılmıyordu ama sesi tanıdım . Annem yemek yapmıştı azcık bir şeyler yedikten sonra bilgisayarı açtım . Tabi daha internet kurulmamıştı Aldığım cdleri yüklemeye başladım . Önce Gta Kurtlar vadisi diye aldığım oyunun kurmak için kasaya taktım

Şerefsizler nasıl yaptıysa beni oku diye not vardı içinde kurulum yazıyordu ama kurulcak program yoktu . Cdyi çıkardım ve diğerini taktım . Oyun yüklenirken yatağa attım kendimi ve tavana bakarken uyumuşum . 2 Saat geçti babam beni bilgisayar açık uyunurmu kalk kapat dedi

Atakanın sınıfa girmesiyle sınıftakiler OOOO Atakan sınıftamı kaldın dedi . Atakan sinirli bir şekilde en arka sıraya oturdu . Sınıfa 1 kişi daha geldi gelen kişi taşındığımız ilk gün küçük çocuğu sıkıştıran şerefsizdi . En arkaya gidip atakana kalk lan dedi . Atakan kalıp benim yanıma oturdu . işler iyice garipleşmeye başlamıştı bu Atakan başıma iş açacak gibiydi

Eve vardığımızda evin bir odasının ışığı yanıyordu . Çünkü gitmeden bir ışığı bilerek açık bırakmıştık evde biri varmış gibi gözüksün diye . Kendimi eve atmamla beraber uyumam bir oldu . Büyük bir gürültüyle uyandım . Pencereden baktığımda Eylüllerin dairesine yeni bir aile taşınıyordu .

Her şey başa sarmış gibi ekmek almaya yollandım . Dışarı çıktığımda ilk günlerde sıkıştırılan 12 yaşındaki çocuk gelip bana Teşekkür ederim abi dedi . Çocuğa gülümsedikten sonra bakkala gidip ekmeğimi aldım . Ellerimde ekmek poşeti Taşınan aileyi izliyorum . Çok hoşuma gitmişti Kamyondan eşyaların çıkarılıp taşınması . Galiba istanbula gelmemle yeni fantazilerim olmuştu

Ben 2 yaş büyük abim var . Lise 4 e gidecek ve en iyisi onun da benimle aynı hisleri yaşaması oluyordu . Oturduğumuz dairenin karşısında büyük bir bağırma sesi geldi . Azcık dinleyince bu Öğlen bana çık lan diyen çocuğun sesiydi

Atakan duyguyu gösterip yeni mi geldi bu kız diye sordu . Ben de Taşındılar artık burada dedim . Duygu ile Atakan sanki birbirlerini daha önceden görmüşcesine tanıştılar . Sınıflara çıktık . Hoca üniversite sınavına az kaldığını şimdiden çalışmaya başlayın gibi tembihler verdi . Eylül olmayınca günlerde sıkıcı geçiyordu . Bakalım Duygu'da başımıza bir iş açacak mı

Evet artık bıkmıştım Atakan ismini duymaktan . Çocuğa Mahallenin namus bekçisi ben değilim dedim . Çocuk bir gel yinede dedi . Parkta canımda sıkılıyordu iyi dedim . Çocukla bizim apartmana gittik ve kapıyı açtım . Apartmanda Atakanın olduğu dairenin önüne gittik çocukla . Kapıya kulağımız dayadık . Duygu Atakana Teklif ettim ama kabul etmedi salak dedi . Atakan nasıl kabul etmiyor ya yakamıza yapıştı pekekent dedi .

Sonra Atakan neyse boşver sen gel dedi Duygu gülerek çığlık attı Ataakan yapma diye .

Evde kahvaltıyı rahat kafayla ettim . Son zamanlarda çok rahat olduğumu fark ettim . Galiba okulların kapalı olduğundan böyleyim . Bilgisayarı açtığımda sosyal medyadan Bana mesaj gelmişti . Mesajın sahibi Eylüldü ve Ben gittim artık rahatmısınız yazmıştı . Hala neyin duygu sömürüsünü yaptığını anlamıyordum

1 Ay boyunca Yengemlerin evde kalacaktık . Arabadan inince gelmemizi bekleyenlerle görüştük Yengem ayak üstümü konuşacağız gelin içeri demesiyle de eve girdik . Bu büyükler nasıl her zaman konuşacak bir şey buluyor anlamış değilim . Konuştukça konuşuyorlar Abimle yaşıt olan Kız kuzenim ise diğer odada dizi izliyorlardı . 1 Ay nasıl vakit geçireceğimi çözemedim ve sanki buraları hiç tanımıyormuş gibiydim . Haftalar böyle geçti ...