4-5 sene önce. Hayatımı yerinden oynattı amk. Bugüne kadar hep anlatayım anlatayım dedim ama gururuma dokundu da anlatmak istemedim. Tepki alırım diye endişe ettim belki. Saçma sapan entry girenler olur da zaten sıkkın olan canım daha çok sıkılır diye de belki endişe ettim. Zaten vicdan azabı yaşıyorum yıllardır. Anlayışsız bir iki kişi çıkar da iyice cehennem eder hayatımı diye de sustum hep. Ama anlatacağım artık hemde ne olursa olsun. Bir iki dinleyen olsun yeter. Hem dertleşmiş olurum hem yüküm azalır. Sesime ses veren olursa tabi ?

Üniversitede ilk yılımdı işte. Benim gibi bir adam okusa ne olacak. itiraf etmem gerekir aileme yaranmak için okudum yoksa adam olacağımdan degil. Gittiğim yer de bir taka benzese tabi. Küçümsemek istemiyorum ama şehir demeye bin şahit lazım. Sosyal imkan hele hiç yok neredeyse. Babam zütürdu ilk oraya beni. Okul kaydımı beraber yaptırdık. Tabi değişik hayallerle gidiyor insan. ister istemez beklentileri oluyor. Ne kadar engel olmak istesem de benimle geldi adam. Hayatımın her yerinde olduğu gibi yine benim yanımdaydi. Hayalini kurduğum üniversite bu muydu yani ? Birkaç kuru bina ? içine edilmişti saniyesinde hayalimin. Bizi bir salona aldılar kayıtta. Veliler giremedi içeri. Bir salon ve yüze yakın insan. Bunlar benim sınıf arkadaşlarım diye düşündüm. En arkaya geçtim tek boş yer olan yere. Esmer bir kız oturuyordu olabildiğince kara saçları vardı. Güzel guluyordu.

oturabilir miyim dedim. Tabi buyrun oturun dedi usulca. Ben bilmem ki bir kıza soru nasıl sorulur. Bir kıza bilmem nasıl cevap verilir. Oturmak için izin istediğim kizin yüzüne bakmadim neredeyse. Bir saçını gördüm zifiri siyah bir de boynunu biraz olabildiğince esmer. Şimdi sapik diyen olacak amk gözüme çarptı sadece boynu. Yoksa cekinirim bakamam öyle. Biraz böyle büyüdüm ben biraz içine kapanık biraz sıradan biraz kaba. Hoşgörü nedir onu da bilmezdim amk dalga geçeceksiniz ama bacaklarım titredi kızın yanına oturunca. Önümüzde formlar vardı millet harıl harıl doldurmaya başlamıştı bile. Karsimda ayna olsa o halimden korkardim herhalde .

Yanımdaki kız gömülmüş bir şeyler yaziyordu önündeki formlara. Gözüm kalemine ilişti. Beyza diye yazdı.

kayıttan döndüğümüzün ikinci veya üçüncü gününde anca buluşma şansımız oldu Beyza ile ve ben onu çok özlemiştim. Tanışmadigim pardon onun deyimiyle tanımadigim bir kadını niye bu kadar özlerim ki ? Saçlarıyla konusmayi mı özledim acaba eline dokunmayı mı oysa tek bir kere dokundum eline..

Bana bir yer tarif etti oraya gittim bende. Bir cafe ama bahçesi de vardı. Bahçede bekliyordu beni yanına gittiğimde arkası bana dönük otuuryordu o kapkara saçları omuzlarinin uzerinden sırtına dökülüyordu. Görünce bir kez daha anladım nasıl özlediğimi aslinda nasıl yandığımı kac gündür...

işe gitcem sabah bende beyler. iş dönüşü başlar yine bu saatlere kadar yazarım bir aksilik olmazsa yarın biter zaten. Kendinize dikkat edin

işin açığı beni mezarlığa getireceği hiç gelmezdi aklıma. Mezarlığa yaklaştıkça belki olabilir mi diye düşünmüş olsam bile yine de yanında başka bir yerdir diye düşünüyordum. Benim annemde aynı mezarlıkta.

Diz çöktüğü yerden kaldırdim Beyzayi koluna girip uzaklaştırdım. -gel bende seni bir yere zütüreyim dedim o nereye demeye kalmadan gozumden döküldü yaşlar. Annemin mezarının başına zütürdüm. Biraz ağlamaklı dönüp baktım bir şey sormadı , bir şey söylemedim bende o da ağlıyordu sarıldım ona anneme sarılır gibi sarıldım.

yazdığım kağıtlara bakmış o da. onun ismi de kendisi gibi çok güzeldi. Veya ona o gözle baktığım için ismini beğendim birden. Yoksa ilk kez duyduğum bir isim değil neticede. Herkes bitirmişti formları doldurmayı ayaklandı millet formları teslim etmek için. Ama baktım o kalmıyor o kalmayınca bende kalkmadım. Herkes bırakmış formlarını kürsüye ama biz henüz kalkmamıstık. Hala titriyordu bacaklarım amk.

Tanıştığıma memnun oldum dedi bir kez daha dönüp. Tanismadik ki dedim zor çıkan sesimle. Elini uzattı bana -Ben Beyza dedi cakilip kaldım olduğum yerde elimi uzattım bende zar zor -Mocha ben de

henüz elime kalemi almadan babam geldi aklıma. Şimdi dışarda beni bekliyor. Annem öldükten sonra bu adam beni hem bekliyor. Okula gitmemi bekliyor okuldan dönmemi bekliyor, yemeğe bekliyor , hafta sonu bekliyor, hafta içi bekliyor , hep bekliyor. Bir kere hiç unutmam bir arkadaşımda kalmam gerekti ders çalışacaktık sabah eve gelince masada uyuya kaldığını gördüm. Yemeği önünde ama dokunmamış. Küçük bir çocuk gibi aynı huysuzlasiyor ben biraz yalnız kalınca. Yalnız kalayım istemiyor , yalnız bir iş yapayım istemiyor, bir yere gitmek istersen yalnız gideyim istemiyor. Simdi ben olmayacağım ya yaninda ne yapacak şimdi? Nasıl dayanacak ? Bir abim var benimle muhabbeti olsa bile evden uzun zaman önce kaçmış. Babamla konuşmuyor babamın onu sevmediğini düşünüyor. Bu konuya ilerde girerim artık.

Ben daha başlamadan kız bitirmiş bırakmış bile kalemi elinden. Ona baktım ama niye baktim bilmiyorum oda dönüp bana baktı. Sen niye yazmıyorsun dedi ? Cevap veremedim bile kaleme sarıldım.

-eşek şey ben sarılmasam sarilmayacak misin bana dedi biraz kızarak biraz kaslarını catarak utandim bende birsey diyemedim oturdum karsisina. O kadar özlemiştim ki sadece gözlerine bakıyordum sadece gözlerine..

-Avucunu getir dedi bana. Küçük bir çocuk gibi hiç ses çıkarmadan söylediği şeyi yaptım. itiraz edecek hakkı bulamıyordum kendimde keza. Avucunu uzattım ona doğru. Parmak uçlarıyla dokundu avucuma. -papatyasiz kalmasın avucun dedi. Sustum yine ne diyebilirim ki amk

eve dönmek için otobüs terminaline geldik babamla. Hala laf söylüyorum tabi adama. Keşke sen gelmeseydin , bak yoruldun o kadar , ben tek başıma gelir hallederdim gibi laflar işte. Adam kalkıp benim için nelere katlanıyor ben neler söylüyorum. En başta dedim ya hani hoşgörü nedir çok bilmezdim o dönem ben. Karşımdaki insan benim babam. Hemde her şeye rağmen yanımda olan adam.

Otobüsün hareket etmesine bir saate yakın vardı. Ben biraz açtım bir tost aldık yemeye başladım saati beklerken. Otobüs perona yanasmisti bile. Yolcular valizlerini yerleştiriyordu. Başka yolcular onları uğurlamaya gelenlerle son anlarını yaşıyordu.

O aralar sigaraya yeni başlamıştım. Şimdi neden başladın diye soran olursa bilmiyorum amk başladım işte. Annemin yokluğu belki itti beni ama bu değil bahane. Ben bi lavaboya kadar gideyim dedim babama , ayrıldım ondan uzak bir yere gidip sigaramı yaktım. Camel içiyordum. Camel sigara ile ilgili ufak bir anektot paylaşacağım ilerde

Yol boyunca mesajlastik boyle. Aralarda inip sigara içtik beraber. Yolculuk bitmeden son dinlenme yerine gelince inmistik gene. Bir ağacın altındaki bankta oturmuş sigara içiyorduk. artık cesaretim hepten gelmişti amk bacaklarım titremeyi bırakmıştı. Mesajlarda okula dönmeden önceki zamanda nasıl buluşuruz filan diye konuşmaya başlamıştık hatta. Hepten asmistim kendimi. Sigara içerken birden dönüp dikti gözlerini yine gözlerime. Böyle yapınca hep ciddi oluyor bu kız korkuyorum

- bak dedi ben seni Mocha diye biliyorum sen beni Beyza diye biliyorsun. Bir de numaralarımiz var birbirimizde o kadar. Başka hiçbir şey bilmiyoruz. Biz hiç tanismayacagiz tamam mı ? Hiç bir tanışma cümlesi kurmayacagiz. Sen beni tanıyacaksin ben seni. Tanıyınca daha çok sever insan çünkü tanışınca değil.

ulan böyle bir mesaj var mı dünya üzerinde ? Bu hangi anlama geliyor diye düşünüyorum bende avanak gibi. Ne demek istedi acaba diye amk. Basımdan aşağı kaynar sular döküldü ama aşk yuzunden herhalde. Aşık olmuştum artık kendimden bile saklayamiyordum. Saçma sapan gülmeye başlamıştım. Ağzım kulaklarımdaydi. Yol boyunca mesajlaşmaya devam ettik böyle. Şimdi attığımız mesajlari yazcam çok edebi olacak sıkılacaksiniz diye onları yazmıyorum

birlikte kalktık oturduğumuz yerden. elini uzattı bana -ver ben bırakırım dedi formları gösterip lan bir kız daha ilk anda niye böyle sıcak davransın. içimiz pis amk bizim kaşar bir kız diye düşündüm o an. Aklimi gibeyim. Bize iyilik de yaramıyor amk

Salondan çıktıktan sonra öğrenci kimliklerinin dağıtıldığı yere gittik beraber. Belki benimle gelmek istemez diye biraz hızlı yürüdüm ben yetişti arkamdan omuzuma dokundu hafiften
-Neden beklemiyorsun acaba ?
Sesim çıkmadı gene amk. duraksadım yurumeye devam ettim sonra onunla beraber

kayıtlardan yirmi gün sonra falan başlıyordu okul. Babamla bu şehri dolaştık biraz. 4 yıl burda yaşayacağım için sevmeye başlamam lazımdı. Ama neresinden baksam hangi caddeye girsem sinmiyordu içime. Daha şimdiden kendi memleketimi özlemiştim. Beyza geldi aklıma sonra. Hah dedim bu şehri sevmek için bir sebep .

Ulan aklıma geldi de tekrar sovmeye başladım kendime. Keşke bir bahane bulsaydim da telefon numarasını alsaydım amk diye. Gerçi konuşmaya bile curret edemezken telefonunu nasıl isterim diye düşünüp sakinleştirdim kendimi.

ordan kalktıktan sonra biraz yürüyelim mi dedi bende dünden razıyım zaten böyle bir şeye. Seni bir yere zütürmek istiyorum deyince çok merak ettim tamam dedim hemen. Yürüdük yürüdük baya yürüdük. Mezarlığa vardı yolumuz korktum acaba ne olacak diye açıkçası ama yürümeye devam ettik mezarlığa girdik.

Mezarlığın içinde iki mezar vardı yanyana durduk onlarin önünde.

-Annem ve babam dedi. Ağlamaya başladı sonra başını omzuma koyup. Bir kadın nasıl teselli edilir bilmiyorum ki ben televizyonda izlediğim filmleri düşünüyorum bir yandan , saçlarını oksamaya basladim sonra. Annesi ve babasının mezarları yanyanaydi koyun koyuna yatıyorlardır diye düşündüm. Nasıl öldüklerini sormadım çünkü tanışma cümlesi olabileceğini düşünerek sustum. Başı omzumda ağlaması dindi biraz. Birkaç damla gözyaşı hissettim boynumda ellerimi saçlarından hiç cekmedim..

eve geldik babamla baya yol çekiyor zaten otogardan evimiz. Hala yorgun olduğu gözlerinden belliydi. Eve girer girmez hemen duş al uyu dedim tamam oğlum dedi sanki ben babasiydim o benim oğlumdu. Eve girer girmez dediğim gibi yaptı zaten duş aldı uykuya daldı sonra biraz açtır diye düşündüm o uyurken birşeyler hazırlayayım dedim bende sonra uyandırırim beraber yeriz.

Yemeklerimizi kendimiz yapıyorduk evde ben çok beceremiyordum ama babam iyi asciydi. binbir çeşit yemek yapar hepsi de ayrı bir lezzetli olurdu. Annemden öğrenmiştir herhalde diye düşünürdüm hep yoksa nerden bilecek bu kadar yemek yapmasini. Hemde hepsi bu kadar güzel oluyorken. ..

Annemden sonra hic evlilik lafi geçmedi bizim evde. Başka bir kadına bakmadı bile babam. Hala ağlıyor bazen odasında biliyorum. Annemden kalma menekşeler var evde onları suluyor bazen bazen orda da ağlıyor bazen konuşuyor onlarla duyuyorum neler hissediyor o an merak ediyorum

bu kız ne zaman gözlerini dikse üzerime hep ciddi konuşuyor dedim ya. Anladınız değil mi şimdi. Kız konuştuktan sonra ben iki dakika ne demek istedi diye düşünüyorum. Ama ne derse desin aksini söyleyecek bir cümlem olmuyor benim. Kalkıp o gözlerine baka baka yalan söylemiş olsa bile sen bana yalan söyledin de diyemem ki amk

Neredeyse yol bitmişti. Okula döneceğimiz güne kadar olan süre içinde görüşmek için biraz plan yapmıştık yol boyunca. Otobüsten indikten sonra amcası ve kuzeni yanında olduğu için resmi bir vedalaşma oldu bizimki. Babam anladı ama bakışlarımdan. Bu adam benim her halimi biliyor zaten bunu da bilsin istiyorum belki annem yok diye iyi davranıyor diye geliyor aklıma bazen.

neyse beyler numarayı aldım sonunda. Biraz onunda dediği gibi kaba olmuş olabilir isteme şeklim ama sonuç başarılı. Kalktık otobüse geçtik tekrar. Babam geri gelmiş uyumuştu hemen. Ben zar zor yerime geçtim. Adam rahatsız olup uyanmasin diye. Şimdi numarayı aldım tamam ama bir kıza nasıl mesaj atılır bilmiyorum ki ben. ilk ne yazılır ilk ne söylenir hepsi yabancı olduğum konular. Düşündüm düşündüm baya düşündüm. En son bulamayınca açtım telefonu öylesine bir şey yazdım

- saçlarınla konuştum.
diye saçma sapan bir sey korkuyla karışık gönderdim kıza mesaji

babam yine yanyana gördü bizi. Anlamsizca siritti yine. Yanımdan ayrıldı Beyza onunla beraber olan diğer iki kişinin yanına yöneldi. Sanki kalbimde beraberinde gitti amk. Biraz daha kal demek istemedim de diyemedim yine. iki erkek vardı yanında sanırım babası ve kardeşiydi. Otobüse bindiler onlar bizde arkalarından bindik. Aynı otobüsle aynı şehre gidiyorduk. Ama hala telefon numarasını istemeye curret edememiştim. ilk fırsatta isteyeceğim diye soz verdim kendime. Koltuklarimiza bakıyordum. ilerledim koridor boyu. Baktım hemen arkalarında oturuyorduk amk. Başka bişey istesem olackti sanki o an. Sevinçten yerimde duramıyordum bu kez. içine kapanık olan ben sevinçle dolmus belki son birkaç yildaki en güzel günümü geciriyordum

Bir süre daha kaldık mezarlıkta ama inanın ki çıkmak istiyordum bir an önce. Beyza ağlasın istemiyordum neden bilmiyorum ama yüreğime dokunuyordu o ağladıkça , kendimden bir parça eksiliyordu sanki her seferinde. Mezarlıktan çıkmak için yürümeye başladık tekrar. Ellerim buz gibi olur duygusala bağladığım zamanlar nedenini bilmem hiç. Aklıma ne zaman annem gelse buz kesilirim amk.

Ellerimde bir sıcaklık hissettim baktım elimi tutmaya çalışıyor utangaç bir tavırla. Sonra döndü bana durdurdu yolun ortasında gözlerini dikti bana anladım ki ciddi bir şey söyleyecek gene , tüylerim diken diken oldu yeminle. Gözlerimi hiç ayırmadim gözlerinden eliyle mezarlığı gösteriyordu ama gözlerini almadı uzeredimden yine de

-Bak dedi ikimizin de kendinden parçaları yatıyor bu mezarlıkta ikimizde eksigiz biraz. Elimdeki sıcaklık daha çok büyüyordu amk tüm bedenime yayılıyordu sanki. Devam etti konuşmaya - benden başkasına ait olmasın herhangi bir yanin dedi sessizce

yemekten kalktıktan sonra odama geçtim. Annemin sevdiği türkülerden biri çalıyordu bilgisayarımda 'kirpigin kaşına değdiği zaman' şuan da onu dinliyorum amk denk geldi işte. Bir yandan babamın yemekteki halı bir yandan abim bir yandan annem diğer yandan Beyza dört dönüyorlardı beynimde. Bazen odamda oturduğumda annem bana sesleniyor gibi hissediyorum derinlerden bir yerden geliyor sesi , oğluşum diyor. Efendim annem diyemiyorum boşluğa bakip. Boşluk annemin yerini dolduruyor boşluk annem oluyor zoruma gidiyor sonra amk gözümden yaş akıyor

Biraz uzanayim derken neredeyse uyuya kalacakmisim ki Beyzadan bir mesaj geldi kendime geldim bende

- 3= yolunu adamak.

hayattaki en güzel üçüncü şey bu. yolunu adamak. Sarıldığın ve kokusunu bildiğin insana adamak yolunu.