Seda’nın telefonu çaldı yaklaşık yarım saat sonra. Ne güzel oturuyorduk lan, gün hiç bitmesin istiyordum. Halası arıyormuş. Saat 23.00 olmuş hiç farkında değilim. Hemen toparlandık. Arabaya bindik ve evin yolunu tuttuk. Seda’yı eve bırakacaktım. Seda’nın halasının evinin önüne geldik.
- Mustafa, bugün yaptığın, hazırladığın her şey çok güzeldi. Seni çok seviyorum.
- Canım, doğum günün kutlu olsun umarım çok mutlu ve huzurlu bir ömrü beraber geçiririz. Ben de seni çok seviyorum.
- Kızlar ne hazırlamışlardı acaba, merak etmedim değil. (dilini çıkarıyor)
- Gelmeseydin seda o zaman : )
- Tamam tamam, neyse ben gidiyip halamı daha fazla bekletmiyim. Hiç yanından ayrılmak istemiyorum ama mecburum.
- Git git bekletme sonra bir daha izin alamayız bak. Selam söyle benden de.
Alnından ve yanağından öpüp uğurladım Seda’yı. Eve geldim, çok yorgundum. Duş aldım ve hemen yatağa girdim. Çoğu insan gibi ben de gece kafamı yastığa koyduğumda günün muhasebesini yapıyordum. Ne güzel geçmişti günümüz. Seda mutluydu ama emindim. Mutlu etmiştim onu. Keşke hiç bitmeseydi.
Bu düşüncelerle uykuya daldım. Sabah kalktığım da bir günaydın mesajı vardı:
“Artık benim bedenimin, hayallerimin, geleceğimin bir parçası olan; her gün mutluluğumu bir kademe daha arttıran, beni dertlerimden arındıran ve sevgiye, aşka sevk eden; her kızın hayalindeki karaktere sahip, yakışıklı, tatlı, efendi, zeki olan ve benim bugüne mutlu uyanmamı sağlayıp bu mesajı attıran sevgilim; seni çok seviyorum GÜNAYDIN! : )”
Sabah sabah beni mutlu eden bir günaydın mesajı.. aynı şekilde karşılık vermeliyim diye düşündüm.
“ Artık benim bedenimin, hayallerimin, geleceğimin, her şeyimin bir parçası değil, bütünü olan; her gün mutluluğumu tarif edilemeyecek bir boyuta ulaştıran, bana aşkın ve sevginin en güzelini tattıran, mesajıyla beni bugüne mutlu hazırlayan sevgilim; seni tarif edilemeyecek kadar çok seviyorum.. Günaydın bebeğim : )”
Otuz saniye bile geçmeden mesaj gelmişti.
- Mustafa?
- Efendim hayatımın anlamı..
- Ben yoksa senin hayalindeki kız değil miyim?
- Nerden çıkardın hayatım bunu?
- Benim mesajımdan kopya çekmişsin ama ekgib yazmışsın. Hayalindeki kız olmadığım için mi yazmadın orayı?
- Hahahahah buna mı takıldın : )
- Ben ciddiyim mustafa, gülme.
- iyi ki güne mutlu başlayalım dedik…
- Şaka yaptım şaka seni denemek istedim bozulma hemen : )
- Sen benim hayal gücümün tıkandığı, tarif edemediği özellikte bir kızsın. Bunu bildiğin için yazma gereği duymadım : )
- Bilmiyorum, öğrenmiş oldum. : )

Ben onu sallarken o da bir tane şarkı söylüyordu. Çok mutluydu lan. Dalıp gitmişim onun o dalgalı saçlarına. Onun “mustafa, mustafa!” diye seslenişini hiç duymamışım, bir an kendime geldim.
- Mustafa sana sesleniyorum sağır mısın tut şunu ineyim başım döndü sallama artık.
- Pardon hayatım dalmışım ya..
- Huh çok güzeldi ama : )
- Nasıl dönüyor mu hala başın?
- Yok iyiyim iyi merak etme sen : ) (yanaklarımı sıktı)
Hava yavaş yavaş kararıyordu. Seda’yı yürüyerek eve bıraktım. Sonra kendim de önce kahveye arkadaşların yanına ordan da eve geçtim. Mesaj attım “bebeğim napıyosun : )” diye. Cevap gelmedi. Soru işareti gönderdim sadece. Mesajlar iletiliyordu ama cevap yoktu. Merak ettim aradım, telefonu meşguldü. Bir daha aradım, yine meşguldü. Bir saattir kiminle konuşuyordu bu kız? Whatsapp’a da girmiş, mesajlarımı görmüş olmalıydı. Sinirlendim bir kez daha aradım. Bu sefer çaldı. Hem de uzun uzun çaldı ama açmadı. Bir daha aradım ve “aradığınız numara şu anda ulaşılamıyor” sesini duydum. iyice meraklandım. Mutlaka haber verirdi bir şey olsa.. herhalde özel bir şey var deyip üstelemedim ama meraktan da ölüyordum. Ben yine iyi geceler mesajımı atmayı ihmal etmedim. Sabah erken kalktığım için uyudum. Sabah kalktığımda bir günaydın mesajı bekledim ancak yoktu. Telefonu aldım elime, tam arayacaktım ki bir mesaj geldi.
- Mustafa dün gece ailevi bir mesele vardı kusura bakma yazamadım çok sinirliydim..
- Hayırdır bebeğim?
- Sana anlatabileceğim bir şey değil mustafa..
- Ne? Bana anlatabileceğin bir şey değil mi?
- Evet, değil mustafa anlatmak zorunda mıyım?
- Değilsin de şaşırdım.
- Şaşırma mustafa şaşırma.
Ne olmuştu lan bu kıza? O gün benimle buluşmadı, okulda sarılmadı ve yanımdan hemen uzaklaştı. Konu ailevi olsa bana daha çok yakınlaşır, olayı anlatır akıl isterdi eminim. Benden niye soğusun ki benimle alakası ne? Çıkacaktı kokusu ama ne zaman. Artık canıma tak etti.
- Seda sen gelsene az şöyle..
- Ne var mustafa?
- Hayırdır sorun benimle mi ilgili nedir bu soğukluk?
- iyi değilim mustafa kendime gelmem için zaman verirsen sevinirim.
- gibtirtme zamanını gel şuraya efendi efendi anlat, ne yaptıysak bilelim.
- Ya mustafa konu halamla ilgili, o gün geç geldik ya bana bozulmuş.
- Ee ne var bunda?
- Tamam mustafa ya takılma sen bana neyse.. (sarıldı)
Ne oldu lan bu kıza iyice değişti amk.. Pgibolojisi mi bozuldu ne oldu çözemedim. “sen bu sıralar hiç iyi değilsin” dedim. “haklısın” dedi. “gel hadi gel sana damla sakızlı türk kahvesi alayım, seversin” diyip kafeye zütürdüm. Bana karşı soğuk olan kız aniden değişmişti. Şimdi de çok mutlu görünüyordu ya da rol yapıyordu. Biz sohbet ederken zeynep geldi. “amk kızı ya ne işin var burda” dedim, tabi içimden. Ama seda o surat ifademi gördü galiba. “oturabilir miyim müsaadenizle?” dedi. Ben konuşmadan seda hemen “tabi buyrun” dedi.
- Mustafa nasılsın görüşmeyeli?
- iyidir..
- Bu bana bahsettiğin o çok sevdiğin sevgilin seda olmalı..
- Evet, o uğruna canımı feda edebileceğim kız seda.. Seda bu da zeynep. Sana hediye ve sürpriz yapıcaktık, bana yardımcı oluyordu da engeller çıktı önümüze yapamadık. Zeynep pek müsait değilmiş.
Zeynep seda’ya döndü. “Sizi tanıdığıma çok mutlu oldum, mustafa hep bahsetti sizden” dedi. Seda “ben de tanıştığıma memnun oldum” dedi.
iyice Yusuf Yusuf olmuştum. Seda zeynep’i tanıyor gibiydi.