Cellada gülümsemek.. Güçlü insanlara nasip olur.. Korkusuz, idealist insanlara. Teşkilat-ı Mahsusa'da bir Yakub Cemil vardır. Büyük bir fedai. Vatanı kurtarmak için yola çıktığı, bayrak silah kur'an üstüne yemin ettiği arkadaşlarıyla savaşırlar didinirler can alıp can verirler. Gün gelir ters düşerler. Yakub Cemil'in idam emri çıkar. Asker için o kadar büyük bir komutandır ki kurşuna dizmek üzere vazifeli erler silahlarını ona doğrultamazlar. infaz komutanı ateş emri verir. Erler kıpırdamaz. Emir tekrarlanır, erler kıpırdamaz. Yakub Cemil bakar ki er komutana baş kaldıracak. Üniformanın şerefini kurtarmak için bağırır "Asker nişan al !" Asker Yakub Cemil'in sesiyle kendine gelir nişan alır. Yakub Cemil celladına gülümser ve kendi infazını emreder "Ateş!" .

insan bazen bilmeden celladına gülümser. Bilmeden farketmeden.. Ama bazen de bilip farkedip gururla gülümser.