toplanın aşkoşlar ilk seks tecrübemi anlatıym

rezerveddd

taburcu oldum. babam annem ve abim almaya geldiler. özellikle boranın yanıma yaklaşmasını istemediler. ağlamalarını yalvarmalarını bağırmalarını duyuyordum uzaktan. gözümde güneş gözlükleri, bitti diyordum içimden... bitti.
oysa nikahımıza ne kadar az kalmıştı.

tam üç hafta evin kapısında yattı. bir an ordan ayrılmadı. babam kafasına yağ mı dökmedi su mu. annem gizli gizli çay zütürürdü boraya. anneme yalvarırdı. bir dakika beni görebilmek için yalvarırdı.

abim evliydi. bir gün beni ziyarete geldi. kapıda onunla karşılaştı. suratına tükürdü boranın. yengem ayırmasa daha ne yapardı bilmiyorum. ailem yine bana destek çıkmıştı. ama ben inkar etsem de unutmaya çalışsam da benim ailem boraydı... yavaş yavaş onun karşısına çıkmaya hazırlanıyordum

dıbına kodumun huursu.

dip not:o üstteki 3 kelime varya 100 puntoyla yazdım onu hepsi dıbına girsin.

@202 çok garip oldum yeminle. harika anlattın minik kuşum. elemanla duygusal bi ilişkin olmasına rağmen huur damgası yemene anlam veremedim. neyse gibtir et bunları.ama her bekaretini kaybeden kız senin gibi mahalleyi çığlığıyla birbirine katıcaksa, sıçtık.

dinlemedeyim

babam ertesi gün polis çağırdı. biz o zaman hisarüstünde oturuyorduk. sarıyer emniyet amiri boranın kankasıydı. ona rağmen bora araya kimseyi sokmadı. bir gece de nezarette yattı. aklı sıra kendini cezalandırıyordu. bebeğin ölümünden sorumlu olduğunu biliyordu. bunu reddedemiyordu.

annem gidip eşyalarımı toplamış getirmiş. ne bulursa almış. hatta abartmış araya boranın eşyalarını da koymuş. mesela ilk gecemizde benim üstüme ilk giydirdiği bej tişört. eşyalara el atıp onu bulduğumda çok fena oldum. ağlayarak giydim üstüme. yorganın altına girdim bedenime sarıldım. tişörtü kokladım. kokusunu içime çektim. nasıl da seviyordum hala onu.

uyuyamadım tüm gece. onu aradım.
"beni evden al" dedim. sabah dörttü yine saat. kimseyi uyandırmamaya çalışarak evden çıktım.
geldi. gözleri dolu doluydu. sarılmak istiyordu bana biliyordum. ama ben ona sarılmadım. içim gidiyordu oysa ki. neler yaşanmıştı tam 9 yılda dile kolay! ancak bebeğimin acısı bir ömür boyu taze kalacaktı.

kaç 9 yıl kaçç... dedim kendime. bu acı 99 yılda geçer mi? evlat acısı bu.

ıstanbulda en sevdiğim yer bebek sahilidir. biliyordu. bana nereye gidelim diye sormadı. direkt oraya gittik. arabadan indik. yürümeye başladık.
elimi tuttu.
ona sarıldım
beni saçlarımdan öptü
dudaklarımı ona bağışladım.

askılı vardı üzerimde. üşüyordum. nefesiyle dokunuşlarıyla beni ısıtmaya çalıştı.
oturduk ordaki bi banka.
yüzüğün parmağımda olmadığını gördü.

"ne yapsan ne desen ne söylesen haklısın. benim yaptığım huur çocukluğu idi. seni o hastane odasında öyle görmek beni perişan etti. kendimi öldürmek istedim. yapamadım. seni yalnız bırakamadım"
"ama o gece bıraktın. öyle bir yalnız bıraktın ki bedelini bebeğimiz ödedi"
ağlamaya başladı bora. gözleri çok sık yaşarırdı duygusal olduğundan. ama ağlamasını çok nadir görürdüm. kapıda yatarken anneme babama yalvarırken de ağlıyordu sesini duymuştum. ama karşımda görünce öyle fena oldum ki

duygulandık fanpi

"keşke namuslu geçinen biri olmasaydım. meğerse en şerefsiz benmişim ceren. ben bunu sana nasıl yaptım. nasıl bırakabildim seni orda. nasıl düşünemedim."

birşey diyemedim. demek istemedim. onu teselli etmek istemiyordum. çünkü ne kadar ağlarsa ağlasın bana verdiği acının milyonda birini bile yaşamayacaktı biliyordum. acımadım. bıraktım ağlasın.
saatlerce ağladı. durdu tekrar başladı durdu...
sabah 8 olmuştu. bir yerde oturup birer simit yedik sevdiğimiz gibi. gözleri kançanağı olmuştu. bir aydır ağlıyordu bu adam. ve yetmezdi.. yetmeyecekti.

"bana tek bir şans ver. mutlu geçen 9 yılımız hatrına tek bir şans ver. bundan sonra seni asla yalnız bırakmayacağım. biz ne kadar mutluyduk ceren. yine öyle olalım ne olursun. bırakma beni. benim ailem sensin" dedi.
hassas noktamdan vurmuştu beni.. aile
bora da benim ailemdi.
ama...

"benim ailem sensin" dedim. elini tuttum.
"ama bu sürmeyecek artık. sana eskisi gibi aşık olamam. sen de bana olamayacaksın. kırılacağız, döküleceğiz bora... burda bitsin. olay soğumadan bitsin. seni çok seviyorum. sana aşığım. seni ilk gördüğüm an aşık oldum. bu kadar zaman bana tek bir kötülük etmedin, tek bir yalan söylemedin. bu ilişki güzelliğiyle bitsin... bebeğe gelince.. başka bir bebeğimiz olmasın ki biz onu unutmayalım. sorumsuzluğun kurbanı da olsa bizim meleğimiz olarak cennette bizi beklesin"

söylememe gerek var mı bilmiyorum. ağlıyordum. içim bomboştu. yıllarca onunlaydım o benim diğer yarımdı. onsuz bir hayat düşünemiyordum ama onunla da olmayacaktı artık.
bora kahrolmuştu. gözleri dolu doluydu yine. ellerimi bırakmak istemiyordu. ben de onunkini bırakmak istemiyordum. çünkü bıraktığımız an bitecekti herşey.

el ele hesap ödedik, arabaya çok zor bindik. yapışık gibi dolaştık eve varana dek.
kapının önünde arabadan inerken elini bıraktım.
ürktüm!
kocaman bir hayat vardı önümde. engin bir deniz... ve tek başımaydım. artık bora yoktu.
ağlıyordu. kapıyı kapattım.
gaza bastı, gitti. duvara oturdum. hıçkırarak onun gidişini izledim.

dinliyorum harun abi saygılar

ne anlatıyo bu kevaşe? özet geçin amk

ama ne dahaa ne işte versene son şansı olan oldu onun elinde olan bişey değildi ki beyler :(

hıçkırıklarıma gözyaşlarım karıştı, gözyaşlarıma da çığlıklarım. boylu boyunca kaldırıma uzandım titremeye başladım bağırırken. komşular yetişti hemen kaldırdılar doğru hastaneye. sakinleştiriciler, iğneler... öle bir halsizdim ki artık. bebeğim gitmişti, bora gitmişti...
içim ölülerle doluydu artık. bilinçsizce yatıyordum. gözümden sicim gibi yaşlar dökülüyordu.
abim ve yengem geldi. komşularla beni eve zütürdüler. komşulara teşekkür edip eve geçtik.
babam çok sinirlenmişti. annem susturdu onu. odama gidip sadece uyumak istiyordum. uyumak...
üstümü değiştirip kafamı deterjan kokak yastığa koydum. gözlerimi kapadım. boranın hayaliyle uykuya daldım. rüyamda onu gördüm. tanıştığımız günü, okulu kazanışımda yaptıklarımızı, tatillerimizi, mezuniyetimi, boranın terfisini, şirketin batmasını, barın kapanmasını, mum ışığında geçirdiğimiz günleri, sevişerek ısınmaya çalıştığımız geceleri. her gece birbirimize yeniden aşık olup ettiğimiz yeminleri...

@214 bu entry sayesinde bende ağlıyorum şuan off ulaan offf

silemezdim, silmeyecektim onu.
üç hafta sonra dövmeciye gittim. sol göğsümün hemen üstüne "bora" yazdırdım. çok canım yandı. ama o zaten kalbimi acıtmıştı yeterince.

üç ay daha geçti.
borayla ayrılma dedikodularımız dönüyordu etrafta. nesrinle beni aldattığını konuşuyordu herkes. oysa ki o kevaşe nesrin olanları duyunca defalarca bizim eve beni ziyarete gelmiş özürler dilemişti. insanlar hala bizimle uğraşıyordu.
üniversiteden bir kaç arkadaşımla görüştüm. dışarı çağırdılar. gece kulübüne
"hiç tadım yok nolur bulaşmayın bana. siz bize gelin film falan izleriz" dedim. ısrar ettiler. yeni açılmış. çok güzelmiş. ataköyde bir kulüp. eve gelip aldılar.
herkes söyledi içkisini. biri tekila istedi. gülümsedim.
meyve kokteyli istedim. alkolsüz.
hala nekahat dönemindeydim. alkol almak istemiyordum.
buse aniden ayağa fırladı "ookaan" diye. genç bir adamdı gelen. çok eski arkadaşıymış. bizi tanıştırdı. okan da kendi arkadaşlarıyla gelmiş. buse bayağı kevaşe bir arkadaştı ama çok iyiydi. "çağırsana şu beyleri bana göresi var mı" diye bi kahkaha patlattı.

eeee hadi çabuk anlat laa

edit:aşk acısı çekmeseydim bende dinlemicektim ya neyse devam et lan

panpa naptın sen ya...

okan mutsuz bir ifade ile
"ya arkadaşlardan biri dertli seni çekemez busecim" dedi.
"ay nolucak ya çağır işte gelsinler ya da biz geçelim oraya ne dersiniz kızlar" dedi bize dönerek. zaten keyfim yoktu. haa hııı dedim. kalkıp o masaya gittik buse sağolsun.

hayatımda yaşadığım en büyük şoklardan biridir o masadaki dertli arkadaşın bora olması.
ayağa fırladı beni görünce. "cerenn" diye inledi sanki.

buse kırdığı potun anca farkına varmış çok üzülmüştü.
"ceren hadi gidelim" dedi.
"kalmak istiyorum" dedim. oturdum bora'nın yanına.

herkes sessizleşmişti. kızlar borayı tanıdıklarından şok olmuşlardı. boranın bu arkadaşlarını ilk defa görüyordum ancak onlar da ceren ismini duyunca şaşırmışlardı. kimse konuşamıyordu.
sonra onlar kendi aralarında tanıştılar. bora göğsümdeki dövmeyi görmüştü. kulağıma
"seni seviyorum" diye fısıldadı. artık elleri ellerimdeydi.

kaçtık o mekandan ve o sahte insanlardan. benden sonra kahrolmuş beşiktaştan taşınmış. eminönünde çok sıradan kendine göre olmayan bir ev tutmuş.
"senin hatıralarını da yok edebilirim sandım. ama eminönüne benimle beraber geldiler" dedi.

ulan cümle cümle vurmak dedikleri bu olsa gerek okudukça kahroluyorum beyler