tranvayda başıma gelen ola beyler

tranvayda müzik dinliyorum ama ayaktayım. hıncahınc dolu. tam fordçuluk yada cepçilik yapılacak tarzda bi mekn olmuş. kulağımda son ses kulakiçi kulaklık var ses izolasyonlu. etraftan hiçbirşey duymuyorum. kendi çıkarttığım sesleri de duymuyorum. hani elinizle bi yere vurarak ritm felan tutarsınız ya onları bile. insan kendi yaptıklarını bile duyamayınca bi tuhaf olabiliyor. benim gibi.

neyse , o sıra fena osurasım geldi. 1 sn içindeki kafamdaki mantık dışı düşünceler şunlardı ;

+aman hiçbişi duyulmuyo amk zaten osur gitsin duyulmaz..
(o sıra ben suymayınca sanki başkasıda duyamayacakmış gibi geldi bir an ve salmaya başladım)
+oğlum yapmaa laannn!!!

dedim ama o sıra sağlam sesli bir biçimde osurdum ve engelleyemedim. hani o an vardır ya , araba çarpacağını bilirsinde genede fardan kör olmuş ceylan gibi bakarsın arabaya , koşup gidemezsin , aynı duygu işte. "lan yapma" diyorum ama bi yandanda osuruyorum. "nerden bilion duymuyorsan sesli osurduğunu" diyeceksin. hissediliyor beyler. sanki züt yırtılıyor gibi oluyor = ))

gözümü yere diktim , kimse baktımı bakmadımı bile bilmiyorum , bi dahaki durakta indim ve koşar adımlarda uzaklaştım = )))

tranvay neresi amk

Tranvay yazan ellerini.. gibmeyecem ulaan

upp upp

şukunu verdim kardeşim = ))

ben muzık dınlerken koku bıle alamıyorum amk sıçsam yeridir

@6 yuh amk senin 5 duyu organını gibeyim. inallah yemek yerkende burnuna sokmuosundur yiyecekleri.

vay amk güzel hikaye ama tutmamış